Οι δύο δρόμοι που έχει να διαλέξει ο Αρης για την επόμενη χρονιά

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να δημιουργηθεί μία ποδοσφαιρική ομάδα ικανή να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Μπορεί η υπόθεση αυτή να μην έχει τη δυσκολία του τετραγωνισμού του κύκλου, αλλά είναι περίπλοκη προσπάθεια η επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος. 

Από τη στιγμή που ο στόχος έχει να κάνει με ανθρώπους θα πρέπει να συντρέξουν πολλοί λόγοι προκειμένου να δημιουργηθεί μία ανταγωνιστική ομάδα. Γιατί το πρώτο ζητούμενο είναι η ανταγωνιστικότητα της ομάδας και μετά όλα τ’ άλλα, όπως το παρασκήνιο και η διαιτησία. Το καλό προϊόν όμως σ’ όποια συσκευασία κι αν το βάλεις θα πουλήσει. Ακόμη και χωρίς διαφήμιση. Το κακό είναι αυτό που θέλει καλό περιτύλιγμα, αλλά και πάλι μετά την πρώτη δοκιμή έρχεται η απογοήτευση του πελάτη.

Αν ερμήνευσα σωστά τα όσα είπε προχθές ο Ρόμπερτ Παλίκουτσα, ο Κροάτης κάπως έτσι σκέφτεται την επόμενη ημέρα του Αρη. Ατομο με φιλοδοξίες προσπάθησε στην πρώτη δημόσια τοποθέτηση του να μην «τσαλακωθεί» από τους ερασιτεχνικούς επικοινωνιακούς χειρισμούς της διοίκησης στο θέμα της συνεργασίας της με τον Τάσο Θέο. Είπε την αλήθεια και κράτησε αποστάσεις από τα θέματα που «καίνε». Το σημαντικότερο έδειξε ρεαλισμό απαντώντας σε ερώτηση που αφορούσε τη διαιτησία. Το μόνιμο εξιλαστήριο θύμα, προκειμένου οι παράγοντες να δικαιολογήσουν τις δικές τους αστοχίες που οδηγούν στην ήττα. Ο Παλίκουτσα έβαλε σε προτεραιότητα τη δημιουργία μίας αξιόπιστης αγωνιστικά ομάδας, γιατί αυτό είναι το πρώτο στοίχημα του Αρη. Μίας ομάδας η οποία θα χτιστεί με υπομονή, με πλάνο και θα έχει ρεαλιστικό στόχο. 

Λογική είναι η απαίτηση του κόσμου για έναν τίτλο, αλλά πιστεύω ότι έχει το αισθητήριο για να εκτιμήσει μία προσπάθεια η οποία θα στηρίζεται στο αγωνιστικό restart. Το οποίο θα βάλει νέα δεδομένα στην εξίσωση του Αρη για την επόμενη ημέρα. Η απόφαση της διοίκησης για την παραμονή του Τερζή έχει κλονίσει την εμπιστοσύνη, ακόμη και των πιο φανατικών υποστηρικτών του, στο πρόσωπο του κ. Καρυπίδη. Επειδή όμως η πλειονότητα του κόσμου λειτουργεί με το θυμικό, εύκολα μπορεί να γυρίσει το κλίμα απέναντι στη διοίκηση. Τι χρειάζεται; Να διαπιστώσει ο κόσμος ότι ο σχεδιασμός της νέας ομάδας δε θα γίνει στο πόδι. Ότι η λειτουργία της δε θα θυμίζει επαρχιακό σωματείο και ότι η λάμψη του ονόματος της ομάδας και η δυναμική του κόσμου δε θα είναι αυτά που θα «σκεπάζουν» τις οργανωτικές προχειρότητες.

Ο κόσμος του Αρη προτιμάει να γίνουν πολλά και να μαθευτούν λίγα.

Η πρόσληψη του Ρόμπερτ Παλίκουτσα ήταν μία από τις αναγκαίες κινήσεις που έπρεπε να γίνουν. Δεν είναι όμως αρκετή. Ο Αρης θέλει να γίνεται αναφορά στο big5 και όχι στο big 4, αλλά για να μπει στο κλαμπ των ισχυρών δεν αρκεί η δυναμική του κόσμου και η ιστορία του. Χρειάζεται να πλησιάσει και οργανωτικά τις ομάδες που κατέχουν τις τέσσερις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα.

Η επιστήμη του αθλητισμού έχει γίνει πλέον κομμάτι του ποδοσφαίρου και ο Αρης δεν μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα. Αρα για να είναι ανταγωνιστικός θα πρέπει, εκτός από το ρόστερ, να έχει κι ένα επιτελείο επιστημονικά καταρτισμένο το οποίο θα υποστηρίζει τον προπονητή και τους παίκτες. Τσιγκουνιές σε τέτοια θέματα δεν χωρούν. Γιατί στο ποδόσφαιρο το αποτέλεσμα κρίνεται πολλές φορές από τις λεπτομέρειες. Κι εκεί βρίσκεται η διαφορά μεταξύ μίας ομάδας που έχει μειώσει τους κινδύνους της αποτυχίας, η οποίοι είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι, και μίας η οποία ξεκινάει ποντάροντας στις πιθανότητες της τύχης. Αυτά είναι ξεκάθαρα γράμματα. Είναι το manual του σύγχρονου ποδοσφαίρου κι όποιος παραβαίνει τους κανόνες του, δημιουργεί εχθρούς για να δικαιολογήσει τις αποτυχίες του.