Μετά από 10 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα, ο Άρης εξακολουθεί να κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Με προβλήματα, δυσλειτουργίες, ανοιχτές πληγές που τον ταλαιπωρούν.
Αγνοεί το χρώμα της νίκης μακριά από το γήπεδό του, ζορίζεται αφάνταστα σε κάποια παιχνίδια στην έδρα του, ακόμη και με αντιπάλους τις νεοφώτιστες ομάδες στην Super League, ή κάποιες εξ αυτών που παραδοσιακά δίνουν τη μάχη για να κρατηθούν στην κατηγορία.
Η ομάδα του Μάντζιου παίζει σήμερα στο Βόλο. Στις τέσσερις προηγούμενες εξόδους της γνώρισε την ήττα από τον ΟΦΗ, τη Λαμία και τον Ολυμπιακό, απέσπασε ισοπαλία από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.
Ο Άρης ψάχνει την πρώτη εκτός έδρας νίκη του στο πρωτάθλημα, ενώ έχουμε διανύσει περισσότερο από το 1/3 της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος. Ψάχνει, κυρίως, όμως να βρει μια ταυτότητα. Μια αγωνιστική ταυτότητα την οποία δεν διαθέτει ακόμη, παρότι έχουμε φτάσει στα μέσα του Νοεμβρίου.
Θεωρήθηκε ότι ήταν μια οπισθοδρόμηση η εντός έδρας ήττα από τον Ατρόμητο. Για να οπισθοδρομήσεις, ωστόσο, θα πρέπει πρώτα να κάνεις σταθερά βήματα μπροστά, να δείξεις εμφανή βελτίωση, να δημιουργήσεις προσδοκίες που να πατάνε σε μια βάση με μια σχετική ισχύ.
Δυστυχώς για τον Άρη κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ακόμη από την έναρξη της σεζόν. Και στα παιχνίδια που κέρδισε, δεν εμφάνισε στοιχεία ικανά για να πείσουν ότι πραγματικά κάτι αλλάζει, ότι επί της ουσίας δημιουργούνται προϋποθέσεις αντιμετώπισης και λύσης των προβλημάτων του.
Σαφώς και υπήρξε ένα συμμάζεμα από τη μέρα που επέστρεψε ο Μάντζιος για να διαδεχθεί τον Τερζή. Ομως, από το συμμάζεμα, μέχρι να φτιαχτεί μια ομάδα ανταγωνιστική, αξιόπιστη, ικανή να στέκεται με αξιώσεις σε κάθε παιχνίδι, να μην έχει μεταμορφώσεις και σκαμπανεβάσματα, υπάρχει απόσταση.
Κι αυτή την απόσταση ο Άρης δεν την έχει διανύσει...
Υπό αυτές τις συνθήκες, το εκτός έδρας παιχνίδι με τον Βόλο είναι κρίσιμο. Και γίνεται κρισιμότερο εξαιτίας του γεγονότος ότι, εκτός όλων των άλλων, ο Μάντζιος έχει να αντιμετωπίσει και τις πολλές απουσίες.
Η ιστορία με τις απουσίες είναι ένας επιπλέον βραχνάς, ο οποίος δοκιμάζει τις αντοχές του ρόστερ, στερεί λύσεις από μια ομάδα που δεν ξεχειλίζει από ποιότητα και... πονοκεφαλιάζει τον προπονητή.
Παρόλα αυτά, ο Άρης είναι υποχρεωμένος, με απουσίες ή όχι, να δώσει τη μάχη, να αποδείξει ότι δεν είναι τελειωμένος, να αλλάξει όλο αυτό το εις βάρος του κλίμα. Αρχής γενομένης από το Βόλο...
