Ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου δεν τα πάει καλά με την ΑΕΚ του Αλμέιδα. Έχει καταγραφεί από τη στατιστική και είναι αλήθεια. Το ξέρει πολύ καλά και ο Λουτσέσκου, εξ ου και η υπόσχεσή του “δεν ξαναχάνω από τον Αλμέιδα”. Δίνοντας μία εξήγηση, οι της ΑΕΚ βαυκαλίζονται ότι απλώς η ομάδα τους είναι ανώτερη από τον ΠΑΟΚ. Οι ουδέτεροι λένε, απλοϊκά, ότι ο Αλμέιδα βρήκε το κουμπί του ΠΑΟΚ.
Ποιο είναι, όμως, εδώ και δύο χρόνια, το κουμπί του ΠΑΟΚ, όταν άλλος ήταν ο περσινός ΠΑΟΚ και άλλος είναι ο φετινός; Ποια σχέση έχει αγωνιστικά και από άποψη έμψυχου δυναμικού ο ΠΑΟΚ του... Κουαλιάτα και του Ντάντας, με τον ΠΑΟΚ του Μεϊτέ και του Οζντόεφ, για να φέρω μόνο ένα παράδειγμα με τους χαφ;
Το ζήτημα είναι ποια εξήγηση δίνουν οι του ΠΑΟΚ και κυρίως ο Λουτσέσκου. Αν δώσουν τη σωστή, αυτή η αρνητική μίνι προϊστορία στους αγώνες με την ΑΕΚ θα αποτελέσει παρελθόν. Αρκεί να απαντηθούν πειστικά στις εκτιμήσεις του κόουτς του ΠΑΟΚ δύο ερωτήματα.
Το πρώτο: Γιατί και ο περσινός αδύναμος ΠΑΟΚ, αλλά και ο φετινός πολύ πιο ποιοτικός, είχαν ακριβώς την ίδια συμπεριφορά στη Νέα Φιλαδέλφεια στους αγώνες της κανονικής περιόδου; Γιατί δηλαδή και οι δύο αυτοί ΠΑΟΚ έκαναν δώρο τέσσερα γκολ στην ΑΕΚ και επιθετικά ήταν εντελώς ανύπαρκτοι;
Το δεύτερο: Γιατί πέρσι ο ΠΑΟΚ στα πλέι οφ έχασε από την ΑΕΚ στην Τούμπα σε ένα ματς που αντί να του δώσει ώθηση τον έβγαλε νοκ άουτ από τη διεκδίκηση των δύο πρώτων θέσεων;
Νομίζω ότι ο “κλειδί” βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο παίζει η ΑΕΚ. Ένας έξυπνος προπονητής -και ο Λουτσέσκου είναι έξυπνος- μπορεί άνετα να βρει το αντίδοτο. Ύστερα, κακά τα ψέματα, ο ΠΑΟΚ ο σημερινός δεν είναι ίδιος με τον ΠΑΟΚ που είδαμε στη Νέα Φιλαδέλφεια στις 30 Οκτωβρίου. 100 μέρες μετά, ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι ο ΠΑΟΚ είναι πολύ πιο “δεμένος”, πιο φορμαρισμένος και πολύ πιο σεταρισμένος στο αγωνιστικό στιλ που του ταιριάζει, έχοντας πλέον και την καλύτερη άμυνα και την καλύτερη επίθεση στο Πρωτάθλημα.
Στο δικό μου το μυαλό, αύριο στην Τούμπα θα αναμετρηθούν δύο ομάδες που παίζουν περίπου με τον ίδιο τρόπο και ποντάρουν περίπου στις ίδιες αρετές. Πολλά και γρήγορα τρεξίματα για ασφυκτικό πρέσινγκ, κλέψιμο μπάλας και πάλι γρήγορα τρεξίματα για αντεπιθέσεις-φωτιά. Άρα, πολλά θα κριθούν από τα τρεξίματα και την ταχύτητα στις κινήσεις των παικτών. Προφανώς και από τα λάθη που θα κάνει κάθε ομάδα, δίνοντας στον αντίπαλο τη δυνατότητα να δράσει αξιοποιώντας τα “όπλα” της.
Το στοίχημα για τον ΠΑΟΚ είναι να αποδείξει ότι υπερτερεί της ΑΕΚ σ' αυτά τα κομβικά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ποιοτικά χαρακτηριστικά. Να κάνει λιγότερα λάθη, να κερδίσει περισσότερες μονομαχίες, να κλέψει περισσότερες μπάλες, να κάνει περισσότερες επιθέσεις σε ανοιχτό χώρο και, φυσικά, να είναι πιο αποτελεσματικός, διότι αν δεν πάει η μπάλα στα δίχτυα, όλα τα υπόλοιπα μένουν απλώς ως εντυπώσεις και δεν προσφέρουν τους πολυπόθητους τρεις βαθμούς.
Με τη βαθμολογική θέση των δύο ομάδων και με δεδομένο το διακύβευμα αυτού του ντέρμπι θεωρώ αδιανόητο να συζητάμε για πάθος, για θέληση, για αποφασιστικότητα και όλα αυτά τα παρόμοια, που τα πιστώνουμε σε μια ομάδα όταν κερδίζει και της χρεώνουμε ότι δεν τα διέθετε όταν χάνει. Είναι αδύνατο να μην είναι παθιασμένοι σε ένα τόσο κρίσιμο ματς οι παίκτες των δύο πρωτοπόρων του Πρωταθλήματος. Και είναι αστείο να ζητάμε από τους παίκτες να νιώσουν ότι έχουν κίνητρα. Μια χαρά τα νιώθουν και δεν χρειάζονται κανενός την προτροπή.
Ωστόσο, συνηθίζουμε να λέμε ότι πολλές φορές ένα ντέρμπι το κερδίζει αυτός που “το θέλει περισσότερο”. Και ισχύει. Όταν και οι δύο το θέλουν πολύ, πρέπει να φανεί ποιος το ήθελε κάτι... πιο πολύ από πολύ. Κι αυτό είναι θέμα ψυχολογίας και πνευματικής προσέγγισης. Σ' αυτόν τον τομέα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο ο τρόπος με τον οποίο θα μιλήσει στους παίκτες ο προπονητής. Προσωπικά, έχω εμπιστοσύνη στον εξπέρ της επικοινωνίας που λέγεται Ραζβάν Λουτσέσκου...
ΥΓ. Μια... μαντεψιά που εύχομαι να βγει αληθινή: Αν ο ΠΑΟΚ προηγηθεί, δεν θα νικήσει απλώς. Θα θριαμβεύσει...
