Ο χρόνος ορισμένες φορές είναι δύσκολη έννοια προς διαχείριση. Περνά και αφήνει σημάδια. Σ’ άλλους θετικά, σ’ άλλους αρνητικά. Στον Ράφα Ναδάλ καθόλου ή έστω ελάχιστα.
Στην εξαιρετικά οργανωμένη Ακαδημία και τις εγκαταστάσεις που δημιούργησε στην πατρίδα του, ο Ισπανός αντισφαιριστής γιόρτασε τα 34 του χρόνια. Σκορπάει ακόμη αστερόσκονη.
Πιο έμπειρος, αλλά το ίδιο δυναμικός. Πιο μυαλωμένος ίσως άλλες φορές, αλλά με το ίδιο απαράμιλλο πάθος. Είναι... ο Ναδάλ.
Η μάχη των θείων
Γεννήθηκε (3/6/1986) στο Μανακό της Μαγιόρκα των Βαλεαρίδων Νήσων. Τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού μετά την Πάλμα. Επιχειρηματίας σε ασφάλιση και εστίαση ο πατέρας του Σεμπάστιαν. Πωλήτρια σε κατάστημα αρωμάτων τότε η μητέρα του, Άννα Μαρία Παρέρα.
Αθλητική οικογένεια όμως. Ο -53χρονος σήμερα- θείος του, Μιγκέλ Άνχελ Ναδάλ, φόρεσε 231 φορές τη φανέλα της Μαγιόρκα και 292 εκείνη της Μπαρτσελόνα, ως κεντρικός αμυντικός. Ο έτερος αδελφός του πατέρα του, ο Τονι Ναδάλ, είναι εκείνος που κέρδισε στη μάχη των… θείων. Ήταν ο πρώτος του προπονητής στο τένις, το οποίο τελικά επέλεξε στο νήμα αντί του ποδοσφαίρου, το οποίο επίσης αγάπησε πολύ.
Ο πατέρας του δεν είχε μπει ανάμεσα στ’ αδέλφια. Ήθελε μόνο ο Ράφα να διαλέξει ανάμεσα σε τένις και ποδόσφαιρο για να έχει χρόνο να ανταποκρίνεται στα μαθήματά του.
Υπερκούπωση…
Βρίσκεται στο Νο2 της παγκόσμιας κατάταξης και μάλιστα στα 34 χρόνια του. Φυσικό ταλέντο; Σαφώς. Σκληρή δουλειά και αθλητικό πρόγραμμα; Σαφέστατα. Έχει σηκώσει 85 τίτλους στην καριέρα του. Ένας ταύρος που ζει για το χώμα, καθώς τους 59 εκεί τους κατέκτησε. Πήρε τίτλο 22 φορές σε σκληρό court και 4 στο χόρτο.
Αν οι αριθμοί δεν σας ζάλισαν ακόμη, μετρήστε:
2 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια: Πεκίνο 2008 (μονό), Ρίο 2016 (διπλό με τον Μαρκ Λόπεζ)
12 Roland Garros: 2005, 2006, 2007, 2008, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2017, 2018, 2019
2 Wimbledon
1 Australian Open
4 US Open.