Το καλοκαίρι δεν είναι η εποχή μόνο του… πάρε από τις ομάδες, αλλά και του δώσε. Και ενώ η απόκτηση ενός ποδοσφαιριστή, γεμίζει όνειρα και αισιοδοξία τους φίλους της ομάδας, οι πωλήσεις τούς δημιουργούν μαύρες σκέψεις.
Πάνε οι εποχές που οι ποδοσφαιριστές ήταν κτήμα των ομάδων επί πολλά χρόνια. Πλέον όλα έχουν έναν χρονικό ορίζοντα, με αποτέλεσμα οι ομάδες να επιχειρούν να βγάλουν κέρδος όταν πλησιάζει η λήξη του συμβολαίου ενός ποδοσφαιριστή και έχει μεταπωλητική αξία. Λίγες είναι οι φορές που οι ΠΑΕ προτιμούν να απορρίψουν προτάσεις, οικονομικά ωφέλιμες και να συνεχίσουν να απολαμβάνουν την αγωνιστική προσφορά ενός ποδοσφαιριστή. Τελευταίο παράδειγμα η παραμονή του Κωνσταντέλια στον ΠΑΟΚ.
Η διοίκηση του «Δικεφάλου» επένδυσε στο αγωνιστικό κεφάλαιο του νεαρού και απέρριψε την πρόταση, κοντά στα 18 εκατ. της Σάλζμπουργκ, για τον ποδοσφαιριστή. Η απόφαση αυτή απέφερε και επικοινωνιακά κέρδη στην εταιρεία καθώς ο κόσμος του ΠΑΟΚ έχει αναπτύξει συναισθηματικό δέσιμο με τον «Ντέλια» και εκτός αυτού στηρίζει πολλά στον νεαρό για την παρουσία της ομάδας στους ομίλους του Champions League. Το ίδιο αποτέλεσμα θα έχει και η παραμονή του Μορόν στον Αρη.
Ο Ισπανός που έκανε εξαιρετική χρονιά και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ, αποτελεί κεφάλαιο για το νέο ρόστερ της ομάδας. Συγχρόνως όμως αποτελεί και μία καλή πηγή εσόδων για την ΠΑΕ και εκεί αρχίζουν τα διλλήματα. Θα συμφωνήσω ότι όλοι ποδοσφαιριστές μπορούν να πωληθούν και ότι είναι κανόνας πλέον στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, οι ομάδες να απαντούν θετικά σε σοβαρές οικονομικές προτάσεις. Η κάθε περίπτωση όμως είναι διαφορετική.
Είναι άλλο να εισπράξει η ομάδα ένα τεράστιο ποσό, κι άλλο να ξεπουλήσει έναν βασικό ποδοσφαιριστή. Όπως είναι διαφορετικό οι διαδοχή που έχει προετοιμάσει η ομάδα, αξιοποιώντας τα χρήματα τα οποία έχει εισπράξει από την πώληση. Στη μία περίπτωση μιλάμε για αποψίλωση του ρόστερ στο βωμό του κέρδους και στην δεύτερη για εμπορική πράξη η οποία αποδίδει πολλαπλά οφέλη. Ο κόσμος, παρότι αρέσκεται στη λογική του κουτσομπολιού, να μαθαίνει νούμερα για τα οικονομικά των ΠΑΕ δεν νοιάζεται και πολύ για τη ρευστότητα της.
Το αγωνιστικό αποτέλεσμα τον ενδιαφέρει και τίποτε περισσότερο. Μου το είχε δηλώσει στο παρελθόν πρόεδρος ΠΑΕ, όταν του απένειμα τα εύσημα που η ομάδα του δεν είχε χρέη στο δημόσιο. «Και τι να την κάνω την φορολογική ενημερότητα σημαία στα γραφεία;». Και δεν ήταν, ούτε είναι ο μόνος, ο οποίος προτιμούσε να έχει ένα καλό ρόστερ και να γράφει στο χιόνι τα χρέη προς το δημόσιο. Ανεξαρτήτως που όποιος μπαίνει σ’ αυτή τη λογική στο τέλος πληρώνει ακριβά το λογαριασμό. Δεν είναι όμως και ορθολογική σκέψη, να μπαίνει πωλητήριο σε κάθε ποδοσφαιριστής του οποίου το συμβόλαιο μπαίνει στη χρονιά της λήξης του. Ναι, οι ΠΑΕ είναι εταιρείες και εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι σκέφτονται και το οικονομικό, αλλά όλα πρέπει να έχουν κι ένα μέτρο. -------------------------
Η χρονιά των… «δελφινιών»
Η ελληνική κολύμβηση θα θυμάται για πολλά χρόνια, το φετινό ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Συνολικά σε 26 συμμετοχές στο παρελθόν μετρούσε ισάριθμα μετάλλια. Η καλύτερη χρονιά ήταν η κατάκτηση έξι μεταλλίων που είχε κερδίσει το 2012 στο Ντέμπρετσεν. Φέτος κέρδισε 17 και κατέλαβε τη δεύτερη θέση στην τελική κατάταξη μεταξύ 22 χωρών. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Κέρδισε άλλα τρία «εισιτήρια» για το Παρίσι.
Σημαντικές στιγμές τα… δίδυμα. Στα 100 μέτρα ύπτιο, ο Απόστολος Χρήστου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και ο Ευάγγελος Μακρυγιάννης, το αργυρό. Στα 50 μέτρα ελεύθερο, που επίσης είναι ολυμπιακό αγώνισμα, η ελληνική κολύμβηση κέρδισε επίσης πρώτη κα δεύτερη θέση. Με πρώτο τον Κριστιάν Γκολομέεβ και δεύτερο τον Στέργιο Μπίλα. Ακολούθησε το αργυρό μετάλλιο του Δημήτρη Μάρκου στα 400μ ελεύθερο, με πανελλήνιο ρεκόρ, να προστεθεί στον διπλό θρίαμβο.
Πέντε μετάλλια την τελευταία ημέρα του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος κολύμβησης κατέκτησε η Ελλάδα, ενώ κατατρίφθηκαν και οκτώ πανελλήνια ρεκόρ! Ακόμη είχαμε 27 παρουσίες στους τελικούς. Μάλιστα, αρκετοί από τους Ελληνες κολυμβητές εμφανίστηκαν στις τελικές «οκτάδες» σε δυο ή και τρία αγωνίσματα. Στο ευρωπαϊκό εξασφάλισαν τη συμμετοχή τους στους Αγώνες του Παρισιού ακόμη τρεις αθλητές μας (Νόρα Δράκου στα 50μ ελεύθερο, Γεωργία Δαμασιώτη στα 100μ πεταλούδα και ο Παπαστάμος στα 400μ. μεικτή).
Η Ελλάδα για πρώτη φορά θα εκπροσωπηθεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες με τόσους πολλούς αθλητές του υγρού στίβου. Στο Παρίσι τα πράγματα όμως θα είναι διαφορετικά, καθώς θα προστεθούν αθλητές από χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, η Κίνα, η Ιαπωνία κ.ο.κ. οπότε ανεβαίνει ο βαθμός δυσκολίας.
Αρα αλλάζει η στόχευση των αθλητών μας. Ο πρώτος στόχος είναι η παρουσία τους στους τελικούς, κι αν έρθει κάποιο μετάλλιο θα είναι έκπληξη. Υπάρχει πάντως ελπίδα από τις ομάδες πόλο Ανδρών και Γυναικών. Τα όσα όμως πέτυχε η Ελλάδα στο ευρωπαϊκό θα μείνουν στην ιστορία.
