Σε όλους έλειψε. Ένα ωραίο βράδυ με φίλους, μεγάλη οθόνη και Champions League. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των βραδιών το οφείλουμε στον Νιλς Λέναρντ Γιόχανσον.
Φεύγοντας από τη ζωή -συμπληρώθηκε ένας χρόνος στις 4 Ιουνίου- σε ηλικία σχεδόν 90 ετών ο μακροβιότερος (1990-2007) πρόεδρος στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου κατάφερε να συνδέσει το όνομά και δη την παρουσία του με την εξέλιξη του αθλήματος. Για κάποιους, περισσότερο ρομαντικούς, ίσως αυτό να μην ήταν και το ιδανικότερο. Το ποδόσφαιρο άλλαξε, έγινε θέαμα ακριβοπληρωμένο ή (πολύ περισσότερο) μπίζνα. Η ατόφια του μορφή ωστόσο δεν πρόκειται να αλλάξει. Εμφανίστηκαν όμως παράπλευρες οργανωτικές δυνατότητες που ως τότε δεν υπήρχαν και πήγαν το ποδόσφαιρο σε άλλο επίπεδο. Οικονομικά, ανταγωνιστικά ως άθλημα, εμπορικά…
Ο «μπαμπάς» του CHL
Ο Γιόχανσον ανέλαβε τα ηνία της UEFA τον Απρίλιο του 1990. Διέκρινε την ανάγκη να κάνει ελκυστικότερο το ως τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών. Υπήρχαν οι αντίστοιχες πιέσεις από τα μεγάλα Clubs (με επικεφαλής τη Μίλαν του Μπερλουσκόνι). Το 1991 λάμπουν τα πρώτα αστέρια του Champions League, αρχίζει να ακούγεται ένας ύμνος που σταδιακά τον συνδέσαμε όλοι με μεσοβδόμαδες νύχτες αδημονίας για μεγάλες αναμετρήσεις και συγκινήσεις. Οικονομικά; Οι συμμετέχουσες ομάδες εκτοξεύθηκαν, ο ανανεωμένος θεσμός προσέδωσε πολύ περισσότερο κύρος και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο γλίτωσε από έναν κορεσμό, ένα τέλμα που έβλεπε να έρχεται ως τότε.
«Έσβησε» το Κυπελλούχων
Όπως οι Πρωταθλητές είχαν ξεχωριστή θέση ως το 1991, το ίδιο ίσχυε και για τους Κυπελλούχους των ανά χώρα Ομοσπονδιών. Ο Γιόχανσον αποφάσισε να συμπτύξει το Κύπελλο Κυπελλούχων με το Κύπελλο UEFA. Και ίσως αυτό να μην ήταν ό,τι καλύτερο. Ένας εγχώριος τίτλος δεν χάνει την αξία του, αλλά είχε μια ξεχωριστή βαρύτητα, αποτελώντας μοναδικό τρόπο συμμετοχής στο Κύπελλο Κυπελλούχων.
Αγγλική επιστροφή επί ημερών του
Η τραγωδία του 1985 στο «Χέιζελ» στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, Λίβερπουλ-Γιουβέντους, οδήγησε στον ισόβιο αποκλεισμό των αγγλικών ομάδων. Ούτε οι αγγλικές ομάδες μπορούσαν να αντέξουν στα στενά τους όρια, ούτε η UEFA να μην τις έχει στις διοργανώσεις της. Ο Γιόχανσον (εκτός από φίλος και πρόεδρος της ΑΪΚ Στοκχόλμης) είχε πάντα θετική προδιάθεση απέναντι στους Άγγλους. Δεν ήταν άγνωστο πως έτρεφε συμπάθεια στην Άρσεναλ μάλιστα. Επί ημερών του οι αγγλικές ομάδες ξαναμπήκαν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ το 1996 η UEFA είχε αναθέσει τη φιλοξενία του Euro στην Αγγλική Ομοσπονδία.