Προφανώς δεν μπορεί να προσπεράσει κανείς την προχθεσινή βραδιά έτσι απλά. Το να πανηγυρίσει ο Ολυμπιακός την κατάκτηση του τίτλου μέσα στην Τούμπα, σε χρονικό σημείο μάλιστα που ο Δικέφαλος επιχειρούσε να στείλει το μήνυμα ότι είχε βρει πλέον τη χημεία του και έδειχνε να μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη φθορά στους "ερυθρόλευκους" μετά και την μάγκικη πρόκριση στο Καραϊσκάκη, συνιστά πισωγύρισμα και πρέπει να οδηγήσει σε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.
Το πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι αυτό το ρόστερ δεν μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό τη νέα σεζόν, ειδικά από τη στιγμή που έχει δείξει ότι πλέον θέλει να τον συνδυάζει και με πορείες στην Ευρώπη. Η ομάδα χρειάζεται σοβαρή ενίσχυση και κυρίως παίκτες με μεγάλη ποιότητα για να αρχίσουν να παίρνουν τη σκυτάλη των πρωταγωνιστών από τα χέρια παικτών όπως ο Βιεϊρίνια, ο Μπίσεσβαρ και ο Κρέσπο (από τα μέσα του αγώνα) που έλειψαν πολύ προχθές. Αυτό το συμπέρασμα πρέπει να υπάρχει ως σημείωση σε κάθε σελίδα του μεταγραφικού μπλοκ Μπότο-Λουτσέσκου, αλλά και της διοίκησης ενόψει της νέας σεζόν.
Αυτό, όμως, είναι για το μετά. Υπάρχει και κάτι πιο άμεσο, το πώς πρέπει να πορευτεί ο ΠΑΟΚ στα υπόλοιπα 4+1 ματς που έχει ως το τέλος της φετινής σεζόν. Προέκυψε ως συμπέρασμα και από το τελευταίο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό: αυτή η ομάδα μπορεί να παίρνει σημαντικές νίκες και αποτελέσματα συνολικά μόνο όταν κατεβαίνει με το μαχαίρι στα δόντια στα παιχνίδια.
Για να μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, ο φετινός ΠΑΟΚ δεν είναι η ομάδα με την υψηλή ποιότητα σε μεγάλες δόσεις για να μπορεί να νικά τα παιχνίδια της κάπως μπλαζέ στηριζόμενη σε 3-4 ενέργειες υψηλού επιπέδου των παικτών της. Να κατακτά νίκες κρατώντας χαμηλό τέμπο στο παιχνίδι της.
Έχει ανάγκη να λειτουργεί υπό πίεση, να καταθέτει συνεχώς όλες τις δυνάμεις της και να πιέζει τον εαυτό της να βγάζει όλα τα καλά στοιχεία της. Αυτό έχει κοστίσει σε καταπόνηση, σε τραυματισμούς, είναι ένας διαρκής πόλεμος με στρατιώτες που τραυματίζονται, αναρρώνουν και επανέρχονται. Αυτή είναι η μοναδική συνταγή που λειτουργεί και με αυτή οφείλει να πάει μέχρι το τέλος ο Δικέφαλος. Να βλέπει κάθε ματς ξεχωριστά, με τους ετοιμοπόλεμους παίκτες του. Να κατακτήσει και μαθηματικά τη δεύτερη θέση και μετά να αφοσιωθεί απόλυτα στον τελικό του Κυπέλλου.
