Πριν από επτά περίπου χρόνια, ένα ερασιτεχνικό ποδοσφαιρικό σωματείο της Θράκης, ο Πόντος Θρυλορίου, θέλησε να τιμήσει την επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Αποφάσισε να χρησιμοποιήσει δύο φράσεις στη φανέλα της ομάδας: «Δεν ξεχνώ – Πάντα τιμώ» «Ο Πόντος ζει». Αντιμετώπισε εξοντωτικές τιμωρίες, με κορυφαία την απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ, η οποία θεώρησε πολιτικό μήνυμα την υπόμνηση στην περιοχή της Θράκης ενός ιστορικού γεγονότος, όπως είναι η Γενοκτονία των Ποντίων. Ο πρόεδρος του πειθαρχικού δικαστηρίου και εφέτης Δημήτρης Σκουτέρης αιτιολόγησε την απόφαση με το γεγονός ότι στην περιοχή υπάρχει μία θρησκευτική μειονότητα, η οποία – πάντως – αποτελείται από Έλληνες πολίτες.
Ο Πόντος Θρυλορίου μηδενίστηκε επανειλημμένως για την επιλογή του, μέχρι τελικής εξόντωσης. Έλληνες τακτικοί δικαστές θεώρησαν ότι δεν πρέπει να θιγούν οι μουσουλμάνοι της περιοχής. Δηλαδή προσέτρεξαν στα δικαιώματα (;) μιας μειονότητας, αγνοώντας πλήρως το δικαίωμα της πλειοψηφίας να αναφέρεται σε ένα ιστορικό γεγονός.
Όταν άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση για το θέμα, οι αθλητικοί δικαστές ισχυρίστηκαν ότι οδηγήθηκαν στην απόφασή τους με βάση το πειθαρχικό ποδοσφαιρικό δίκαιο που εφαρμόζεται όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Επικαλέστηκαν τον Κώδικα Δεοντολογίας της FIFA, ο οποίος απαγορεύει πολιτικά ή ρατσιστικά μηνύματα στο ποδόσφαιρο. Στην ουσία βάφτισαν ως σλόγκαν πολιτικής φύσεως τις φράσεις «Δεν ξεχνώ – Πάντα τιμώ» και «Ο Πόντος ζει»!
Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, πριν από λίγες μέρες Αλβανοί και Κροάτες οπαδοί, στα γήπεδα της Γερμανίας, στο Euro, κραύγαζαν «Σκότωσε τον Σέρβο»! Παράλληλα οι Αλβανοί θεατές αναρτούσαν χάρτες που έδειχναν την Κέρκυρα να βρίσκεται στη «Μεγάλη Αλβανία»! Η UEFA προανήγγειλε έρευνα επί του θέματος, λες και χρειάζεται μεγαλύτερη απόδειξη από ένα τόσο προκλητικό βίντεο. Λες και δεν αποτελεί πολιτικό μήνυμα μία πράξη ακραίου εθνικισμού και αδιανόητου αλυτρωτισμού.
Δυστυχώς οι επιλεκτικές προσεγγίσεις πολιτικών ζητημάτων και ιστορικών γεγονότων δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη διεθνή πολιτική σκηνή. Έχουν να κάνουν και με τους υπερεθνικούς ποδοσφαιρικούς οργανισμούς, όπως η FIFA και η UEFA. Κάθε τρεις και λίγο αποδεικνύουν ότι είναι δέσμιοι πολιτικών μικροσυμφερόντων. Οπότε η περίφημη ανεξαρτησία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου έναντι των πολιτικών σκοπιμοτήτων, πάει περίπατο.
