Άρθηκε μεν, στο ύψος των περιστάσεων κόντρα στην πανίσχυρη Γαλατάσαραϊ και στο καμίνι… Τι καμίνι; Στο χυτήριο – επειδή λιώνουν σίδερα - γήπεδο της. Δεν έμεινε εκεί, δε. Έτσι δεν έδρεψε τους καρπούς τους οποίους, τηρουμένων των αναλογιών, δικαιούνταν…
Ο Πρωταθλητής, κατά την πάντα ταπεινή μας άποψη, δικαιούνταν την ισοπαλία. Τούτο μάλιστα, κόντρα σε μία ομάδα η οποία φυσικά, είναι, γενικά κι ειδικά, ανώτερη του αλλά… Η ηφαιστειώδης αντίδραση του Πρωταθλητή μετά το πέρα για πέρα άδικο 1-0 εξέπληξε τη Γαλατάσαραϊ. Κι έγινε το 1-1 με τον Κωνσταντέλια να… εξοφλεί το γραμμάτιο του χασίματος μιας… άχαστης ευκαιρίας στα τελειώματα του Α΄ ημιχρόνου. Όσο για το 2-1; Λύγισε η άμυνα από την αφόρητη πίεση! Ήταν η μοναδική φορά κατά την οποία φάνηκε σε τρικυμία εν κρανίω. Η μοναδική!
Με λίγα λόγια; Ο Πρωταθλητής ήταν καλός. Για τα δεδομένα και τις ιδιαίτερα αντίξοες του αγώνα ο Πρωταθλητής ήταν πολύ καλός. Ηττήθηκε στις λεπτομέρειες. Δυστυχώς, δυστυχέστατα… στις λεπτομέρειες ηττήθηκε. Και μην σπεύσετε, να διαφωνήσετε ένεκα του 3-1. Έγινε στα τελειώματα από τη Γαλατάσαραϊ της οποίας ακόμη κι ο πάγκος είναι ανωτέρου επίπεδου.
Έτσι ή αλλιώς ο Πρωταθλητής της έβαλε δύσκολα παίζοντας καλή μπάλα σε έναν αγώνα στον οποίο γι’ αυτόν φως. Εν τούτοις άνοιξε χαραμάδα. Βρήκε φως. Το έχασε καθώς δεν είχε απύθμενο (τέτοιο χρειαζόταν) κουράγιο, να μην το χάσει. Και το έχασε – επιμένουμε εμείς – στις λεπτομέρειες ενός αγώνα όμοιο του οποίου (σε ισχύ αντιπάλου, δύναμη, ταχύτητα κι ένταση…) εμείς τουλάχιστον, δε θυμόμαστε, να έχει παίξει τα τελευταία χρόνια!
Αγκάθι το αποτέλεσμα λοιπόν, για τον Πρωταθλητή. Ρόδο η εικόνα του. Δια ποτισμένη με την τελευταία ικμάδα των δυνάμεων καθενός θεριού του το οποίο όρθωσε, όσο μπορούσε, το ανάστημα του. Με αντίπαλο θεριά των οποίων το ανάστημα ήταν εξ αρχής… υψηλότερο!
