Εσύ, η προσωποποίηση της συνέπειας, θα είσαι ασυνεπής για το – εδώ και καιρό - ραντεβού μας, στο Allegro σου. Εκεί, στο πολύτιμο κόσμημα της Θεσσαλονίκης. Μία δουλειά με την υπογραφή και την σφραγίδα ψυχής και πνεύματος σου.
Α ρε, Στέλιο… Έφυγες τόσο νωρίς. Ήσουν η χαρά της ζωής! Η ζωντάνια σου ακόμη και τώρα διαχέεται στην ατμόσφαιρα της πόλης σου. Θα διαχέεται πάντα επειδή η ζωντάνια σου… Στην αξιολάτρευτη οικογένεια σου, στις θαυμαστές επιχειρήσεις σου, στο μπάσκετ όπου ξεχώρισες με την εντιμότητα και την ακεραιότητα σου και στην μοναδικά ξεχωριστή προσφορά σου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση…. Αυτή η ζωντάνια σου λοιπόν, θα διαχέεται πάντα επειδή θα παραμείνει μνημειώδης.
Α ρε, Στέλιο… Μας «έστησες»! Μας στέρησες την δυναμική σου καλοσύνη. Ήσουν η χαρά της ζωής!
Ο Στέλιος Συμεωνίδης όπου στεκόταν κι όπου βρισκόταν έργα παραγόταν. Ήταν ταυτισμένος με την έννοια της προόδου. Έγραψε ιστορία από όπου κι εάν πέρασε. Άνοιξε δρόμους. Σκόρπισε φως. Κι ας προτιμήσουν κάποιοι το σκοτάδι. Τον φοβόταν. Φοβόταν το φως του…
Γράφουμε μεν, δεν πιστεύουμε δε, πως όλα αυτά τα οποία γράφουμε, αφορούν τον Στέλιο Συμεωνίδη. Δε θέλουμε. Δεν μπορούμε, να πιστέψουμε. Έτσι στα καλά καθούμενα βρέθηκε στη δίνη του φευγιού του. Πάλεψε. Δεν έχανε μάχη στη ζωή του. Έχασε αυτήν την άνιση. Την έχασε άδικα… Δεν ήταν στο χέρι του. Την έχασε με ευθύνη άλλων!
Να δίνει ο Χριστός κι η Παναγία κουράγιο σε μία αξιοσέβαστη οικογένεια η οποία αξίζει την ευλογία Τους! Και το κουράγιο να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο.
Α ρε, Στέλιο… Δε θα σε περιμένουμε τώρα πλέον, στον επίγειο παράδεισο του Allegro. Θα είσαι στον ουράνιο – εκεί, δώσε χαιρετισμούς σε όλα τα «φευγάτα» νωρίτερα παιδιά - αλλά θα είσαι και παντοτινά στην ψυχή και στο πνεύμα μας. Ήσουν η χαρά της ζωής…
Τούτο δε, παρά το βαθιά θλιμμένο παράπονο μας επειδή μάς «έστησες»!
ΥΓ 1 : Να μας συγχωρείτε για την συγκινησιακή ένταση αλλά… Η ψυχή αρνείται, να αποδεχθεί ότι επιβάλλει το πνεύμα!
ΥΓ 2 : Ευχαριστούμε τη «Μ» για την ανοχή της σε μια ακόμη προσωπική κατάθεση ψυχής μας…
ΥΓ 3 : Ναι, αυτός ο ελλειμματικός ΠΑΟΚ μπορεί να προκριθεί. Αρκεί να στραγγίξει… Ψυχή, κορμί, πνεύμα και στην Ιερουσαλήμ. Να βγάλει δηλαδή, εκεί το (…όποιο που δεν διαθέτει και πολύ!) λάδι, όπως κι εδώ!
ΥΓ 4 : Δίχως ενισχύσεις αυτός ο ΠΑΟΚ δεν είναι για μεγάλες προσδοκίες…
ΥΓ 5: Ο κόσμος του ΠΑΟΚ μίλησε. Κραύγασε. «Είμαστε εδώ»! Η ομάδα προσπάθησε αλλά δεν της βγήκε μιλιά. Η ΠΑΕ σιωπά. Ένα της σημάδι μόνον;
ΥΓ 6 : Οι πληγές από τις πυρκαγιές είναι εθνικές πληγές! Έτσι οφείλουμε, να τις αντιμετωπίζουμε…
ΥΓ 7 : Είναι βαθιά εθνική πληγή η καταστροφή στη Νέα Αγχίαλο. Άγγιξε… σωθικά του κορμιού της Πολεμικής Αεροπορίας μας! Δεν κλείνει με μία ΕΔΕ. Λέμε εμείς!
