Τρικυμία στο λιμάνι και αγαλλίαση στην Τούμπα

Ένας γενναιόψυχος ΠΑΟΚ, με παίκτες πολεμιστές, τσαλάκωσε και ταπείνωσε την ομάδα της εύνοιας και των σκανδάλων, μαζί με εκείνους που επέλεξαν το τιμ, που ήρθε αποφασισμένο να δώσει τους τρεις βαθμούς στους κολλητούς του Κλάτενμπεργκ. Τρικυμία στο λιμάνι και αγαλίαση στην Τούμπα, με τον Φον Καραπαπά να «τραγουδά» στο τέλος το... «βαδίζω και παραμιλώ για αυτή την συμφορά μου».

Πείτε μου στα αλήθεια, όταν είδατε αυτό που έγινε χθες στη φάση με το πέναλτι μαρς τι πέρασε από το μυαλό σας σαν πρώτη και άμεση διαπίστωση, πέρα βέβαια από την έκπληξη η οποία στη συνέχεια έγινε και οργή, για να καταλήξει στο τέλος σε αηδία και εμετό. Σε εμάς ήταν ολοφάνερο στο «στήσιμο» και δεν φάγαμε το παραμύθι του δήθεν διαλόγου μεταξύ VARίστα και πρώτου ρέφερι, από τη στιγμή που ο Λεττονός άμεσα και βλέποντας το αδιαμφισβήτητο πέναλτι που έγινε μπροστά του, το υπέδειξε για να μην εκτεθεί. Βρέθηκε μάλιστα για αρκετή ώρα στο σημείο της «άσπρης βούλας», δίνοντας προφανώς οδηγίες για την κανονική εκτέλεση της ποινής. Κάπου όμως σε μια στιγμή φάνηκε ότι κάτι άλλαξε. Στο νεκρό διάστημα που μεσολάβησε, έπεσε η ειδοποίηση από τον VARίστα και προσήλθε να το ξαναδεί (αλήθεια τι να δει από τη στιγμή που αυτό που συνέβη έγινε στα δύο μέτρα μπροστά του;). 

Ο διάλογος με τον VARίστα δεν ήταν παρά η κάλυψη ενός προαποφασισμένου εγκλήματος, γιατί και οι δύο είχαν εντολή ποια ομάδα έπρεπε να βοηθήσουν (κολλητοί του Κλάτενμπεργκ προφανώς και της επιρροής του αντιπροέδρου της ΟΥΕΦΑ). Όμως το αποτόλμησαν το ανοσιούργημα για να βάλουν ξανά μέσα στου παιχνίδι τους γηπεδούχους, διασώζοντας τους από πιθανό αγωνιστικό ρεζιλίκι. Γιατί σκεφτείτε με το 1-3, τι άλλο μπορούσε να συμβεί στη συνέχεια. 

Τελικά βέβαια δεν ολοκλήρωσαν την αποστολή τους μετά τα όσα υπόλοιπα επιχείρησαν προς το τέλος του αγώνα και μετά την γκολάρα του Νάρεϊ. Έκλεισαν τα μάτια και μετέτρεπαν τα κόρνερ σε άουτ, ενώ άφησαν ατιμώρητο να παίζει στο παιχνίδι τον Παπασταθόπουλο, ο οποίος ήδη έπρεπε να έχει αποβληθεί από το πρώτο ημίχρονο, με τα κεφαλοκλειδώματα και τα αντιαθλητικά χτυπήματα πάνω στον μαχητικό Ολιβέιρα.

Ο σοβαρός και πειθαρχημένος χθεσινός ΠΑΟΚ, με κόντρα λοιπόν μια βρώμικη διαιτησία, πήρε μια σπουδαία νίκη. Την χαρακτηρίζουμε σπουδαία αλλά και με πολλά συγχρόνως μηνύματα προς το λιμάνι, το φορτουνιασμένο από τη νέα καταιγίδα (μάλλον όταν πρόκειται για ήττα από τον ΠΑΟΚ, θα λέγαμε από τυφώνα και όχι από απλή καταιγίδα). Νίκη που του δίνει το δικαίωμα να ανασάνει, αλλά και την ευκαιρία να δουν επιτέλους ρεαλιστικά οι υπεύθυνοι ότι η ενίσχυση του ρόστερ μπορεί να αποδειχθεί πολύ σοβαρός παράγοντας για την συνέχεια. Η ομάδα του Λουτσέσκου αυτή τη φορά, πέραν από τα όποια λίγα λάθη έγιναν, είχε καλή αγωνιστική συμπεριφορά. Έπιασε από το λαιμό τους πανικόβλητους με την σκέψη και μόνο ότι μπορούσαν να χάσουν από τον χειρότερο εχθρό τους και τους αποτέλειωσε, οδηγώντας τους σε έναν αργό αλλά πολύ εφιαλτικό θάνατο. Θαρρώ πως το χτύπημα ήταν πολύ βαρύ. Η φάπα άστραψε στα τροφαντά μάγουλα και προγούλια τους, με τον Φον Καραπαπά ημιλυπόθημο και με τερματισμένη την σιελόρροια του, να τραγουδά μελαγχολικά το ... «βαδίζω και παραμιλώ για αυτή τη συμφορά μου».

Ας πάμε όμως στην απόδοση των θριαμβευτών. Ο κόουτς αυτή τη φορά πήρε άριστα. Εκ των κορυφαίων ο Λύρατζης. Ο Κοτάρσκι φέρει μερική ευθύνη στο γκολ, ωστόσο υπήρξε παράτολμος και αποφασιστικός σε άλλες φάσεις. Κάτι όμως που πρέπει να αλλάξει (σε αυτό βέβαια τον πρώτο λόγο έχει ο Λουτσέσκου) και αυτό δεν είναι άλλο, από τις πασούλες που δίνει μέσα στην περιοχή του, κάτι που είναι σαν μια μόνιμη «πρόσκληση» των αντιπαλών να βρίσκονται απέναντι του. 

Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται κάποιοι πως όταν πιέζεσαι, εκείνο που δίνει ανάσα και χρόνο, είναι τα ισχυρά λακτίσματα προς την αντίπαλη περιοχή. Σταθερό το δίδυμο - με ελάχιστα λαθη – Ίνγκασον και Κουλιεράκη. Ο ταλαντούχος Τσαούσης, δείχνει αποκτώντας εμπειρία ότι έχει μέλλον. Καλός ο Κούρτιτς και ψύχραιμος, παρά το γεγονός ότι προκλήθηκε, δεν εξετράπη. Το ίδιο και ο Αουγκούστο. Τα έδωσε όλα ο Ντάντας. Παικταράς με όλη τη σημασία της λέξης ο Νάρεϊ. Ηταν μαζί με τον Λύρατζη το δίδυμο των κορυφαίων. Εξαιρετικός και ο Ελ Καντουρί, ιδιαίτερα στο β΄ημίχρονο, ενώ ο Ολιβέιρα πάλεψε και κέρδισε πολλές μάχες, μαζί και με το πέναλτι, παρά το γεγονός ότι τον έπαιξε αντιαθλητικά και βρώμικα από το πρώτο ως το 90ο λεπτό ο αρχηγός του Ολυμπιακού και «καπετάνιος» της άμυνας του. Οι αλλαγές βοήθησαν. Και για να το χαλαρώσουμε λίγο, στο τέλος και με το σφύριγμα της λήξης, ακούστηκε στο τραγούδι που προαναφέραμε (δηλαδή το βαδίζω και παραμιλώ) να σιγοντάρει κι ένα άλλο προσωπο τον απλησίαστο και ανεπανάληπτο Καραπαπά. Σας αφήνουμε να μαντέψετε ποιος ήταν.

Άιντε ΠΑΟΚάρα, τέτοιες χαρές να δίνεις στον κόσμο σου, για να ξεχάσει πολλές από τις πίκρες που δέχθηκε.