Η ίδια ομάδα που απέκλεισε Μπεσίκτας και Μπενφίκα, έμεινε στο 1-1 με την Ομόνοια και επειδή το ποδόσφαιρο δεν είναι μαθηματικά, για να έρχονται με μια ακολουθία οι νίκες, ανάλογα με τη δυναμικότητα του αντιπάλου, σίγουρο είναι ότι οι επιτυχίες έχουν συνέχεια μόνο όταν μια ομάδα βελτιώνεται και προοδεύει, ξεπερνώντας τις αδυναμίες της. Αλώστε ο ΠΑΟΚ είναι αυτός που απέκλεισε Μπεσίκτας και Μπενφίκα, ταυτόχρονα όμως είναι αυτός που έχει σταυρώσει δύο μόνο νίκες σε πέντε ματς στο Πρωτάθλημα και έχει αποκλειστεί από την Κράσνονταρ….
Οι παίκτες του ΠΑΟΚ πρεσάροντας ψηλά κέρδισαν πολλές μπάλες με το ξεκίνημα και επιχείρησαν αρκετές επιθέσεις, αλλά, ενώ φαινόταν ότι “γυρόφερναν “το γκολ, ξαφνικά, στα καλά καθούμενα, έγινε πάλι το “μαγικό”. Αντί να σκοράρουν, ανακάλυψαν πάλι έναν άχαρο τρόπο να δεχτούν γκολ από το πουθενά, με την πρώτη σέντρα παίκτη της Ομόνοιας στο ματς, που βρήκε σε… λήθαργο Μάτος, Ινγκασον, Βαρέλα, Γιαννούλη και Ζίβκοβιτς, ταυτόχρονα.
Το 0-1 δεν άλλαξε την εικόνα του αγώνα. Ο ΠΑΟΚ συνέχισε να υπερέχει και να πιέζει, αλλά δεν μπορούσε να γίνει απειλητικός για τον πολύ απλό λόγο ότι είχε απέναντί του μια πολυπρόσωπη άμυνα. Από τον άξονα δεν μπορούσε να την “τρυπήσει” κανείς, ούτε με διείσδυση ούτε με κάποια έξυπνη πάσα, οπότε όλες οι επιθετικές προσπάθειες κατέληγαν σε σέντρες πάνω στα πολλά σώματα των αμυνόμενων της Ομόνοιας. Τελικά, οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με τον ΠΑΟΚ να έχει κατοχή 70-30, αλλά ούτε μία κλασική ευκαιρία και την Ομόνοια να προηγείται με μία σέντρα όλη κι όλη και με μία καλή χαμένη ευκαιρία στη δεύτερη επίσκεψή της στα καρέ του ΠΑΟΚ!
Η λύση για τη φανερή αδυναμία στην ανάπτυξη από τους χαφ που βρήκε ο Φερέϊρα ήταν να περάσει τον Αουγκούστο στη θέση του Εσίτι, αλλά ο Βραζιλιάνος που επανήλθε μετά από πολύ καιρό έκανε δυο μακρινά σουτ και τίποτε άλλο. Ο Τσόλακ αστόχησε από κοντά δύο φορές, αλλά κλέβοντας μια μπάλα και στρώνοντάς την στον Μουργκ βοήθησε στην ισοφάριση, αφού ο Αυστριακός την έστειλε στα δίχτυα με ένα αριστοτεχνικό πλασέ. Με Ροντρίγκο αντί Μάτος και Σφιντέρσκι αντί Τσόλακ συνέχισε ο Φερέιρα και τελείωσε τις αλλαγές του βάζοντας Μπίσεσβαρ και Τζιόλη, αλλά βγάζοντας, προς γενική κατάπληξη, τον σκόρερ και τον Ζίβκοβιτς, τον μοναδικό παίκτη του που κατάφερε, μια φορά έστω, να ανοίξει κατά μέτωπο την άμυνα της Ομόνοιας και να δώσει την μπάλα στον Σβαμπ, ο οποίος έχασε τη μοναδική κλασική ευκαιρία σε όλο το δεύτερο ημίχρονο.
Ετσι ή αλλιώς, πάντως, ο ΠΑΟΚ και σ’ αυτό το 45λεπτο ήταν φλύαρος και προβλέψιμος, κατέφευγε συνεχώς σε σέντρες και μακρινά σουτ και ήταν λογικό και επόμενο να μη δημιουργήσει σοβαρές προϋποθέσεις για την επίτευξη ενός γκολ που θα έφερνε και τη νίκη.
Μάλιστα, στο τελευταίο 15λεπτο φάνηκε να αποσυναρμολογείται η ομάδα με τις πέντε αλλαγές, με συνέπεια η Ομόνοια να βγει μπροστά και να επιζητήσει ένα ακόμη γκολ.
Ο Φερέιρα μας είπε μετά το ματς ότι η ομάδα… κοιμόταν στο πρώτο ημίχρονο, δεν μας είπε όμως από πού κι ως πού είδε ότι ξύπνησε στο δεύτερο. Ο ΠΑΟΚ, ανεξάρτητα με ποιους απαρτίζουν την ενδεκάδα, έχει δεδομένες αγωνιστικές αδυναμίες, οι οποίες επαναλαμβάνονται μονότονα σε όλους τους αγώνες, ακόμη και στους νικηφόρους. Έχει πρόβλημα στην ανάπτυξη, έχει (μοιραία) πρόβλημα στο γκολ, όπως έχει και πρόβλημα με τις ολιγωρίες και τις “νεκρές” στιγμές στην άμυνά της. Ο ΠΑΟΚ “ματώνει” για να σκοράρει, ενώ δέχεται γκολ ακόμη και από αντιπάλους που έχουν μία ή δύο τελικές σε όλο το παιχνίδι. Μήπως είναι καιρός να πάψει να κοιμάται και ο ίδιος, μη τυχόν και κατορθώσει να βελτιώσει λίγο την ομάδα του;