Αρθρογραφεί ο Θάνος Μπούζας
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο μετεξελίξεων στον χώρο του Ελληνικού ποδοσφαίρου, που μπορεί να αλλάξει ριζικά ορισμένα από τα κύρια ζητήματα τα οποία μας απασχολούν όλους μας. Η πρώτη τεράστια αλλαγή είναι αυτή που σχετίζεται με την είσοδο φιλάθλων-οπαδών στις έδρες των ομάδων τους τόσο στην τετράδα που πρωταγωνιστεί όσο και στους υπόλοιπους συλλόγους. Όλοι λίγο-πολύ, που είχαν και έχουν ως μια διέξοδο, ένα χόμπι ή μια κληρονομική σφραγίδα, την παρακολούθηση μέσα από το γήπεδο των αγαπημένων τους ομάδων, βρίσκονται σε μια νέα εποχή που αλλάζει ριζικά το τι ίσχυε τις περασμένες δεκαετίες. Εμείς δεν διαφωνούμε ούτε στις αλλαγές ούτε στην πρόοδο ελέγχων.
Μάλιστα πιστεύουμε ότι αυτά έπρεπε να έχουν γίνει ίσως και μια δεκαετία πριν. Δεν θα ασχοληθούμε με το χρόνο καθυστέρησης αλλά με την ποιότητα και την καταλληλόλητα του νέου νομοθετήματος που επιβάλλει τις προσήκουσες, για την κυβέρνηση, αλλαγές. Για τους οπαδούς που θέλουν να υποστηρίζουν την ομάδα τους με «κάθε τρόπο» η προηγούμενη μεγάλη είσοδο του κράτους στον έλεγχό τους, έγινε επί υφυπουργού αθλητισμού Ορφανού όπου όποιος συλλαμβάνονταν την ώρα του ματς για βιαιοπραγίες ή άλλου είδους επεισόδια γνώριζε μια σκληρή αντιμετώπιση από τη δικαιοσύνη με άμεση φυλάκιση σε περίπτωση καταδίκης του από τον δικαστή. Μάλιστα η έφεση δεν του έδινε το δικαίωμα προσωρινής αναστολής της αποφυλάκισης.
Τώρα το μπαλάκι μεταφέρθηκε στις ομάδες. Το θετικό της υπόθεσης είναι η λειτουργία των καμερών. Οι περισσότεροι από εμάς θυμούνται ότι στο γήπεδο του Ολυμπιακού οι κάμερες ήταν ένα … «στολίδι». Γινόταν σοβαρά επεισόδια μέσα στα αποδυτήρια εναντίον μικρών ομάδων αλλά και των μεγάλων αντιπάλων και οι εικόνες από τις κάμερες απλά δεν υπήρχαν. Το σοβαρότερο γεγονός ήταν ότι κανείς ούτε από την αθλητική δικαιοσύνη, ούτε από το κράτος δεν έκανε τίποτε. Συμπερασματικά το παραπάνω μέτρο δημιουργεί ένα τεράστιο εμπόδιο σε ανθρώπους που είτε δε μπορούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά τους (είδαμε τι έγινε με Κούγια πριν λίγες μέρες) είτε δεν θέλουν.
Ωστόσο οι κανονισμοί για την αγορά εισιτηρίων δημιουργούν αδικίες κατά φιλάθλων που είτε είναι μεγάλοι σε ηλικία και δεν έχουν τη δυνατότητα και την ικανότητα να χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα για την είσοδό τους στο χώρο όσο και κυρίως για τα παιδιά. Αρκετοί σύλλογοι είχαν δωρεάν είσοδο για τα μικρά παιδιά ενώ στην Τούμπα είχαμε την παιδική κερκίδα όπου ο γονιός με ένα τίμημα ικανοποιητικό μπορούσε να πάρει και τα παιδιά του, να τα ευχαριστήσει, να τα γαλουχήσει έτσι ώστε όταν ενηλικιωθούν να μην έχουν καμία σχέση με τους χούλιγκαν που δυστυχώς υπάρχουν παντού.
Συνοψίζοντας θεωρούμε ότι άμεσα επιβάλλεται η αθλητική ηγεσία της χώρας να βρει τον τρόπο ώστε να μπορούν οι συγκεκριμένες κατηγορίες φιλάθλων που είναι καλό να βρίσκονται στα γήπεδα, να μπορούν, όπως και πριν, να εισέρχονται χωρίς αυτό να θεωρείται κάτι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο.
