Συνήθως δεν μένω μετά το παιχνίδι και το σφύριγμα της λήξης στην τηλεόραση. Όμως στο συγκεκριμένο χθες, «κάτι» με έσπρωχνε για να μείνω. Κι αυτό προφανώς είχε την εξήγηση του. Ποια ήταν; Να δω… τι θα λέγανε οι δύο κόουτς για το 90λεπτο και ιδιαίτερα ποια θα ήταν η γνώμη τους για την διαιτησία. Ο λόγος; Πριν από το παιχνίδι και όταν οι δύο ομάδες βρισκόντουσαν στην καταπακτή παραταγμένες μπροστά στα σκαλοπάτια για να βγουν στο γήπεδο, είδα «κάτι» που μου έκανε μεγάλη εντύπωση συγχρόνως και που προξένησε και κάποια ερωτηματικά.
Ίσως αυτό το περιστατικό το παράξενο να το εντόπισαν και κάποιοι άλλοι. Αναφέρομαι στο περίπου τρίλεπτο ή τετράλεπτο στιγμιότυπο της… «επαφής» του Πακιστανού διαιτητή με τον κόουτς των φιλοξενούμενων. Ο τελευταίος (Φατίχ Τερίμ) σαν να ήταν ένας παλιός φίλος, τον οποίο δεν αρκέστηκε σε μια τυπική χειρονομία, αλλά σχεδόν εναγκαλιζόμενος με τον συνομιλητή του είχαν μία συζήτηση με χαριεντισμούς, που ξεπερνούσε όπως προανέφερα τα όρια μιας λογικής τυπικότητας.
Το παιχνίδι το έβλεπα με φίλους. Γύρισα εκείνη τη στιγμή και τους ρώτησα αν τους λέει τίποτε αυτή η σκηνή. Γιατί εμένα δεν μου κάθισε καλά. Μετά τα όσα λοιπόν είδα στο παιχνίδι μου γεννήθηκε η περιέργεια πως και ποιος θα μπορούσε καλύτερα από μένα να αναφερθεί στο ανήθικο στήσιμο που επιχειρήθηκε εις βάρος του ΠΑΟΚ. Ναι, το περίμενα.
Και δεν το περίμενα από τον απεσταλμένο της NOVA πως ως συνήθως «κατεβάζει τα βρακιά της» αν πρόκειται για μια από τις μεγάλες ομάδες του λεκανοπεδίου, ούτε και από τον Τούρκο κόουτς, του οποίου η συμπεριφορά και οι χαριεντισμοί του με τον Πακιστανό ρέφερι στην φυσούνα, με είχαν προϊδεάσει για το τι έπρεπε να περιμένω.
Το λέω αυτό γιατί μόνο γλωσσόφιλα δεν αντάλλαξαν. Και όπως προφανώς και από μέσα μου το περίμενα και το πίστευα, ήρθε από εκείνον ο οποίος είναι άφοβος, έχει αρχές, τσαγανό και δεν υπολογίζει κανέναν. Αναφέρομαι στον κόουτς των νικητών που με τις δηλώσεις του όχι απλά είπε τα πράγματα με το όνομα τους, αλλά έστειλε κι ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, διαβλέποντας ότι με αυτές τις συνθήκες, ίσως πάει τζάμπα και ο δικός του κόπος και των παικτών του: «Σήμερα ήταν ντροπή για το ποδόσφαιρο, δεν καταλαβαίνω γιατί ο διαιτητής έσπρωξε τον Παναθηναϊκό δίνοντάς του πέναλτι που δεν ήταν, δεν απέβαλε παίκτη του με 2η κίτρινη κάρτα, ο παίκτης αυτός θα μπορούσε να ισοφαρίσει στα τελευταία λεπτά. Δεν μας δόθηκαν αρκετά φάουλ έξω από την περιοχή, την ώρα που δόθηκαν εύκολα σε αυτούς, ενώ δεν ήταν, όπως χαρακτηριστικά αυτό του Μπάμπα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να έρθει ένας διαιτητής από άλλη χώρα έχοντας αυτή τη συμπεριφορά προς μία ομάδα».
Όσο για το παιχνίδι, παρά την φιλότιμη προσπάθεια του απεσταλμένου της NOVA να το «μοιράσει» σε εντυπώσεις, τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ ήταν σαφέστατα καλύτερος από τον φοβισμένο και ασυντόνιστο αντίπαλο του, κύλησε συνολικά με την ανωτερότητα των γηπεδούχων να υπερτερεί σαφέστατα. Ο Ραζβάν το χειρίστηκε σωστά, αλλά είχε και το προνόμιο να διαθέτει παίκτες του εκτυφλωτικού επιπέδου και της ανεπανάληπτης ποιότητας, όπως είναι το δίδυμο Ντεσπόντοφ – Τάισον. Και όχι μόνον αυτούς, αλλά και πολλούς από τους υπόλοιπους.
Ανάμεσα τους έλαμψαν αυτή τη φορά ο Μεϊτέ και ο Κοτάρσκι. Μπορούμε να υποστηρίξουμε πως άπαντες στο συγκεκριμένο παιχνίδι καθίσταται επιβεβλημένο και αναγκαίο να χαρακτηρίζονται «διακεκριμένοι», υπολογίζοντας αυτόν τον άθλο που πέτυχαν. Να εξουδετερώσουν και να πετάξουν από την κορυφή τον αντίπαλο τους και να αφοπλίσουν τον στημένο Πακιστανό που έμεινε…με την χατζάρα στο χέρι. Με τις δηλώσεις του Λουτσέσκου συμφωνώ και τις υπογράφω με τα δυο χέρια. Όσο για τον διαιτητή, η εικόνα του νεαρού Κωνσταντέλια που μετά το δολοφονικό τάκλινγκ που του έγινε και δεν το έδωσε ο αθεόφοβος, έψαξε το παπούτσι του στο χορτάρι, το βρήκε, το σήκωσε και φώναζε προς τον Πακιστανό «δες το δες το», είναι η πλέον χαρακτηριστική.
