Τι ψάχνεις;

ΣΙΑΒΕ-Τάσος Κάλφας: «Δίνουμε ζωή στα παλιά αυτοκίνητα»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

«Μετά δεν σταματάς εκεί, παίρνεις το ένα, παίρνεις το άλλο. Εγώ έχω δέκα αυτοκίνητα και το παλιό που έχω είναι μια Mercedes του 1962». Μπορεί να μην έχουμε δέκα αυτοκίνητα αλλά πολλοί από εμάς έχουν δει κάποια στιγμή ένα παλιό αυτοκίνητο στον δρόμο ή σε ένα συγκεκριμένο χώρο όπου οι ιδιοκτήτες τους τα εκθέτουν για να τα απολαύσει ο κόσμος.

Ποιος έχει δέκα αυτοκίνητα; Ο κύριος Τάσος Κάλφας, πρόεδρος του Συλλόγου Ιστορικού Αυτοκινήτου Βορείου Ελλάδας (ΣΙΑΒΕ) με τον οποίον συνομίλησε το metrosport.gr.

Μιλήσαμε μαζί του για τον ΣΙΑΒΕ, για το πως βρίσκει κάποιος ένα παλιό αυτοκίνητο, το πως μπορεί να το συντηρήσει και πόσο κοστοβόρο είναι κάτι τέτοιο. Ο κύριος Τάσος Κάλφας μας είπε επίσης για τις δράσεις του ΣΙΑΒΕ και το πως αντιμετωπίζουν μεγάλοι και μικροί το θέαμα των παλιών αυτοκινήτων που είναι βέβαια σε εξαιρετική κατάσταση ανεξαρτήτως κατασκευαστή. Σαν ολοκαίνουργια...

- Πότε ιδρύθηκε ο Σύλλογος Ιστορικού Αυτοκινήτου Βορείου Ελλάδας;

«Ο Σύλλογος Ιστορικού Αυτοκινήτου Βορείου Ελλάδας ιδρύθηκε το 1997 από μια ομάδα ανθρώπων που αγαπούσε το ιστορικό αυτοκίνητο. Σκοπός του συλλόγου είναι να σώσει όσο το δυνατόν περισσότερα οχήματα.

Και δεν είναι μόνο η εμφάνιση των οχημάτων σε διάφορες εκδηλώσεις, είναι και η ιστορία τους, είναι η εξέλιξη της αυτοκίνησης. Όταν κάνουμε μια εκδήλωση και πάμε με τα αυτοκίνητα θα δεις την εξέλιξη που έγινε όλα αυτά τα χρόνια για το αυτοκίνητο όσο το δυνατόν καλύτερα. Δηλαδή, εξέλιξη των φρένων, του τιμονιού, εξέλιξη της ασφάλειας, τα πάντα. Αυτό είναι η ζωντανή ιστορία του αυτοκινήτου. Σκοπός του συλλόγου είναι να διαδώσουμε όσο μπορούμε πιο πολύ το χόμπι αυτό ακόμη και με νέα άτομα.

Γιατί όλα τα χόμπι μαραζώνουν. Αυτή τη στιγμή στον σύλλογο είναι εγγεγραμμένα περίπου 650 μέλη. Αλλά δεν είναι ενεργά όλα τα μέλη, είναι γύρω στα 120 με 150 μέλη ενεργά που είναι τακτοποιημένα. Οι περισσότερο γράφουν τα αυτοκίνητα και μετά βαριούνται ή κουράζονται και δεν έρχονται. Ο ΣΙΑΒΕ διαθέτει γύρω στα 1700 αυτοκίνητα γιατί κάθε μέλος δεν έχει ένα αυτοκίνητο. Το πιο παλιό αυτοκίνητο είναι ένα Morris Seven του 1918 του Γιώργου Πατσιδιότη.

Ο ΣΙΑΒΕ έχει μέλη από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τα Γιάννινα και τη Λάρισα. Είναι και κάποια μέλη που δεν μπορούν να έρχονται στις εκδηλώσεις γιατί είναι μακριά».

«Βρίσκουμε τα παλιά αυτοκίνητα και τα δίνουμε ζωή»

- Πώς βρίσκει κάποιος ένα παλιό αυτοκίνητο; Τι χρειάζεται; Δεν έχει κόστος κάτι τέτοιο, η απόκτηση και η συντήρηση του αυτοκινήτου;

«Τα αυτοκίνητα τα βρίσκουμε στην Ελλάδα. Είναι παρατημένα σε κάποιες αποθήκες, σε κάποιες πυλωτές ή χωράφια. Τα παίρνουμε, τα αναπαλαιώνουμε και τα δίνουμε ζωή. Για το κόστος είναι μύθος κατά την προσωπική μου άποψη. Γιατί μπορείς να κάνεις το χόμπι σου και ακριβά και φτηνά. Μπορείς να πας για ψάρεμα με μια πετονιά, μπορείς και με ένα σκάφος 15 μέτρα. Ανάλογα με τις δυνατότητές σου απλώνεις και τα πόδια σου, δηλαδή μπορείς να πάρεις ένα ταπεινό αυτοκίνητο με 1.500 ευρώ ή 2.000 σε μια μέτρια κατάσταση και να ρίξεις κι άλλα χρήματα. Μπορεί ένας άλλος να θέλει να πάρει μια Φεράρι ή μια Τζάγκουαρ που θα κάνει 50.000 ευρώ. Στην ουσία το ίδιο χόμπι θα κάνουν, απλώς με διαφορετικά γούστα».

- Για να συντηρηθεί όμως ένα παλιό αυτοκίνητο; Π.χ. για να βρεθούν ανταλλακτικά

«Τώρα με το internet τα βρίσκουμε πολύ εύκολα και είναι σχετικά φτηνά. Δηλαδή ένα φανάρι από καινούριο αυτοκίνητο που κάνει 1.500 ευρώ για ένα δικό μας αυτοκίνητο κάνει 50 ευρώ. Βέβαια το κόστος αλλάζει ανάλογα με τη σπανιότητα του αυτοκινήτου, είπαμε είναι για όλα τα γούστα».

- Οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάποιος που έχει παλιό αυτοκίνητο;

«Τα ανταλλακτικά. Πάντα προϋπόθεση είναι όταν παίρνεις ένα πρότζεκτ να είναι πλήρες, να τα έχει όλα από ανταλλακτικά. Αν έχουν γίνει μετατροπές σε ένα αυτοκίνητο είναι πολύ δύσκολο να βρεις μετά το ανταλλακτικό του».

Οι παλιοί αναπολούν το παρελθόν και οι νέοι τα θαυμάζουν

- Ο ΣΙΑΒΕ πραγματοποιεί συνεχώς δράσεις και τα μέλη του ταξιδεύουν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Πώς νιώθετε για αυτά που σας λέει ο κόσμος βλέποντας τόσα παλιά και ωραία αυτοκίνητα;

«Πάντα υπάρχει ενδιαφέρον από διάφορους φορείς που μας προσκαλούν και μας ετοιμάζουν τον χώρο για να παρουσιάσουμε τα αυτοκίνητα. Πάμε λοιπόν και ο κόσμος θαυμάζει τα αυτοκίνητα. Οι μεγάλοι αναπολούν και οι μικροί μαθαίνουν. Οι μεγάλοι έχουν κάποιες παραστάσεις μέσα από αυτά τα αυτοκίνητα και τους θυμίζουν τα παλιά. Οι νέοι τα θαυμάζουν και προσπαθούν να τα εξερευνήσουν και να τα μάθουν. Περισσότερο πάμε σε διάφορα μέρη την άνοιξη, γιατί δεν ταξιδεύουμε καλοκαίρι λόγω θερμοκρασίας. Οι περισσότερες εκδηλώσεις μας γίνονται άνοιξη και φθινόπωρο και κυρίως Κυριακή».

- Η πιο… απίθανη ιστορία που έχετε ακούσει με αφορμή ένα αυτοκίνητο;

«Θα σας πω για αυτό το Morris Seven, το οποίο όταν το πήρε ο Γιώργος Πατσιδιότης από την Κέρκυρα συνέβη το εξής. Όταν τα ανακατασκεύασε πήγε να βάλει ταχύτητα, αλλά αυτό είναι με τρεις ταχύτητες. Δεν έμπαινε η τρίτη, έλειπε το μισό γρανάζι της τρίτης, είχε φαγωθεί. Δεν μπορούσαν να το κάνουν στα μηχανουργεία. Οπότε αναγκαστικά ο άνθρωπος πήγε και το γέμισε με μέταλλο και το έκανε με το ντρέμελ που έχουν οι οδοντίατροι. Έκατσε και έκανε τα γρανάζια μόνος του, δεν θα μπορούσε να το κάνει κανένας αν δεν είχε την υπομονή του Γιώργου».

«Μου είχε κολλήσει πως πρέπει να πάρω ένα αυτοκίνητο»

- Πώς προέκυψε αυτή η αγάπη για τα παλιά αυτοκίνητα;

«Οι αναμνήσεις που είχα από τον πατέρα μου και τους θείους μου στη γειτονιά μας στη Μηχανιώνα. Μου είχε κολλήσει πως πρέπει να πάρω ένα αυτοκίνητο και κάποια στιγμή που το βρήκα το πήρα. Μετά δεν σταματάς εκεί, παίρνεις το ένα, παίρνεις το άλλο. Εγώ έχω δέκα αυτοκίνητα και το παλιό που έχω είναι μια Mercedes του 1962. Εκτός από μια μοτοσικλέτα BMW με καλάθι του 1954. Κάποτε μου είπε κάποιος: Τελειώνω το τρίτο αυτοκίνητο και θέλω να βρω ακόμη ένα. Του λέω, τι να το κάνεις, αφού δεν τα οδηγάς. Και μου απαντά: Πρέπει να βρω κάτι γιατί έχω να ασχολούμαι, αν τελειώσω με αυτό τι θα κάνω;».

- Στο εξωτερικό έχετε ταξιδέψει;

«Έχουμε πάει μια φορά Ιταλία, στην Παλιά Ελλάδα και Βουλγαρία. Για την Ιταλία δεν το συζητάμε, είναι πολλά χρόνια μπροστά σε επίπεδο συντήρησης, ανταλλακτικών, αυτοκινήτων. Είναι άλλωστε βιομηχανική χώρα. Η Βουλγαρία είναι αναπτυσσόμενη χώρα, έρχονται πολλοί από τη Βουλγαρία και παίρνουν αυτοκίνητα από εμάς γιατί εκεί δεν κυκλοφορούσε μεγάλη ποικιλία αυτοκινήτων. Είναι ένα χόμπι η συλλογή παλιών αυτοκινήτων, λένε πως είναι επένδυση, χρηματιστήριο. Ανεβαίνει συνέχεια, είναι ένα είδος που δεν ξαναβγαίνει».

- Παλιά ή καινούρια αυτοκίνητα;

«Του λαού, που είχε παραστάσεις ο άλλος από το αυτοκίνητο και του αρέσει. Ένα ακριβό θα το δει αλλά θα το προσπεράσει. Κάποτε σε μια έκθεση είχε ένα Zastava και είχε τραβήξει τα βλέμματα όλων ενώ είχε και Τζάγκουαρ και Mercedes. Όλοι είχαν κολλήσει με το Zastava».