Ναι, είναι πια παλαίμαχος ο Μπίσεσβαρ, αλλά πρέπει να σεβαστούμε τον κόουτς

Απ’ ό,τι φαίνεται, μένει και ο Μπίσεσβαρ για έναν ακόμη χρόνο. Γίνεται ένα ακόμη χατίρι του Λουτσέσκου. Νορμάλ. Αυτός είναι προπονητής, αυτός είναι που κρίνει ποιους παίκτες χρειάζεται και για ποιο λόγο τους χρειαζόμαστε. Ολοι οι υπόλοιποι μπορούμε απλώς να έχουμε την άποψή μας. Και οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ, αν βγάλουμε συμπέρασμα από τα σχόλιά τους, χωρίστηκαν στα δύο. 

Από τη μία πλευρά είναι αυτοί που δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί πρέπει να κρατάει μία θέση στο ρόστερ ένας παλαίμαχος κι από την άλλη αυτοί που θεωρούν ότι έχει να δώσει στις περιπτώσεις που θα χρειάζεται να παίξει στο τελευταίο ημίωρο ενός αγώνα. Εννοείται ότι κανείς δεν διανοοείται ότι ο Μπίσεσβαρ θα βγάζει ολόκληρο ματς, πολύ περισσότερο ότι θα παίζει συνεχώς, όπως συνέβη πέρσι.

Ανήκω στους πρώτους. Θεωρώ κι εγώ, με όλο τον μεγάλο σεβασμό σε όσα έχει προσφέρει, αλλά και στον άψογο χαρακτήρα του, ότι ήδη από πέρσι είναι ένας παλαίμαχος. Εχω να θυμάμαι από τα 50 τόσα ματς που έπαιξε μόνο το γκολ στο 2-0 επί της ΑΕΚ και δυο τρεις καλές πάσες που κι αυτές δεν άλλαξαν σκορ και δεν έκριναν αποτέλεσμα. 

Τίποτε άλλο. Ο Μπίσεσβαρ κινήθηκε σε όλα τα ματς σε ρηχά νερά. Πάντα ήθελε αλλά ποτέ δεν μπορούσε. Ούτε να οργανώσει, ούτε την ασίστ να βγάλει, ούτε και να σκοράρει. Και, βέβαια, είχε καταντήσει εκνευριστικό το να πέφτει κάτω, σε κάθε μαρκάρισμα, ζητώντας φάουλ, αλλά και το να σουτάρει χλιαρά από καλές θέσεις στέλνοντας… μηλάκια στον αντίπαλο τερματοφύλακα, ή αστοχώντας τελείως.

Ειλικρινά, δεν μπορώ να δω τη χρησιμότητα της παραμονής του, αλλά σημασία δεν έχει τι μπορώ να δω εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος, αλλά τι μπορεί να δει και τι σχεδιάζει ο Λουτσέσκου. Αν του κάνει τη δουλειά για συγκεκριμένες περιπτώσεις, καλύπτοντας συγκεκριμένες ανάγκες, για συγκεκριμένους χρόνους, η δική μας άποψη περιττεύει. Στο κάτω-κάτω, ο προπονητής είναι που κρίνεται για τις αποφάσεις του.

Προφανώς, υπάρχουν και άλλοι παίκτες που ο Λουτσέσκου ζήτησε να μείνουν για ειδικούς λόγους και σκοπούς. Κι αν ειδικά ο Βιειρίνια το αξίζει και με το παραπάνω να βρίσκεται στο ρόστερ μέχρι να αποφασίσει ο ίδιος να τερματίσει την καριέρα του, το θέμα του Ελ Καντουρί “σηκώνει” πολλή συζήτηση, ίσως ακόμη περισσότερη και από το θέμα του Μπίσεσβαρ. 

Διότι τουλάχιστον ο Μπίσεσβαρ ήταν πέρσι εκεί. Επαιζε, ενώ ο Ελ Καντουρί πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν στους γιατρούς και τους φυσικοθεραπευτές. Κι όταν έπαιζε, ήταν ωσεί παρών. Εχουμε επίσης ένα γκολ να θυμόμαστε από την πάρτη του, εκείνο το πολύ ωραίο, είναι η αλήθεια, που πέτυχε στη Μασαλία επί της Μαρσέιγ και τίποτε άλλο. Ηθελε κι αυτός, αλλά δεν μπορούσε. Ωστόσο ο Λουτσέσκου επέμενε ότι και ο Ελ Καντουρί πρέπει να μείνει. Μακάρι να αποδειχθεί στην πράξη ότι έχει απόλυτο δίκιο.

ΥΓ. Τελικά, απ’ όλους τους αγαπημένους “ηλικιωμένους” του Ρουμάνου μόνο ο Κρέσπο και ο Βαρέλα αποτελούν παρελθόν. Προφανώς τον έχει κερδίσει 100% ο Ινγκασον, έχει εμπιστοσύνη στον Κάργα και στον Μιχαηλίδη, ενώ ποντάρει και στον Νάσμπεργκ, αλλά και σε έναν ακόμη στόπερ που είναι πιθανό να αποκτηθεί στη συνέχεια. Ιδωμεν.