Το Μουντιάλ της Ρωσίας ανήκει πλέον στην ιστορία, αλλά σ’ όλους όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο άφησε μόνο καλές αναμνήσεις. Παρότι πριν από την έναρξη της διοργάνωσης επικρατούσε η άποψη ότι το θέαμα θα δώσει τη θέση του στη σκοπιμότητα, κυρίως λόγω της κούρασης των παικτών, η εκτίμηση αυτή διαψεύστηκε.
Στα γήπεδα της Ρωσίας είδαμε αγώνες οι οποίοι θα μας μείνουν αξέχαστοι, σπάνιας ομορφιάς γκολ και παίκτες που έτρεξαν πολλά χιλιόμετρα. Είτε γιατί υπήρχε μεγάλο κίνητρο, είτε γιατί η επιστημονική υποστήριξη των αθλητών τους δίνει πρόσθετες δυνάμεις, το σίγουρο είναι ότι δεν έγινε αισθητή η υπερπροσπάθεια που έκαναν οι ποδοσφαιρικοί σταρ με τις ομάδες τους.
Ποια όμως είναι αυτά που θα πρέπει να θυμούμαστε από το Μουντιάλ της Ρωσίας; Εκτιμώ ότι ο κατάλογος μπορεί να είναι μακρύς μετά από ένα τέτοιο μεγάλο γεγονός. Κάποια πράγματα όμως είναι σημαντικότερα από κάποια άλλα. Πρώτον τα συμπεράσματα από τη χρήση του VAR. Παρότι έγινε μεγάλη κουβέντα για τη χαμένη γοητεία του ανθρώπινου λάθους και της αμφιβολίας, πιστεύω ότι η χρήση του οδηγεί σε περισσότερο δίκαιες αποφάσεις από τους διαιτητές και τους γλυτώνει από τα διαιτητικά εγκλήματα.
Δεύτερο στοιχείο που μένει στο μυαλό είναι οι αθλητικές εικόνες που κυριάρχησαν στις κερκίδες. Πολυχρωμία, πάθος, αλλά όχι ακρότητες και βία. Το καλύτερο περιτύλιγμα για το θέαμα που «γεννούσαν» οι ποδοσφαιριστές στον αγωνιστικό χώρο. Τρίτο, το αγωνιστικό πάθος των παικτών της μικρής πληθυσμιακά Κροατίας. Ομάδα μ’ όλη της σημασία της λέξης, έφτασε τις αντοχές και το ταλέντο της στο κόκκινο και κέρδισε τον σεβασμό όλων.
Τέταρτο, το γεγονός ότι ο Μέσι ίσως κλείσει την καριέρα του χωρίς έναν Παγκόσμιο τίτλο. Και πέμπτο, η αγωνιστικά ανανεωμένη Αγγλία του Σάουθγκεϊτ. Ηταν μία ομάδα με νέα φιλοσοφία και ποδοσφαιρικό πλάνο. Αφησε πίσω της τον παραδοσιακό τρόπο παιχνιδιού και το 4-4-2, προτίμησε το 3-5-2 μ’ όλες τις παραλλαγές του, προχώρησε περισσότερο απ’ όσο και οι περισσότερο αισιόδοξοι περίμεναν και επένδυσε για την επόμενη ημέρα.
FOCUS
Όταν τελειώνει η… «κάβα» και το γήπεδο θυμίζει κακής ποιότητας βοσκοτόπι, δεν έχεις άλλη επιλογή από το να ζητήσεις δημοσίως συγνώμη απ’ όλους εκείνους που τους λοιδορούσες (sic). Ετσι είναι όταν έχεις το ακαταδίωκτο και παίζεις με τις τύχες μιας ιστορικής ομάδας.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (17/7)
