Ρίχνονται στα «πολύ βαθιά», με την ελπίδα ότι θα είναι μια Κυριακή που θα τους βοηθήσει να πατήσουν με περισσότερη σιγουριά, στα επόμενα ακόμη πιο κρίσιμα παιχνίδια που απομένουν στο μίνι πρωτάθλημα. Δικαίως όλες οι αναμετρήσεις των πλέι οφ, όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, έχουν τον χαρακτήρα τελικού. Με την αναμέτρηση του Βόλου για το τελευταίο ευρωπαϊκό εισιτήριο, να θεωρείται και να προβάλει ως ο τελικός των τελικών. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι το ενδιαφέρον για τα άλλα δύο μεγάλα ντέρμπι του ρετιρέ, υπολείπεται του αντίστοιχου της σύγκρουσης της ομάδας του Αχιλλέα Μπέου με τον Άρη.
Ξεκινώντας από την Θεσσαλονίκη, με τον ΠΑΟΚ να υποδέχεται τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό και περνώντας στη μάχη του Φαλήρου ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ, διανύεις μια μικρή απόσταση, στη διάρκεια της οποίας έχεις την ευκαιρία να φέρεις στο μυαλό σου, τις όποιες αιτίες διαμόρφωσαν τις βαθμολογικές διαφορές ανάμεσα στις τέσσερις ομάδες του ρετιρέ, απονέμοντας επιβραβεύσεις αλλά και κατανέμοντας αντιστοίχως ευθύνες. Σίγουρα τα «καλά λόγια» αφορούν τους δύο πρωτοπόρους και επικεντρώνονται τόσο στους προπονητές τους, όσο και στο σοβαρό τρόπο με τον οποίο κινήθηκαν μεταγραφικά, ενισχύοντας σημαντικά το αποδυναμωμένο ρόστερ που είχαν.
Ασφαλώς δεν μπορείς να ισχυριστείς πως όλα κύλησαν θετικά στους άλλους δύο μεγάλους, οι οποίοι έχασαν έδαφος από λάθη και ολιγωρίες, που τις πλήρωσαν ακριβά. Για μεν τον δικέφαλο του βορρά, αποδείχθηκε αυτοκτονική η τακτική που τηρήθηκε από την αρχή της περιόδου, με την παντελή έλλειψη διάθεσης ενίσχυσης ενός ρόστερ, από τα πλέον «αβαθή» και «άδεια» της Σούπερ Λίγκας. Ο ανύπαρκτος μεταγραφικός σχεδιασμός, για τον οποίο φέρει μεγάλη ευθύνη και ο τεχνικός διευθυντής, είχε σαν συνέπεια η ομάδα που πάλεψε και έφτασε μετά από τιτάνια προσπάθεια σε απόσταση αναπνοής από το να διεκδικήσει τον τίτλο της χρονιάς, να μείνει από «λύσεις», «δυνάμεις» ή αν θέλετε και «βενζίνης», κατά τα κοινώς λεγόμενα.
Για τους Πειραιώτες σοβαρός λόγος δεν μπορεί να γίνει, από τη στιγμή που η κατάσταση δεν διαφέρει από την εικόνα ενός ποδοσφαιρικού Δελφινάριου, στο οποίο οι παραστάσεις εναλλάσσονται από την κωμωδία στην τραγωδία, με ασύλληπτη ταχύτητα. Το γεγονός και μόνον ότι σε μια περίοδο άλλαξαν τέσσερις προπονητές τα λέει όλα.
Επιστρέφοντας στον ΠΑΟΚ και στο σημερινό παιχνίδι της Τούμπας, αξίζει να τονίσουμε το πρόβλημα της απουσίας του Νάρεϊ για τον Λουτσέσκου, σε αντίθεση με τον Γιοβάνοβιτς, ο οποίος έχει στην διάθεση του όλους τους παίκτες του. Όπως επίσης επιβάλλεται να τονιστεί πως οι γηπεδούχοι δίνουν ιδιαίτερη σημασία, τόσο στην εμφάνιση τους, όσο και στο τρίβαθμο που μπορεί κάτω από κάποιες συνθήκες να αποδειχθεί πολύτιμο. Θεωρείται επίσης βέβαιο ότι θα ζητήσουν και «απαντήσεις» αγωνιστικές από τους πρωτοπόρους, για κάποια ερωτηματικά που έχουν σχέση ακόμη και με απώλειες τίτλων. Όσο για την Τούμπα και την προσέλευση του κόσμου, να είστε σίγουροι ότι θα έχουμε μια πολύ μεγάλη βραδιά.
ΥΓ: Προσωπικά μου είναι πολύ εύκολο να αποδεχθώ το δικαιολογημένο παράπονο και το ξέσπασμα του Γιώργου Κούδα, γιατί έχω ζήσει μια παρόμοια ακριβώς συμπεριφορά. Δεν χρειάζεται να προχωρήσω σε λεπτομέρειες. Απλά και μόνο θέλω να δώσω μια συμβουλή σε κάποιους και να τους πω ότι τις σημαίες (όπως ο Κούδας) τις κρατάνε ψηλά στον ιστό και δεν τις πετάνε μέσα σε αραχνιασμένα σεντούκια. Κάποιοι αγωνίστηκαν μια ζωή ολόκληρη (πάνω από μισό αιώνα), με πολλές θυσίες και τεράστιο κόστος στην πρώτη γραμμή, για την υπεράσπιση του κύρους και των συμφερόντων του λαοφιλέστατου ΠΑΟΚ. Ο ανιστόρητος συγχωρείται. Ο αχάριστος ποτέ.
