Τα όσα αιφνιδιαστικά και ενδεχόμενα να προκαλέσουν μεγάλη αναταραχή (διχασμούς) ξεπεράστηκαν. Και όπως όλα δείχνουν αυτό έγινε αρκετά σύντομα και με μεγάλη σχετικά ευκολία.
Η διαδοχή που ακολούθησε το συναινετικό διαζύγιο, ξεκίνησε ομαλά και τα εξαιρετικά αποτελέσματα με το νέο κόουτς βοήθησαν στην άμεση αποκατάσταση της κανονικότητας. Επιπρόσθετα και στην δημιουργία νέων αισιόδοξων προβλέψεων και προοπτικών. Ο ΠΑΟΚ σήμερα βρίσκεται σε ένα νέο ξεκίνημα και ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά του είναι μεγάλος. Όπως το ίδιο μεγάλοι είναι και παραμένουν οι στόχοι του. Κάποιες απώλειες μη αναμενόμενες και αδικαιολόγητες στην αρχή του δρόμου πρόσθεσαν εμπόδια, καθιστώντας τη συνέχεια πιο δύσκολη.
Χρόνος όμως υπάρχει όπως και τρόπος να ξεπεραστεί αυτή η δυσκολία και το κενό να γεφυρωθεί. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι ο δικέφαλος ξεκινάει από την αρχή, αν δεν υπήρχε η μικρή απόσταση που είχε διανύσει μέχρι να μεσολαβήσει το γεγονός που οδήγησε στην απόδραση ή απομάκρυνση του Φερέιρα. Έτσι στη συγκεκριμένη περίπτωση το σωστό θα είναι να μιλάμε ότι ξεκινάει όχι από την αρχή αλλά από μια νέα αρχή. Μακρύς λοιπόν ο δρόμος που έχει μπροστά του.
Το ραντεβού με τους στόχους του μοιάζει με έναν μαραθώνιο. Μερικοί αυτή την προσπάθεια την χαρακτηρίζουν αγωνιστικό Γολγοθά. Αναντίρρητα και στους δύο χαρακτηρισμούς εκείνο που εμφαντικά τονίζεται και προβάλλεται είναι ότι αυτή η νέα προσπάθεια που ξεκίνησε και η οποία παρουσιάζει σοβαρές δυσκολίες και μεγάλους κινδύνους όπως προαναφέραμε, είναι σαφέστατα ιδιαίτερα επίπονη. Αν προσθέσεις και το γεγονός ότι σε μόνιμη βάση θα έχεις απέναντι σου έναν πανίσχυρο και βρώμικο εχθρό που ήταν και παραμένει κράτος εν κράτει, τότε είσαι αναγκασμένος να το δεχθείς ότι στο σύνολο της η όλη αποστολή δεν διαφέρει από ένα παράτολμο εγχείρημα. Για την επιτυχία του οποίου σίγουρα θα απαιτηθεί άπαντες οι «εμπλεκόμενοι» να επιδείξουν ψυχικές και αγωνιστικές υπερβάσεις.
Επιπρόσθετα επιβάλλεται εκ προϊμίου να είναι όχι απλά όλοι ενημερωμένοι, αλλά απόλυτα συνειδητοποιημένοι για το τι διακυβεύεται μέσα από αυτή την προσπάθεια τους. Ο Ιβάν έχει τον πρώτο λόγο. Η στήριξη του Πάμπλο και των παικτών στη νέα προσπάθεια τους, είναι αποκλειστικά δικό του θέμα. Αυτός έχει και τον πρώτο λόγο αλλά και τη δύναμη να τους δώσει κίνητρα και να τους βοηθήσει στο να ολοκληρώσουν με επιτυχία την αποστολή τους. Οι στόχοι είναι μπροστά τους και είναι ακόμη εφικτοί.
Έφυγε ο «ζαβούνος»
Τον γνώρισα νεαρός ρεπόρτερ όταν επισκεπτόμουν τη Δράμα, απεσταλμένος για τα παιχνίδια της θρυλικής εκείνης εποχής της μεγάλης Δόξας. Βρέθηκα πολλές φορές μαζί του παρέα με τους φίλους που είχα αποκτήσει μέσα στην ομάδα (Τάκη και Θανάση Λουκανίδη, Τζαφέρη, Ιωάννου (το παπί), Πειστικό). Ευγενέστατος, κοινωνικότατος, με Πανεπιστημιακές σπουδές, υπήρξε ένας βιρτουόζος της μπάλας κι ένας αξιολογότατος προπονητής. Τον αποκαλούσαν οι φίλοι του «ζαβούνο».
Αναφερόμαστε στον Αντώνη Γεωργιάδη, που πρόσφατα έφυγε από την ζωή. Διαβάστε ένα μικρό βιογραφικό του: «Γεννήθηκε το Φεβρουάριο του 1935 στη Δράμα, έπαιξε με τη Δόξα τρεις τελικούς απέναντι στον Ολυμπιακό και στη συνέχεια άρχισε την προπονητική, έχοντας το ρεκόρ παρουσίας σε πάγκους, σε ότι αφορά Έλληνα τεχνικό. Υπηρέτησε και την Εθνική ομάδα, ενώ διετέλεσε προπονητής τόσο στην ΑΕΚ (84-85) όσο και του Ολυμπιακού μια χρονιά μετά. Δύο χρόνια επίσης με τους κίτρινους της Θεσσαλονίκης. Κύριο χαρακτηριστικό των ομάδων που έφτιαχνε ήταν το αληθινά ωραίο ποδόσφαιρο που απέδιδαν.
Τέλειωσε εντελώς άδικα η θητεία του στους πάγκους το 1996 ύστερα από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα στις 12 Μαρτίου, όταν επέστρεφε στον Πύργο με το αυτοκίνητο του, όντας στην τεχνική ηγεσία του Πανηλειακού. Έχασε τον έλεγχο στο 48ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθήνας – Κορίνθου, προσέκρουσε αρχικά στις προστατευτικές μπάρες και στη συνέχεια με σφοδρή ταχύτητα σε βράχια. Οπως αναφέρουν τα μίντια της εποχής, οδηγοί έσπευσαν να τον βοηθήσουν ωστόσο ήταν βαριά τραυματισμένος και διακομίστηκε στο νοσοκομείο της Νίκαιας με περιπολικό της τροχαίας, λόγω απεργίας ασθενοφόρων. Οι γιατροί διαπίστωσαν βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και τον εισήγαγαν επειγόντως στη μονάδα εντατικής θεραπείας.
Η κατάσταση του ήταν ιδιαίτερα σοβαρή και κρίσιμη. Νοσηλεύτηκε για τέσσερις μήνες. Οι δύο ήταν σε ΜΕΘ καθώς βρισκόταν σε κώμα και με αιμάτωμα στο κεφάλι. Τελικά τα κατάφερε, βγήκε νικητής, αλλά ποτέ δεν βρέθηκε ξανά στο τιμόνι ομάδας, γιατί είχε πλέον σοβαρά θέματα υγείας». Τα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια του, ευχόμενοι ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.