Σοβαρό και επώδυνο το νέο πλήγμα. Όμως όπως αποδείχθηκε δεν κατάφερε να λυγίσει και να ρίξει στο καναβάτσο τον ΠΑΟΚ. Όρθια η ομάδα στέλνει το μήνυμα της: «ότι είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει», παράλληλα και την προειδοποίηση σε συγκεκριμένους όμως αποδέκτες, ότι από εδώ και πέρα θα ξαναβρίσκουν μπροστά τους, τον πραγματικό εφιάλτη τους. Την ομάδα που είδαν προχθές στη Λεωφόρο. Ο «όλος οργανισμός» ΠΑΟΚ… επί ποδός!
Όσο σφοδρό και αν ήταν το χτύπημα, άλλο τόσο και δύο φορές παραπάνω θα είναι το πείσμα που θα ατσαλώσει την ασπρόμαυρη οικογένεια. Η απώλεια ενός εκ των τριών στόχων θεριεύει τα κίνητρα για τους άλλους δύο στόχους που απέμειναν. Σε αυτή τη γραμμή κινούνται από προχθές οι πάντες (εντός και εκτός της Τούμπας). Ανασυγκρότηση με ψύχραιμη εκτίμηση της κατάστασης και γενναία αυτοκριτική. Μην παραξενεύεστε για την πρωτοβουλία μου να γυρίσω τον διακόπτη από τα αλλεπάλληλα σοκ και το σκοτάδι, στο ξέφωτο και στο άπλετο φως που έρχεται και που υπάρχει. Είχα την παρόρμηση από τον σπουδαίο προχθεσινό ΠΑΟΚ, που υποσχέθηκε ότι επιστρέφει δριμύτερος. Επαναλαμβάνοντας την πεποίθηση μου ότι αυτή η επιστροφή δεν είναι παροδική και τυχαία, μπαίνω στον πειρασμό να γράψω δυο αράδες και για τα όσα απίστευτα, κακότυχα και αυτοκαταστροφικά «συνωμότησαν», προκειμένου να ζήσουμε μια ποδοσφαιρική τερατογέννηση, όπως ήταν η πρόκριση με καισαρική τομή και με εμβρυουλκό των πρασίνων.
Στο χθεσινό μου σχόλιο συνειδητά «πρωτοτύπησα» γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι κάποια πράγματα πολύ σημαντικά θα μπορούσαν να αποσιωπηθούν ή να αναφερθούν επ΄ ολίγον και από ελάχιστους. Για τους όποιους λόγους έχει ο καθένας. Την άποψη όλων οφείλουμε να την σεβαστούμε. Επέλεξα σαν κεντρικό σημείο αναφοράς την φάση που άλλαξε τις ισορροπίες και τους συσχετισμούς, στο πιο κομβικό σημείο του αγώνα. Τότε που ο ΠΑΟΚ έμεινε με δέκα παίκτες. Δεν θα μπω στην διαδικασία να βρω αν ο νεαρός παίκτης του Παναθηναϊκού είχε την οποιαδήποτε πρόθεση. Η ενέργεια του σαφέστατα δεν διέφερε σε τίποτα από μια μετωπική επίθεση εξουδετέρωσης του αντιπάλου, που είχε την καλύτερη θέση και ως εκ τούτου την ευχέρεια να ελέγξει την μπάλα. Το τι ακριβώς συνέβη και που κατέληξε αυτό, το είδαμε και το ζήσαμε όλοι. Κάποιοι βιάστηκαν την ενέργεια αυτή να την χαρακτηρίσουν σαν μια συνηθισμένη σύγκρουση από τις τόσες που γίνονται στα παιχνίδια. Δυστυχώς όμως δεν ήταν τέτοια. Ήταν μια άκρως επικίνδυνη και αντιαθλητική ενέργεια που σήκωνε όχι μία, αλλά δύο κόκκινες κάρτες. Ο Γερμανός το προσπέρασε με άνεση και χωρίς πολλές διαμαρτυρίες. Απέφυγε δε να αποκαταστήσει και την ηθική νομιμότητα αποβάλλοντας τον παραβάτη και δίνοντας το δικαίωμα και στον ΠΑΟΚ να παίξει στο παιχνίδι επί ίσοις όροις. Προσωπικά στάθηκα με ιδιαίτερη προσοχή και την συνεκτίμησα με μια παρόμοιας σημασίας, όπως ήταν αυτή που έγινε και πάλι μπροστά του.
Θυμηθείτε την είναι η στιγμή που ο Κουλιεράκης αποκρούει πάνω στη γραμμή την μπάλα και αποσοβεί την ισοφάριση (κεφαλιά Μαντσίνι). Νομίζω πως εύκολα θα την φέρετε μπροστά σας, γιατί υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες από τους παίκτες του ΠΑΟΚ. Ο… εξαιρετικός για πολλούς Γερμανός έκλεισε τα μάτια του στην συγκεκριμένη περίπτωση, σε ένα άγαρμπο και ολοφάνερο επιθετικό διπλό φάουλ που έγινε από τους επιθετικούς του Παναθηναϊκού πάνω στον Κοτάρσκι. Από εκεί έφυγε η μπάλα και πήγε στον Μαντσίνι. Ο Ντάνιελ Ζίμπερτ την έκανε κι εδώ με ελαφρά πηδηματάκια. Θα προσέθετα βέβαια και μια φάση που μπορούσε να δοθεί πέναλτι σε ανατροπή μέσα στην περιοχή του Ζίβκοβιτς κι επιπρόσθετα και το διακριτικό αλλά πολύ έξυπνο σπρώξιμο των γηπεδούχων, ιδιαίτερα προς το τέλος του αγώνα όταν είχαν «σφίξει τα γάλατα». Έτσι έβγαλα χωρίς πολύ κόπο τα συμπεράσματα μου. Το ότι ελάχιστοι ασχολήθηκαν με τον Γερμανό διαιτητή δεν μου λέει τίποτα, από τη στιγμή που δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι νιώθουν αλλεργία (ίσως και με το δίκιο τους) απέναντι στην πιθανή και στερεότυπη παρατήρηση: «έλα μωρέ πάλι με το διαιτητή ασχολείστε;».
Πάμε όμως και σε κάποια άλλα σημαντικά εξαγωνιστικά που συνέβησαν στην Λεωφόρο. Πρωταγωνιστές ο Αλαφούζος και ο Τερίμ. Ο πρώτος όπως αποκάλυψε ο Κυριάκος Θωμαϊδης πλησίασε τον Λουτσέσκου με χαρούλες και γελάκια, θαρρείς και όλοι είχαν ξεχάσει πως είναι ο ίδιος που πριν από λίγες ημέρες ζήτησε την δικαστική δίωξη του Ρουμάνου κόουτς. Οι γνωρίζοντες καλά τον χαρακτήρα του πράσινου ηγέτη γέλασαν με την ψυχή τους, θεωρώντας πως αυτό που έγινε είναι πταίσμα μπροστά σε άλλη συμπεριφορά, όπως αυτή που τον έφερε αγκαζέ με τον θανάσιμο και τρέφοντα αβυσσαλέο μίσος προς το πρόσωπο του, Μαρινάκη. Θα επαναλάβω κάτι που το τόνισα αρκετές φορές στα γραφόμενα μου. Αν επιτραπεί να αναδημοσιεύσουμε το τι έχει πει ο ένας για τον άλλον, θα φρίξει η Ελλάδα. Εντύπωση προξένησε επίσης ότι ο ηγέτης των πρασίνων τον πρώτο που έσπευσε να αγκαλιάσει ήταν ο Τερίμ. Να τον αγκαλιάσει βέβαια για την πρόκριση ναι, αλλά μήπως του διέφυγε ότι αυτός είναι ο προπονητής που παρουσίασε η ομάδα του επιπέδου και της αγωνιστικής ταπείνωσης; Εύστοχος βέβαια ο χαρακτηρισμός επί του προκειμένου που αφορά τον Τούρκο κόουτς, που λέει ότι «έπεσε από την Ακρόπολη, στάθηκε όρθιος και βρήκε και πορτοφόλι». Βέβαια περίμενε ο κόσμος αρκετή ώρα να δει ο αν ο Αλαφούζος θα έδειχνε την ίδια ευτυχία και ικανοποίηση, αγκαλιάζοντας τον πραγματικό πρωταγωνιστή της βραδιάς, τον τερματοφύλακα της ομάδας του.
Στην επικαιρότητα, η είδηση της τιμωρίας της Τούμπας που διακωμωδεί τα νέα μέτρα, όπως και ότι ελέγχεται η περίπτωση της προβοκάτσιας για τον συλληφθέντα και τιμωρηθέντα χθες με πρόστιμο 23χρονο στρατιωτικό που έριξε την κροτίδα στον αγωνιστικό χώρο.
