Αγωνιστικό και εγκεφαλικό ξεγύμνωμα ήταν αυτό που υπέστη ο Αρης στο Περιστέρι, με τον Ατρόμητο να μην χρειάζεται παρά να κάνει τα βασικά για να φτάσει στη νίκη. Βγάλτε από το μυαλό σας όσα (απίθανα) συνέβησαν στο έξτρα τετράλεπτο και εστιάστε στην εικόνα των πρώτων 89 λεπτών.
Στο ίδιο έργο θεατές... Μια ομάδα αδύναμη να αναδείξει τα θετικά της στοιχεία αν δεν υπάρξει ατομική έκλαμψη από Γκάμα και Ματέο Γκαρσία, ένας επιθετικός χωρίς την παραμικρή συμμετοχή στο παιχνίδι της ομάδας του και μια άμυνα βγαλμένη από... φιλικό προετοιμασίας του καλοκαιριού.
Μέσα σε όλα τα άλλα, ο Αρης μοιάζει με τον... Σίσσυφο, αναγκασμένος να ζει το ίδιο έργο ξανά και ξανά... Τα ίδια και τα ίδια γκολ -από την έλλειψη ισορροπίας στην άμυνα- από τις βοήθειες που ξεχνούν συχνά-πυκνά να δώσουν είτε οι πλάγιοι επιθετικοί, είτε οι αμυντικοί μέσοι στους εκάστοτε μπακ, που βρίσκονται εκτεθειμένοι και... εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε δύο και σε τρεις αντιπάλους.
Κι από κει και πέρα, ένας... ωχαδερφισμός, ένας συμβιβασμός με την κατάσταση, μια έλλειψη νεύρου που βγάζει μάτι και είναι ικανή να εξοργίσει. Ακόμη κι όταν η μοίρα θέλει να του επιστρέψει πράγματα, όπως συνέβη στην περίπτωση του πέναλτι που έδωσε ο διαιτητής, ο Αρης κάνει το παν για να την κλωτσήσει και να βάλει εαυτόν σε ακόμη πιο δύσκολη θέση. Χάνεται ένα πέναλτι -για τρίτη φορά φέτος- και άπαντες τελούν εν... υπνώσει, λες και το παιχνίδι τελείωσε, λες και τα πάντα χάθηκαν. Αστεία νοοτροπία...
Ας πάμε, όμως, και στα τελευταία πέντε λεπτά, όπου -έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι- έκριναν τελικά τα πάντα. Ενώ οι «κιτρινόμαυροι» δεν πατούν περιοχή ούτε με... αίτηση και δεν βγάζουν συνεργασίες, αρκεί μια στιγμή ποιότητας του Γκάμα για να τους δώσει ξανά ελπίδα και να μεταφέρει το άγχος στον αντίπαλο. Αλίμονο όμως... Οι «κιτρινόμαυροι» όχι απλά δεν την αποδέχονται, αλλά αποδεικνύουν ότι αδυνατούν να διαχειριστούν τις υπέρ τους καταστάσεις και αναδεικνύουν ένα τρομακτικό έλλειμμα χαρακτήρα...
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (10/12)