Υποψιάζομαι ότι ο Άκης Μάντζιος προχώρησε με… μισή καρδιά στην απόφαση επιλογής αυτών των διδύμων σε κέντρο άμυνας και άξονα μεσαίας γραμμής, λίγο πολύ όμως ήταν υποχρεωμένος να το κάνει προς αποφυγήν της περαιτέρω επιβάρυνσης των υπολοίπων αλλά και λόγω των τραυματισμών. Κι έτσι, επιβεβαιώθηκε κάτι που καιρό τώρα έχει φανεί. Για παράδειγμα, σαν τη συνύπαρξη των Ροζ-Μπράμπετς η οποία αποδεδειγμένα πλέον δεν αποδίδει και φέρνει τον Χουλιάν Κουέστα σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, προσπαθώντας να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Δεν έχουν κώδικα επικοινωνίας, μοιάζει αδύνατη κάθε μορφής συνεργασία κι αυτό αποδείχθηκε τόσο στο πρώτο γκολ όσο και σε ένα σωρό φάσεις όπου ο Πόνσε κυκλοφορούσε δίχως χαλινάρι αλλά σαν δαιμονισμένο σκυλί καθώς υπήρξαν κι άλλες στιγμές στις οποίες δεν διαπιστώθηκε η παραμικρή συνεννόηση.
Το άλλο δίδυμο είναι αυτό των Ζουλ-Βερστράτε δίχως τον «κουμανταδόρο» Νταρίντα. Κακά τα ψέματα, όταν ο Τσέχος είναι στο γήπεδο αυτομάτως καλύπτει την αδυναμία τους τόσο στο κράτημα μπάλας όσο και στο μοίρασμα του παιχνιδιού. Στο πρώτο ημίχρονο, χθες, αυτόν τον ρόλο προσπάθησε να υπηρετήσει ο Γιάννης Φετφατζίδης ο οποίος μάλλον δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό του αντιπάλου, ούτε ασφαλώς διαθέτει τα τρεξίματα του Τσέχου.
Κι έτσι αυτή η ασφυκτική πίεση της ΑΕΚ πέρασε μια θηλιά στον λαιμό του Αρη. Κάποιες σπασμωδικές ενέργειες του Σαβέριο δεν έφεραν αποτέλεσμα ενώ ο Καρίμ Ανσαριφάρντ δεν μπορεί να υπηρετήσει παιχνίδι… χώρου, αλλά θέλει την μπάλα στα πόδια του.
Και το παιχνίδι τελείωσε στο 2-0 ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε κι ας υπήρχε μπόλικος διαθέσιμος χρόνος. Ο Αρης δεν έδειξε ικανός στη δημιουργία συνθηκών επιστροφής στο παιχνίδι κι ας ανέβασε τις γραμμές του από το 30’ και μετά. Εκεί αναδείχθηκε μια αδυναμία η οποία σχετίζεται με το κομμάτι της ατομικής ποιότητας. Αυτή οδηγεί έναν ποδοσφαιριστή στην περίτεχνη ενέργεια ή στην ποδοσφαιρική απλότητα η οποία συνήθως αποτυπώνεται μέσα από τη σωστή πάσα. Ρίχνοντας στο παιχνίδι τους Νταρίντα, Μανού Γκαρθία και Μορόν, ο Ακης Μάντζιος αναζήτησε καλύτερη συμπεριφορά με την μπάλα στα πόδια αλλά δεν τη βρήκε. Γι’ αυτό η ομάδα του δεν είχε ουσιαστική τελική προσπάθεια στο δεύτερο ημίχρονο. Κι ας έπαιξε (περίπου) 20 λεπτά με τους Μορόν-Ανσαριφάρντ στη γραμμή κρούσης. Εν τέλει, βάσει της εμφάνισης (κακή) αυτό το 2-0 που εισέπραξε ο Αρης στην OPAP ARENA ήταν δικαιότατο.
