Η 35χρονη σήμερα Βρετανίδα, στα 23 της διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού σε τέταρτο στάδιο. Τον περασμένο Ιανουάριο αποφάσισε ότι ήθελε να ζήσει τη δική της κηδεία. Και το έκανε πράξη αυτό τον μήνα. Στα τραπέζια υπήρχαν χαρτομάντιλα. Αν κάποιος από τους καλεσμένους ήθελε, μπορούσε να πιει τεκίλα. Όλοι είχαν συγκεντρωθεί εκεί για την κηδεία της Κρις Χαλένγκα. Και εκείνη, στην πρώτη σειρά, το απολάμβανε.
Η 35χρονη σήμερα Βρετανίδα, στα 23 της διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού σε τέταρτο στάδιο. Τον περασμένο Ιανουάριο αποφάσισε ότι ήθελε να ζήσει τη δική της κηδεία. Και το έκανε πράξη αυτό τον μήνα.
Οι προσκλήσεις ήταν μικρά χάρτινα φέρετρα. Μέσα σε κάθε μία υπήρχε ένας δοκιμαστικός σωλήνας με τεκίλα και μια επιστολή που εξηγούσε τι αφορούσε η πρόσκληση και ότι ο ενδυματολογικός κώδικας για την κηδεία της, στις 10 Ιουνίου, ήταν «πεθαίνεις μόνο μια φορά».
Αυτό, εξηγεί η Κρις Χαλένγκα στην Daily Telegraph, οι καλεσμένοι μπορούσαν να το ερμηνεύσουν όπως ήθελαν. Μπορούσαν να επιλέξουν κάτι που πάντα φοβούνταν να φορέσουν ή ένα ρούχο που είχαν βάλει μια φορά και ήθελαν πάντα να εμφανιστούν ξανά με αυτό. Κάποιες καλεσμένες πήγαν με το νυφικό τους.
«Η ιδέα να ζήσω την κηδεία μου προέκυψε τον Ιανουάριο. Ως ένας άνθρωπος που ζει με καρκίνο του μαστού στο τέταρτο στάδιο επί 14 χρόνια, και κάποια που δημιούργησε ένα ίδρυμα για τον καρκίνο, έχω πάει σε πολλές κηδείες. Η πιο πρόσφατη ήταν της φίλης μου της Σάρα. Είχε σχεδιάσει τα πάντα, μέχρι τα ποτά και τη μουσική. Όλοι έλεγαν “θα άρεσε πολύ στη Σάρα” και αναρωτιόμουν “γιατί περιμέναμε να πεθάνει για να κάνουμε αυτή την πραγματική γιορτή για εκείνη;”», αναφέρει η 35χρονη.
Τότε άρχισε να σκέφτεται: «Δεν θα ήταν καλό να κάνω μια κηδεία προτού πεθάνω και να είμαι εκεί για να την απολαύσω;». Η μητέρα της, λέει, δεν εξεπλάγη. «Ξέρει ότι πάντα κάνω τα πράγματα διαφορετικά», σημειώνει. Και η δίδυμη αδελφή της, Μάρεν, τη βοήθησε να την οργανώσει.
«Γιατί κηδεία και όχι πάρτι»
Κάποιος τη ρώτησε γιατί αποφάσισε να στείλει προσκλήσεις για κηδεία και δεν το αποκαλούσε απλά πάρτι. Εξηγεί πως ήθελε να καταλάβουν όλοι πόση σημασία είχε για εκείνη.
«Δεν πιστεύω ότι κάποιοι από αυτούς που ήρθαν από τον Καναδά, την Καλιφόρνια, τη Νέα Υόρκη και τη Γαλλία θα το έκαναν αν απλά το αποκαλούσα πάρτι», συμπληρώνει. Τελικά, το παρών έδωσαν 160 άνθρωποι.
Η κηδεία είχε ορχήστρα, DJ, φίλους της να μιλούν για εκείνη. «Το κλάμα επιτρεπόταν, όλα επιτρέπονταν», σημειώνει. «Ήταν πάρα πολύ σουρεαλιστικό, ένιωθα σαν να είμαι σε άλλο πλανήτη», εξομολογείται.
