Δεν
χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις
για να αντιληφθούν άπαντες, πλην φανατικών
ΑΕΚτσήδων, ότι η ποινή σε βάρος του
Λουτσέσκου είναι αστεία. Ούτε καμια
ιδιαίτερη σπουδή για να αποδειχθεί, για
πολλοστή φορά, ότι είναι γελοία τα
περισσότερα από τα άρθρα του πειθαρχικού
κώδικα στο αθλητικό δίκαιο.
Ειλικρινά,
δεν θέλω να ξοδέψω φαιά ουσία για τα
αυτονόητα. Περιμένω να εκδικαστεί η
έφεση του ΠΑΟΚ γιατί η δευτεροβάθμια
απόφαση θα είναι εκείνη που θα “μετρήσει”
και προτιμώ να πάω στην ουσία που δεν
είναι άλλη από τη θλιβερή κατάσταση που
συντηρούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο οι
τραγελαφικές αποφάσεις της λεγόμενης
“αθλητικής δικαιοσύνης” από τους
λεγόμενους “αθλητικούς δικαστές”.
Ας
μείνουμε στη βεντέτα μεταξύ ΠΑΟΚ και
ΑΕΚ. Αρχισε με τα γεγονότα του αγώνα του
2018. Το φύλλο αγώνα που συνέταξε ο
ανεκδιήγητος διαιτητής Κομίνης 2,5 ώρες
μετά τη διακοπή αναφέρει ως σκορ το 1-0.
Δηλαδή κατακυρώθηκε το γκολ του Βαρέλα.
Αν, όμως, κατακυρωνόταν τη στιγμή που
επιτεύχθηκε, τίποτε άλλο δεν θα είχε
συμβεί. Ούτε ο Ιβάν θα έμπαινε στον
αγωνιστικό χώρο έχοντας ξεχάσει να
αφαιρέσει το περίστροφο που έφερε στη
ζώνη του, ούτε οι παίκτες της ΑΕΚ θα...
θυμόντουσαν να πανικοβληθούν μέσα στα
αποδυτήρια, μισή ώρα μετά τη διακοπή,
έχοντας δει σε φωτογραφίες στα κινητά
τους το περίστροφο του Ιβάν.
Και όμως,
για το μπάχαλο που δημιούργησαν ο Κομίνης
και ο εξίσου αστείος βοηθός του, ο
Ποντίκης, τιμωρήθηκε το... περίστροφο
του Ιβάν, με συνέπεια να εξοντωθεί ο
ΠΑΟΚ βαθμολογικά και να επωφεληθεί η
μετέπειτα χάρτινη και κάλπικη πρωταθλήτρια
ΑΕΚ. Κι αυτή, για όσους θέλουν να ξεχνούν
εύκολα, ήταν η δεύτερη ιλαροτραγική
ιστορία από αυτές που οδήγησαν στην
κλοπή του τίτλου του πρωταθλητή από τον
ΠΑΟΚ. Η πρώτη ήταν ο μηδενισμός του για
το... χαρτί που τραυμάτισε δήθεν σοβαρά
τον θεατρίνο προπονητή του Ολυμπιακού
Οσκαρ Γκαρθία. Ε, λοιπόν, ναι, το τι συνέβη
το 2018 δεν πρόκειται να το ξεχάσει κανείς
ΠΑΟΚτσής και, φυσικά, δεν πρόκειται να
το ξεχάσει ούτε ο Λουτσέσκου. Απλά, όταν
υπενθυμίζει συχνά-πυκνά εκείνη την
κλοπή, αυτή που θίγεται είναι η ΑΕΚ (και
όχι και ο Ολυμπιακός) διότι αυτή
αναδείχτηκε πρωταθλήτρια εξ' αιτίας
της κλοπής (και όχι ο Ολυμπιακός).
Τώρα,
μετά την ποινή των τεσσάρων μηνών, ακόμη
και αν μειωθεί με την έφεση στον ένα
μήνα ή ακόμη και στη μία εβδομάδα, η
βεντέτα με την ΑΕΚ φουντώνει ακόμη
περισσότερο και έχουμε μπροστά μας
τρεις αγώνες ΠΑΟΚ-ΑΕΚ που θα γίνουν στην
Τούμπα έως τη λήξη της σεζόν. Τη ρεβάνς
για το Κύπελλο, το ματς του δεύτερου
γύρου της κανονικής περιόδου του
Πρωταθλήματος και το ματς για τα πλέι
οφ. Αλήθεια, ποιος “αθλητικός δικαστής”
μπορεί να πείσει 75.000-80.000 ψυχές που θα
βρεθούν στις κερκίδες της Τούμπας σ'
αυτά τα τρία ματς να φερθούν άψογα και
καμία να μην “ξεφύγει” ούτε για ένα
δευτερόλεπτο; Ποιος “αθλητικός δικαστής”
μπορεί να πείσει τους ανθρώπους του
ΠΑΟΚ να παρέχουν άριστη φιλοξενία στην
αποστολή της ΑΕΚ, χωρίς την παραμικρή
πρόκληση και με απόλυτη προστασία του
λεωφορείου που θα μεταφέρει την ομάδα;
Ποιος “αθλητικός δικαστής” μπορεί να
εξασφαλίσει την άψοχη λειτουργία της
Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης,
σε αντίθεση με την απουσία των αστυνομικών
στη Νέα Φιλαδέλφεια; Ποιος “αθλητικός
δικαστής” μπορεί να σβήσει το μίσος
κάθε ΠΑΟΚτσή για την ΑΕΚ, το οποίο
δικαστικές αποφάσεις δημιούργησαν και
δικαστικές αποφάσεις συντηρούν και
αναζωπυρώνουν;
VAR
και στην “αθλητική δικαιοσύνη” από τη
Superleague
Ξέραμε
ότι τα δύο μεγάλα προβλήματα του ελληνικού
ποδοσφαίρου ήταν ανέκαθεν η διαιτησία
και η “αθλητική δικαιοσύνη”. Της
διαιτησίας λύθηκε όχι σε απόλυτο αλλά
σε πολύ μεγάλο βαθμό με το VAR. Με έναν
ικανό VARίστα απονέμεται δικαιοσύνη στο
100% και το σημαντικότερο είναι ότι κανείς
διαιτητής δεν διανοείται να σφυρίζει
κατά παραγγελία. Στην εποχή του VAR, τέλος
οι στημένες διαιτησίας τύπου “παράγκας”.
Είναι τεράστιο το κέρδος.
Με την “αθλητική
δικαιοσύνη” τι κάνουμε όμως; Απολύτως
τίποτε. Ο πειθαρχικός κώδικας είναι
γεμάτος από ασυναρτησίες, από ασάφειες,
από τεράστια ανοιχτά παράθυρα, που
επιτρέπουν λήψη αποφάσεων κατά το δοκούν
και που πολύ συχνά διαφέρουν μεταξύ
τους για ίδια αδικήματα. Ακόμη, οι
“πειθαρχικές επιτροπές” είναι γεμάτες
από δικαστές ή “δικαστές”, οι οποίοι
δεν μπορούν να πείσουν για την αντικειμενική
κρίση τους. Οι “παράγκες” μπορούν να...
ευδοκιμούν ακόμη στην “αθλητική
δικαιοσύνη” και γι' αυτό είναι συνυπεύθυνες
ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ. Η Superleague δηλαδή.
Η οποία ποτέ μα ποτέ δεν ασχολήθηκε
σοβαρά με τη σύνταξη ενός πειθαρχικού
κώδικα που θα προβλέπει με σαφήνεια τα
πάντα και δεν θα αφήνει κανένα περιθώριο
σε κανέναν “αθλητικό δικαστή” για
παραγκίσιες αποφάσεις.
Πρέπει, λοιπόν,
η Superleague να βάλει VAR και στην “αθλητική
δικαιοσύνη”. Να κλείσει όλες τις τρύπες
του πειθαρχικού κώδικα στο αθλητικό
δίκαιο με άρθρα που θα συντάξουν
σχολαστικά πεφωτισμένοι νομοθέτες και
όχι αγράμματοι και επιπόλαιοι δήθεν
γνώστες. Τα καλοκαίρια πρέπει να
ασχολείται ΚΑΙ με αυτό το τεράστιο θέμα.
Και όχι μόνο με τη διανομή των χρημάτων
από τα τηλεοπτικά δικαιώματα...
ΥΓ.
Καλή Χρονιά σε όλους, με υγεία, χαρά,
ευτυχία και τύχη. Ας είναι το 2025 έτος
ειρηνικό για όλο τον πλανήτη. Ας είναι
ένα έτος, που, επιτέλους, θα πούμε ότι
ήταν καλύτερο από το προηγούμενο...
Ακολουθήστε
τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε
στην παρέα μας στο instagram
Κάντε
like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε
στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis
95.5 στο youtube