Ο Έλληνας Πρωταθλητής
του Πινγκ Πονγκ, Παναγιώτης Γκιώνης, μίλησε στο Metropolis 95,5 FM και την εκπομπή «Τρίτο Ημίχρονο» για το άθλημα το οποίο επέλεξε αφήνοντας την οδοντιατρική, τις απαιτήσεις της επιτραπέζιας αντισφαίρισης στα 41 χρόνια και τον… έρωτά του που παραμένει άσβεστος με το άθλημα!
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για το ότι στα 41 ετοιμάζεται για του Ολυμπιακούς Αγώνες και πάλι:
«Ελπίζω να γίνουν οι Αγώνες. Είναι η 5η μου συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Υπάρχουν κι άλλοι μεγάλοι ηλικιακά παίκτες στην επιτραπέζια αντισφαίριση υπάρχουν. Είναι αναλόγως πόσο αντέχει το σώμα σου. Γύρω στα 43-44 να είναι ο μεγαλύτερος, όπως ο Καλλίνικος ο Κρεάνγκα που πρέπει να ήταν στο Λονδίνο 40-41. Κάπου εκεί στα 43-44 τελειώνει. Είναι δύσκολο να προκριθείς μετά».
Για τις απαιτήσεις του σώματος και τα αντανακλαστικά που απαιτούνται:
«Εννοείται ότι θέλει πολύ καλά αντανακλαστικά. Έχουν γίνει αλλαγές στο άθλημα, έχει γίνει πιο βαρύ το μπαλάκι, θέλεις περισσότερη δύναμη και έκρηξη. Έχει αλλάξει το άθλημά μας. Εδώ και 6 χρόνια έχει αλλάξει το μπαλάκι, είναι πλαστικό, πιο βαρύ και θέλει πιο γυμνασμένα χέρια, πόδια, κορμί. Σε κουράζει περισσότερο. Είναι αντίστοιχο με το ποδόσφαιρο. Όπως βλέπατε παλιά πιο αργό το ποδόσφαιρο, πλέον αλλάξει τα πράγματα και το πίνγκ πόνγκ έγινε γρήγορο. Όσο έχεις ποιότητα και ταχύτητα
είσαι ψηλά. Δίνω βάση περισσότερο στη φυσική κατάσταση, παρά στην προπόνηση στο τραπέζι».
Για την προετοιμασία που απαιτεί το άθλημα:
«Για να βγάλεις όλη τη χρονιά με σειρά αγώνων πρωταθλημάτων, τουρνουά θέλεις πολύ καλή φυσική κατάστασης. Τουλάχιστον 20 προπονήσεις σ’ έναν μήνα και 1-2 φορές την εβδομάδα για συντήρηση. Σκάλες με βάρη, ταχύτητες. Πολλές ασκήσεις. Αν σταματήσω δύο εβδομάδες και δεν κάνω φυσική κατάσταση, αυτόματα θα είμαι ένα κλικ πιο αργός. Βαραίνεις».
Για τη συχνότητα προπονήσεων με ρακέτα:
«Υπό φυσιολογικές συνθήκες όσο ήμουν πιο μικρός, τρεις φορές την εβδομάδα διπλές προπονήσεις δύο ώρες το πρωί και δύο το απόγευμα και άλλες τρεις από μονές προπονήσεις. Κάνω μια φορά την ημέρα στο τραπέζι και δύο φορές φυσική κατάσταση».
Για το ότι Κινέζοι, Κορεάτες και Ιάπωνες ξεχωρίζουν στο άθλημα:
«Στην Κίνα είναι το Εθνικό άθλημα, το αγαπημένο τους. Ξεκινούν από 4-5 χρονών εκατομμύρια παιδιά. Έχουν τρομερές γνώσεις. Δύο μήνες ήμουν στην Ιαπωνία στο Πρωτάθλημα εκεί, έχουν τρομερές γνώσεις. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουμε εξελιχθεί πάρα πολύ. Ήμουν στην Ιαπωνία, είχα υπογράψει συμβόλαιο, ήμουν ενταγμένος σε ομάδα, είναι ιδιαίτερο Πρωτάθλημα. Τα παιδιά εκεί ξεκινάνε 5 χρονών και παίζουν 7 ώρες τη μέρα. Δεν πίστευα αυτό που έβλεπα. Έπαιζαν το πρωί ώρες, έτρωγαν και επέστρεφαν να παίξουν άλλο τόσο».
Για την οδοντιατρική που άφησε:
«Έχω τελειώσει οδοντιατρική. Είχα φτιάξει και το ιατρείο μου, αλλά έπρεπε να αποφασίσω ένα από τα δύο και αποφάσισα να συνεχίσω στο Πινγκ Πονγκ».
Για το πόσοι αθλητές μπορούν να βιοπορίζονται από το Πινγκ Πονγκ:
«Δεν μπορείς. Στην Ελλάδα κι εγώ που βιοπορίζομαι από αυτό δεν έχει τους μισθούς όπως έχουν το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Είναι τελείως διαφορετικά. Το Top-20 στον κόσμο βγάζουν τα λεφτά ποδοσφαιριστών. Όταν σταματήσω μπορεί να… ξεσκονίσω τα βιβλία της οδοντιατρικής. Μπορείς να κάνεις μια ακαδημία για παράδειγμα. Δεν ξέρω τι θα κάνω, δεν το σκέφτομαι. Όταν νιώσω ότι τελειώνω, έναν χρόνο πριν σταματήσω, τότε θα το σκεφτώ».
Για τους λόγους που επέλεξε το Πινγκ Πονγκ:
«Είναι εντελώς τυχαίο. Μεγάλωσα στο Γαλάτσι, δοκίμασα, μου άρεσε, έπαθα κόλλημα και ένιωσα κάτι. Είναι όπως όταν ερωτεύεσαι. Όταν σταματάς στο Πινγκ Πονγκ έχει ένα καλό ως άθλημα. Για να παίξεις τοπ επίπεδο πρέπει να δουλέψεις πάρα πολύ, αλλά είναι ένα άθλημα που μπορείς να συνεχίσεις πιο ερασιτεχνικά, σαν χόμπι στα 45. Μπορεί να παίζω για παράδειγμα σε μια ομάδα στη Γαλλία σε 2 χρόνια στη 2η κατηγορία.
Πιο χαλαρά. Για την πλάκα και τη γυμναστική μου. Το ιατρείο… δεν το βλέπω ούτε εγώ τελικά»!
Δείτε τον τελικό πρόκρισης του Παναγιώτη Γκιώνη στους Ολυμπιακούς Αγώνες:
