Οταν μια ομάδα καλείται να ανατρέψει εις βάρος της σκορ (2-0) και μπαίνει στο παιχνίδι επιδεικνύοντας φόβο, ανασφάλεια και συμβιβάζεται με τον παθητικό ρόλο, λίγο πολύ ξέρεις τι πρέπει να περιμένεις. Αυτό διαπίστωσε ο
Αρηςέπειτα από τα πρώτα δέκα λεπτά (χθες) στην
Τρίπολη, εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και φρόντισε να τελειώσει την πρόκριση από το πρώτο ημίχρονο, έστω με καθυστέρηση 10-15 αγωνιστικών λεπτών. Επίδειξη ισχύος δεν ήταν τόσο οι δύο νίκες των «κίτρινων», όσο η συμπεριφορά του Αστέρα Τρίπολης καθώς στοιχειοθέτησε πειστήριο κατωτερότητας.
Το ζητούμενο για τον Άρη ήταν και το ποιοι θα σκοράρουν και είναι αλήθεια ότι το έπραξαν αυτοί που το είχαν μεγαλύτερη ανάγκη. Γιατί ο μεν Δημήτρης Μάνος αντιλαμβάνεται ότι η παρουσία του στο βασικό σχήμα έχει σύντομη ημερομηνία λήξης, παρόντος του Κώστα Μήτρογλου, ενδεχομένως να χρειαστεί χρόνο για να συμβιβαστεί με τη νέα τάξη πραγμάτων κι αυτό φάνηκε 44 αγωνιστικά λεπτά. Αν επιχειρήσει κανείς να βρει κάτι σωστό μάταια θα ψάξει, αλλά το γκολ που σημείωσε στην τελευταία φάση του αγώνα αλλά και η ασίστ που έδωσε στο δεύτερο γκολ, μάλλον αποτέλεσε τη δική του εξιλέωση. Ο Μάνος έχει αγωνιστική αξία, θα πρέπει να αποβάλλει τον σταθερό συνοδοιπόρο του (το άγχος), να καθαρίσει το μυαλό του και να απλοποιήσει το παιχνίδι του, όπως έκανε στην εξαιρετική εκτέλεσή του.
Γι’ αρκετούς μήνες, ο Ματέο Γκαρσία περιπλανιόταν σαν τον διψασμένο (χαμένο) ταξιδιώτη στην έρημο και αναζητούσε λίγη δροσιά για να νιώσει αυτός που ήταν. Ο Αργεντίνος σημείωσε το πρώτο γκολ του στη δεύτερη θητεία του στους «κίτρινους» και μένει να φανεί αν αυτό θα λειτουργήσει ευεργετικά στην ψυχολογία του καθώς επιμένω ότι είναι ο παίκτης ο οποίος θα αλλάξει όλο τον Άρη σε περίπτωση που ανέβει αγωνιστικά. Γιατί οι «κίτρινοι» έχουν ως βασικό τρόπο έκφρασης στο γκολ του Μπρούνο Γκάμα, Μπερτόγλιο, φανταστείτε λοιπόν να μπει στην εξίσωση και ο Ματέο Γκαρσία με τον Κώστα Μήτρογλου…
