Λένε: Ο αισιόδοξος σκέφτεται τον τροχό. Ο απαισιόδοξος τη ρεζέρβα. Αφήστε τους, να λένε. Δικαίωμα τους είναι. Εμείς διαφωνούμε – δικαίωμα μας είναι – και με όσους αισιοδοξούν πως ο Γιάννης Κωνσταντέλιας θα γοητεύει, ολοένα και περισσότερο και με όσους απαισιοδοξούν, πως θα απογοητεύει. Σταράτες κουβέντες.
Το θεϊκό του χάρισμα, καθώς περί τέτοιου πρόκειται, ουδόλως αμφισβητείται. Πώς να αμφισβητηθεί, όταν είναι θεϊκό; Ναι, αλλά… η εξέλιξη του συζητείται! Πως να μην συζητηθεί, όταν αφορά θνητό; Καθαρές κουβέντες.
Κάθε συζήτηση για τον Γιάννη Κωνσταντέλια, λέμε εμείς, πρέπει να είναι υπό συνθήκη νηνεμίας. Να μην πνέουν σφοδροί άνεμοι είτε αισιοδοξίας, είτε απαισιοδοξίας για την εξέλιξη του. Αυτή δε… Η εξέλιξη του, να προσεγγίζεται με ωριμότητα και ψυχραιμία. Η κάθε συζήτηση μάλιστα, για τον Γιάννη Κωνσταντέλια πρέπει πλέει σε νερά λογικής. Με …πανιά σεβασμού στο νεαρό της ηλικίας του.
Δεν χρειάζεται είτε συνηγόρους, είτε κατηγόρους. Χρειάζεται κριτική αλλά εποικοδομητική. Ήτοι, κριτική η οποία θα οικοδομήσει το στερεό αύριο. Δε θα γκρεμίσει το σήμερα.
Ο «μικρός» - αν και στα είκοσι συν κάτι μήνες είναι, πλέον – «μάγος» του ΠΑΟΚ στήθηκε στον τοίχο επειδή στο Ηράκλειο δεν βλεπόταν! Λέτε κι ο υπόλοιπος ΠΑΟΚ βλεπόταν. Φυσικά, του αναλογούν (και μάλιστα …μεγέθους ανάλογες της αξίας του) ευθύνες για την ήττα από τον ΟΦΗ. Δεν είναι όμως, αυτός ο κύριος υπεύθυνος κι υπόλογος. Είναι η ομάδα του από την κορυφή της μέχρι τα νύχια της υπεύθυνη κι υπόλογη. Αρχής γενομένης από τον προπονητής της. Με λίγα λόγια; Όλοι τους, προπονητές και παίκτες χωρούν δίπλα στον Γιάννη Κωνσταντέλια στον τοίχο όπου έστησαν τον «μικρό μάγο».
Και βέβαια, δε θα τον κτυπήσουμε στην πλάτη λέγοντας: «Δεν πειράζει». Κάτι τέτοιο βλάπτει σοβαρά και την υγεία του παίκτη και την υγεία της ομάδας του. Πειράζει και παραπειράζει. Από την άλλη, δε θα τον ραπίσουμε. Κι αυτό βλάπτει σοβαρά την υγεία και την δική του και της ομάδας του.
Πιστεύουμε πως και στο περιβάλλον της οικογένειας του και στο περιβάλλον της ομάδας του φροντίζουν δεόντως. Για να μην τον αγγίζουν υψηλοί τόνοι. Οι μεν, έπαινοι φουσκώνουν τα μυαλά του. Οι δε, μομφές τα ξεφουσκώνουν. Η μέση λύση… Η ηρεμία κι η ψυχραιμία και στα δυο περιβάλλοντα είναι οι κατάλληλες συνθήκες εργασίας για έναν παίκτη με θεϊκό χάρισμα.
Εδώ δε, επιτρέψτε μας – σύμφωνα με πληροφορίες μας – να έχουμε την εντύπωση πως ο Γιάννης Κωνσταντέλιας εξελίσσεται σε ιδανικές κι ατομικές(…οικογενειακές) αλλά κι ομαδικές (… ΠΑΟΚ) συνθήκες.
Η απογείωση του μετά από καλές εμφανίσεις ή η προσγείωση του μετά από μη καλές (sic) είναι τρόπος ζωής στο ποδόσφαιρο. Θεωρούμε πως ήδη, ο Γιάννης Κωνσταντέλιας έμαθε να ζει έτσι. Έμαθε επίσης, καθώς έπαψε πια να είναι «τινέιτζερ» και να πιστώνεται την… ελαφρότητα της ηλικίας, πως βοήθεια – μετά το χάρισμα που του έδωσε ο Θεός – μόνον ο εαυτός του κατ’ αρχήν προσφέρει. Και στη συνέχεια η οικογένεια κι η ομάδα του.
Ο «μικρός μάγος» δεν μπορεί, να κλείνει άλλα στόματα (μην πάει ο νους σας στου Τύπου, έτσι;) συνέχεια. Μπορεί όμως, να κλείνει τα αυτιά του συνέχεια.
Για να μην ακούει δεξιά κι αριστερά: Αυτός φταίει για την ήττα. Ποιος; Ο Κωνσταντέλιας; Μην τρελαθούμε κιόλας…
Μην τρελαθεί κι αυτός!
Έχει πάντως πολλά ψωμιά, να φάει ακόμη…. Φούρνους ολόκληρους έχει, να φάει ακόμη. Για να καθιερωθεί! Να φθάσει ψηλά. Τόσο, ώστε να μην φθάνουν.
