Είναι ένα από τα παιχνίδια που η μνήμη σου το αποθηκεύει σα να αποτελεί μια από τις πιο πολύτιμες εμπειρίες της ζωής σου. Ξεπερνά τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο αφού μες την καταχνιά βλέπεις τον Αετό να ξεπετάγεται από σενάρια επιστημονικής φαντασίας και να ορίζει την ΠΑΟΚτσήδικη και τη δική μας πραγματικότητα. Να ήθελε ο πιο φανατικός φίλαθλος του ΠΑΟΚ να παρακολουθήσει ένα πρώτο ημίχρονο όπου η ομάδα του θα πετύχαινε 3 τέρματα ... θα τον κορόιδευαν.
Θα υποστήριζαν ότι ο Δικέφαλος από τα συνεχή παιχνίδια έχει κουραστεί και η Ντιναμό έχει να χειριστεί ένα εξαίσιο σκορ που της δίνει τον θρόνο της πρόκρισης. Όμως οι 25.000 φίλαθλοι, οι 11 παίκτες και ο προπονητής είχαν εντελώς διαφορετική άποψη. Μια άποψη για την οποία όπως αποδείχθηκε , διέθεταν την ικανότητα, τις δυνάμεις αλλά κυρίως τη θέληση να την μετατρέψουν σε χρυσή πραγματικότητα. Το πρώτο ημίχρονο άρχισε με τον Δικέφαλο να είναι ιδιαίτερα πιεστικός, να δημιουργεί ευκαιρίες και να δείχνει από το πρώτο λεπτό ότι θέλει να πετύχει το γρήγορο τέρμα. Ο Λουτσέσκου στις μικροαλλαγές που πραγματοποίησε, έβαλε τον Βιερίνια δεξιά και τον Σβαμπ δίπλα στον Μεϊτέ.
Η άμεση εντύπωση μπορεί για κάποιους να ήταν ότι η ομάδα θα βάραινε και θα έχανε μέρος της ταχύτητάς της. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δε συνέβη αλλά παρακολουθήσαμε έναν ασπρόμαυρο Αετό να πετά πάνω από το γήπεδο και να επιτίθεται με τη μανία που ορίζει η ανατροπή ενός 0-2 και η θέληση για μια πρόκριση για την οποία θα μιλάει όλη η Ευρώπη. Δεκαπέντε λεπτά αποτέλεσαν το πέταγμα της ανατροπής. Από το 27΄ μέχρι το 42΄ο ΠΑΟΚ πέτυχε τα τρία τέρματα και έδειξε ότι έχει το πάνω χέρι, πλέον, για την πρόκριση. Κι όμως ΠΑΟΚ χωρίς καρδιοχτύπια δε γίνεται. Στο γνωστό δεκάλεπτο στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, όπου ο Δικέφαλος σε αρκετά παιχνίδια μοιάζει να μην μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο, δέχεται τη μείωση του σκορ που στέλνει την πρόκριση στο τεντωμένο σχοινί. Ο κόσμος βοηθά, οι δυο ομάδες δημιουργούν ευκαιρίες.
Ο Κοτάρσκι με τρεις τρομερές αποκρούσεις, μαζί με Βιερίνια, Μπάμπα και τους υπόλοιπους, σβήνουν τις πιθανότητες για κάτι χειρότερο. Μάλιστα ο τερματοφύλακας του ΠΑΟΚ έδειξε και απέδειξε ότι είναι από τους κορυφαίους … όχι μόνο στην Ελλάδα. Στη συνέχεια και όσο περνά ο χρόνος, η ποιότητα κερδίζει την αγωνιστικότητα. Ο Ράζβαν κάνει τις αλλαγές, βάζει ξεκούραστους παίκτες σε όλες τις γραμμές και δίνει στην ομάδα τη δυνατότητα να ξαναστριμώξει τους φιλοξενούμενους. Και το κάνει πάλι ο Κουλιεράκης με το στήθος. Ο παίκτης του Δικεφάλου που πετυχαίνει με διαφορετικά, εκτός από το κεφάλι, μέρη του σώματος , τα γκολ πρόκρισης. Βέβαια το παιχνίδι δεν είχε τελειώσει αφού οι φιλοξενούμενοι χρειαζόταν ένα τέρμα για να φέρουν και πάλι το σκορ στα ίσια. Όμως εκεί επενέβη ο Σαμάτα: Με μια τρομερή ασίστ 30 μέτρων έβγαλε μόνο του τον Ντεσπότοφ που κέρδισε το πέναλτι από τον κουρασμένο Μίσιτς. Ο Δικέφαλος του Βορρά χάρισε στους οπαδούς του ποδοσφαιρική ευτυχία ενώ αυτοί από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό έδειξαν ακόμη μια διαφορά που έχει ο ΠΑΟΚ από τις υπόλοιπες ομάδες.
