Πολλές φορές στο παρελθόν και όταν οι περιστάσεις με υποχρέωναν να αναφερθώ στον μεσαίωνα του ελληνικού ποδοσφαίρου, στην εποχή δηλαδή της ερυθρόλευκης παράγκας που την θεμελίωσε ο «θείος», δεν δίσταζα να χαρακτηρίσω το ξεθεμελίωμα της, σαν το μεγαλύτερο επίτευγμα (πέρα από το νταμπλ) του Ιβάν.
Είναι αλήθεια πως το αμαρτωλό καθεστώς που επί δεκαετίες και με βάναυσο τρόπο διαφέντευε τα πάντα, έμοιαζε τόσο ισχυρό και βαθιά ριζωμένο, που και η υποψία ακόμη για πιθανή ανατροπή του, θεωρούνταν αλλά και έμοιαζε σαν ανέκδοτο. Και όμως κάποια στιγμή τα θεμέλια αυτής της άθλιας παράγκας… άρχισαν να… τρίζουν ανησυχητικά. Και αυτή η στιγμή δεν ήταν άλλη από εκείνη που ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ πήρε πάνω του την ευθύνη και το χρέος να προχωρήσει σε μια προσπάθεια, αδιαφορώντας για τις όποιες θυσίες και τα όποια κόστη, για να γκρεμίσει το θλιβερό κατασκεύασμα. Ξόδεψε χρόνο και χρήμα και τελικά τα κατάφερε.
Καθάρισε την κόπρο του Αυγεία και έδωσε την ευκαιρία για μια ιστορική αλλαγή, που θα έφερνε και την κάθαρση. Η ΕΠΟ των φυτευτών προέδρων (εξαρτημένων και διορισμένων επί δεκαετίες από το λιμάνι) είχε κλείσει τον κύκλο της. Διορίστηκε ο πρώτος πρόεδρος της εξυγίανσης (Γραμμένος) ο οποίος δεν κατάφερε όμως να κουμαντάρει την κατάσταση. Ο Ιβάν απογοητευμένος εγκατέλειψε την όποια σκέψη να συνεχίσει, να επέμβει και το κυριότερο να διορθώσει τα πράγματα. Από την πρώτη στιγμή και μετά το ξεπάτωμα της παράγκας, δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό του να εκμεταλλευτεί το γεγονός, που όλοι χαρακτήριζαν σαν ακατόρθωτο. Ο Ιβάν λοιπόν γκρέμισε τη παράγκα, αλλά ποτέ δεν ζήτησε ανταλλάγματα. Η ΕΠΟ φυσιολογικά πέρασε σε χέρια άλλων, οι οποίοι δυστυχώς δεν φρόντισαν η ομάδα του Ιβάν να έχει μια ισόνομη μεταχείριση. Πολλές φορές υπήρξε και μια απαράδεκτη εχθρότητα απέναντι στην ομάδα του ανθρώπου που άλλαξε τα πάντα και άνοιξε τον δρόμο της εξυγίανσης.
Το σχόλιο γράφεται με αφορμή την διακίνηση του σεναρίου ότι είναι πολύ πιθανό (άλλοι το λένε και σίγουρο) ότι ο επόμενος πρόεδρος της Ομοσπονδίας, έχει αποφασιστεί να είναι ο αντιπρόεδρος της ΠΑΕ του ΠΑΟΚ, Μάκης Γκαγκάτσης. Από που προκύπτει αυτό; Άγνωστο. Με δεδομένη την απομάκρυνση του Ιβάν και την σταθερή επιρροή του Μελισσανίδη σε ότι έχει σχέση με θέματα της ΕΠΟ, φαντάζει μια τέτοια περίπτωση από ανέφικτη έως ανύπαρκτη. Και στο προχθεσινό μου σημείωμα έγραψα: «μακάρι να γίνει κάτι τέτοιο». Κάτι δηλαδή που δεν έγινε όταν και όπως έπρεπε και όλα ήταν στο χέρι του Σαββίδη. Ας κρατήσουμε όμως και μία επιφύλαξη. Ο χρόνος θα δείξει. Σε εμάς απομένει να ξαναγράψουμε και να υπενθυμίσουμε, πως το γκρέμισμα της παράγκας, αυτό το «ακατόρθωτο», το πιστώνεται αποκλειστικά ο ηγέτης του ΠΑΟΚ, με ότι σημαίνει αυτό το τελευταίο.
