Τέλος τα πλέι οφ και τα πλέι άουτ, μονόδρομος να πάμε σε 16 ή 18 ομάδες στη Σούπερ Λίγκα 1

Ευτυχώς πήραν πολύ ζεστά στη Σούπερ Λίγκα το θέμα της αλλαγής του τρόπου διεξαγωγής του Πρωταθλήματος. Οι ζυμώσεις που άρχισαν και συνεχίζονται θα οδηγήσουν σίγουρα σε ένα νέο φορμάτ, με πιθανή αύξηση ή και μείωση του αριθμού των ομάδων από το μεθεπόμενο Πρωτάθλημα. Για το αμέσως επόμενο, δεν μπορούν να αλλάξουν τον αριθμό των ομάδων, γιατί θα προκαλούσαν ένα μπάχαλο-ντόμινο σε όλες τις κατηγορίες, σίγουρο όμως είναι ότι και αυτό δεν θα γίνει με το σύστημα των πλέι οφ και των πλέι άουτ.

Η αλήθεια είναι ότι κάθε χώρα πρέπει να επιλέγει το φορμάτ που της ταιριάζει. Αυτό ήταν κάτι που δεν σκέφτηκε κανείς στη Σούπερ Λίγκα όταν όλοι συμφώνησαν να ακολουθήσουμε το σύστημα διεξαγωγής που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια. Για τον τίτλο του Πρωταθλητή είδαμε ότι έχουμε δύο ή και έναν μόνο διεκδικητή, για τα ευρωπαικά εισιτήρια μένει έξω μόνο ένας διεκδικητής και ακόμη πιο ισχνός είναι ο ανταγωνισμός στην αποφυγή του υποβιβασμού. Για παράδειγμα, φέτος ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και ο ΠΑΣ Γιάννινα δεν είχαν κανέναν απολύτως λόγο να συμμετάσχουν στα πλέι οφ, ενώ υπήρχε μόνο ένας (κι εκείνος θεωρητικά) λόγος για να γίνουν τα πλέι άουτ. Μην τυχόν και αλλάξει η κατάταξη των δύο τελευταίων μεταξύ Απόλλωνα και Λαμίας, πράγμα φυσικά που δεν έγινε.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, δεν έχει νόημα να επιμείνουμε στο ίδιο σύστημα, πράγμα, που, έστω καθυστερημένα, αντιλήφθηκαν οι πάντες στη Σούπερ Λίγκα. Οχι, δεν τα χρειαζόμαστε τα πλέι οφ και τα πλέι άουτ. Δεν προσφέρουν τίποτε. Μόνο άσκοπη κούραση για τις περισσότερες ομάδες και… βαρεμάρα για τους θεατές, οι οποίοι στο αποκορύφωμα, υποτίθεται, του Πρωταθλήματος, λάμπουν δια της απουσίας τους από τα γήπεδα

Το ερώτημα είναι με πόσες ομάδες πρέπει να γίνεται το Πρωτάθλημα, τόσο για να μην ξεφεύγουμε στις αγωνιστικές, όσο και για να μην είναι πολύ λίγες. Δεν μπορείς, δηλαδή, να αφήσεις 14 ομάδες και να έχεις όλες κι όλες 26 αγωνιστικές, ούτε να πας στις 20 για να έχεις 38 αγωνιστικές και να ψάχνεις ημερομηνίες για να γίνουν. Νομίζω ότι η ιδανική λύση προκύπτει αυτονόητα. Είτε 16 ομάδες με 30 αγωνιστικές, είτε, το πολύ, 18 ομάδες με 34 αγωνιστικές και είμαστε μια χαρά. Χωράνε στο καλεντάρι, αφήνουν επιπλέον ημερομηνίες ελεύθερες για το Κύπελλο και προσφέρουν ανάσες για τις ομάδες που παίζουν στην Ευρώπη, κάτι που είναι πάρα πολύ σημαντικό, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και να ενδιαφερόμαστε για τη βελτίωση της θέσης της Ελλάδας στην κατάταξη της ΟΥΕΦΑ. Ακόμη, με τις 16 ή τις 18 ομάδες, τονώνεις το ενδιαφέρον στην κορυφή της Σούπερ Λίγκα 2, αν υποθέσουμε ότι θα υποβιβάζονται δύο ή τρεις ομάδες απ’ ευθείας και θα ανεβαίνουν ισάριθμες. Απ’ ευθείας όμως. Οχι με μπαράζ σαν αυτό που ακόμη περιμένουν, Ιούνιο μήνα, να παίξουν η Λαμία και η Βέροια…

ΥΓ. Προσωπικά, “ψηφίζω” τις 16 ομάδες και τις 30 αγωνιστικές. Και να υποβιβάζονται τρεις ομάδες, ώστε να ανανεώνεται συνεχώς ο θίασος από τη Σούπερ Λίγκα 2, πράγμα που θα σημαίνει ότι θα εμφανίζονται στη Σούπερ Λίγκα 1 περισσότερες ομάδες από την περιφέρεια.