Δυστυχώς, η υπερπροσπάθεια των ανθρώπων του καλαθοσφαιρικού ΠΑΟΚ δεν βρίσκει ανταπόκριση, ούτε και αναγνώριση, από το σύνολο της ασπρόμαυρης οικογένειας
Είναι ένα πρότυπο συνεπής οργάνωσης, συγκροτημένης προσπάθειας και ιδανικού συντονισμού. Μοιάζουν με μια «σφιχτή γροθιά», ικανή να καταφέρει χτυπήματα, ακόμη και σε αντιπάλους… «υπεράνω υποψίας» και απίστευτης οικονομικής ισχύος. Πορεύονται, όμως, τελείως μόνοι. Αβοήθητοι και σχεδόν αποκομμένοι από την μεγάλη αθλητική οικογένεια, της οποίας αποτελούν υπερήφανο και δαφνοστεφανωμένο μέλος. Είναι οπλισμένοι με απίστευτη θέληση, όντας γνώστες του αντικειμένου, πειθαρχημένοι, αλλά και συνειδητά προσγειωμένοι στον σκοπό τους, παραδίδουν μαθήματα αξιοζήλευτης «διαχείρισης» σε όλα τα επίπεδα!
Το μπασκετάκι παραμένει περιφρονημένο και αβοήθητο. Κάνει όμως «θαύματα»… πέραν του εφικτού και των ισχνών οικονομικών του δυνατοτήτων. Σε αντίθεση με κάποιους άλλους, οι οποίοι δεν έχουν να επιδείξουν ούτε υποψία… προσφοράς
Η σύγκριση με τους … νεόπλουτους του ποδοσφαιρικού «ρετιρέ» της ασπρόμαυρης πολυκατοικίας, όπως είναι επόμενο, καθίσταται αναγκαία , αλλά αποδεικνύεται και μοιραία για τους τελευταίους. Τα ερωτηματικά και οι προβληματισμοί που προκύπτουν όμως από τον συγκεκριμένο παραλληλισμό, αν και είναι και εύλογα και αυταπόδειχτα, δυστυχώς, μέχρι στιγμής δεν ενοχλούν απολύτως κανέναν. Το μπασκετάκι παραμένει περιφρονημένο και αβοήθητο. Κάνει όμως «θαύματα»… πέραν του εφικτού και των ισχνών οικονομικών του δυνατοτήτων. Σε αντίθεση με κάποιους άλλους, οι οποίοι πάρα την τεράστια οικονομική στήριξη του γενναιόδωρου μεγαλομετόχου τους, δεν έχουν να επιδείξουν ούτε υποψία… προσφοράς.
Όσοι παρακολουθούν την πορεία των δύο τμημάτων τα τελευταία χρόνια και αποτολμούν κάποιες συγκρίσεις, είναι βέβαιο ότι μελαγχολούν και καταλήγουν σε συμπεράσματα, τα οποία σαφέστατα δεν τιμούν την πλειοψηφία των ΠΑΟΚτσήδων. Ο Μπάνε, ο Σταυρόπουλος, ο Μαρκόπουλος, ο Ζουρνατζίδης, ο Πατρίδας, ο Γαλατσόπουλος, ο Πανάκας και κάποιοι λίγοι και αθόρυβοι συμπαραστάτες, που μένουν από λόγους σεμνότητας στην ανωνυμία, παρουσιάζουν έργο και μάλιστα πολύ σοβαρό. Χωρίς υπερβολή φιλοτεχνούν την εικόνα μιας «σχολής» που δίνει σεμινάρια ουσιαστικής και χρηστής «διαχείρισης».
Και λέμε «διαχείρισης», αποφεύγοντας τον χαρακτηρισμό «διοίκησης» συνειδητά, γιατί ο τρόπος με τον οποίο «λειτουργεί» αυτή η εκπληκτική «παρέα», δεν αφήνει περιθώρια για διεκδικήσεις τίτλων και προνομίων. Το καλό, στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι η μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλεται από τους συγκεκριμένους, κόντρα μάλιστα σε αντίξοες συνθήκες, έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα. Τους δικαιώνει! Ο κόπος τους δεν πάει χαμένος. Υπάρχει, όμως, και το κακό που επικεντρώνεται στην απογοήτευση που νιώθουν γιατί διαπιστώνουν, ότι για μια ακόμη χρονιά, η ανταπόκριση και η αναγνώριση που περίμεναν, από εκείνους που έπρεπε, δεν ήρθε!
Στο σημείο αυτό, ανοίγουμε μια παρένθεση για να προσθέσουμε ένα δεύτερο κακό. Αυτό το τελευταίο εντοπίζεται, μάλιστα, πολύ εύκολα. Και δεν είναι άλλο, από την διαπίστωση ότι από τα επιτεύγματα της «σχολής» που δημιούργησε στον χώρο της η εκπληκτική αυτή παρέα του καλαθοσφαιρικού ΠΑΟΚ, δεν προκάλεσαν το ενδιαφέρον , ούτε τις αντιδράσεις και την ανάλογη δημιουργική συμπεριφορά… στο ρετιρέ της ποδοσφαιρικής νομενκλατούρας. Επιστρέφοντας, όμως, στην αδιαφορία, την οποία συνεχίζει να δείχνει η συντριπτική πλειοψηφία των ΠΑΟΚτσήδων, θα θέλαμε να επισημάνουμε, ότι αυτού του είδους οι αντιδράσεις, από έναν φίλαθλο λαό, ο οποίος στο παρελθόν τουλάχιστον, είχε τελείως διαφορετική συμπεριφορά, προβληματίζει, ανησυχεί και στο φινάλε, δεν τιμά απολύτως κανέναν.
Μπορεί, κάποιοι να υποστηρίζουν ότι «τότε» είχαμε άλλη «ομάδα» και άλλα «κίνητρα». Θα συμφωνήσω, μόνον, στο ότι είχαμε άλλη εποχή. Γιατί και σήμερα, κίνητρα και ,μάλιστα, σημαντικά υπάρχουν. Και αυτά δεν είναι άλλα, από την υπερηφάνεια του ΠΑΟΚτσή και το γεγονός ότι η ιστορία του μεγάλου συλλόγου συνεχίζει να γράφεται με κατακτήσεις, αλλά, και με υψηλόφρονες προσπάθειες και διακρίσεις. Πάνω απ’ όλα όμως, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι έχουμε μια θαυματουργή παρέα, που παλεύει μόνης της και αβοήθητη και δίνει το δικαίωμα, στον ΠΑΟΚτσή να υπερηφανεύεται, πως μέσα στην οικογένειά του υπάρχουν άτομα που μπορούν να πετύχουν «θαύματα»…. με το «τίποτα».
Υ.Γ: Περιμένουμε εδώ και πολύ καιρό, να δούμε πότε θα βρεθεί αλλά και θα φιλοτιμηθεί , ένας έμπιστος του Ιβάν Σαββίδη να του «μιλήσει» όπως πρέπει για το τμήμα μπάσκετ του ΠΑΟΚ.