ΘΕΜΑ: 5 επαναλαμβανόμενα άλυτα προβλήματα της καθίζησης (pics)

Είναι το γεγονός πως «χτίστηκε» αργά. Πως δεν έκανε σωστή-ολοκληρωμένη προετοιμασία. Είναι η αδυναμία να ξεπεράσει το βαρύ και ασήκωτο 6-1 του Κυπέλλου από τον Ατρόμητο που ήταν η αρχή της κατηφόρας.

Ο Ηρακλής αντιμετωπίζει συγκεκριμένα προβλήματα, αγωνιστικά και σε επίπεδα ψυχολογίας τα οποία παραμένουν άλυτα και ενισχύουν τη διαρκή καθίζηση της ομάδας. Βάσει αριθμών και κυρίως της εικόνας που έχει σχηματίσει η «Μ» απ' όλα τα παιχνίδια του Ηρακλή παρουσιάζει 5 από τα πιο προφανή επναλαμβανόμενα προβλήματα που διαρκώς πληγώνουν τον Ημίθεο.

1. Ανέπαφο σημαίνει νίκη

Για να κερδίσει μια ομάδα στο ποδόσφαιρο, πρέπει να σκοράρει. De facto. Ισχύει σαφώς και για τον Ηρακλή. Περισσότερο όμως για τον Ημίθεο ταιριάζει ότι αν κρατήσει το ανέπαφο της εστίας παίρνει τους τρεις βαθμούς. Κέρδισε 1-0 τον Ηρόδοτο στην πρεμιέρα και με 3-0 τη Σπάρτη και τον Αήττητο στα Σπάτα στις τρεις του νίκες. Αν δεχθεί γκολ η σύντομη διαδρομή του ως τώρα στη Football League, δείχνει ότι έχει απώλειες και κυρίως ήττες. Η άμυνα, το μηδέν στην εστία για την ακρίβεια έχει συνδυαστεί με τις τρεις του νίκες.

2. Ανατροπή; Τι σημαίνει;

Σίγουρα κάθε παιχνίδι μπορεί να «στραβώσει». Αν ο Ηρακλής δεχθεί πρώτος γκολ, δεν μπορεί με τίποτα να... γυρίσει την κατάσταση. Δεν αντιδράει. Δεν έχει καταφέρει να πετύχει ανατροπή ως τώρα, να πάρει νίκη ενώ βρίσκεται με την «πλάτη στον τοίχο». Μόνο κόντρα στον Αιγινιακό «αντέδρασε» ισοφαρίζοντας το 0-1 σε 1-1. Σε Πάτρα και Κέρκυρα έχασε 1-0, όπως και με την Α.Ε. Καραϊσκάκη στο Καυτανζόγλειο «κυνηγώντας» το σκορ. Ακόμα Στο δε 3-4 από τον Απόλλωνα Λάρισας μετά το υπέρ του 3-1 δέχθηκε επί μέρους σκορ 0-3 στο δεύτερο ημίχρονο καταρρέοντας.

3. Βρίσκει... τοίχο στη διπλή ζώνη

Είναι ξεκάθαρο και το έχουν αντιληφθεί οι αντίπαλοί του είτε στο Καυτανζόγλειο, είτε εκτός. Αντιμετωπίζουν τον Ηρακλή με διπλή ζώνη άμυνας που ξεκινά από το μισό γήπεδο και πίσω. Ο Ηρακλής «κομπλάρει», βραχυκυκλώνει και αποσυντονίζεται. Δεν βρίσκει χώρους, αναλώνεται σε ένα ανούσιο παράλληλο passing game στις πίσω ζώνες και μακριά από τη -γεμάτη κόσμο- αντίπαλη περιοχή. Φωτεινή μεν, εξαίρεση δε, τα δύο ματς με Σπάρτη και Αήττητο Σπάτων που βρήκε λύσεις. Αποδείχθηκαν όμως εξαιρέσεις στον κανόνα.

4. Ασύμβατα άγχος και εμπειρία

Αν ο Ηρακλής είχε ένα βασικό χαρακτηριστικό από το καλοκαίρι, ήταν πως θα παρουσιάσει μια ομάδα με μεγάλη εμπειρία. Με πολλές εικόνες απο Πρωταθλητισμό, με παίκτες που έχουν αντέξει σε δύσκολες καταστάσεις και πίεση. Στοιχεία τα οποία όμως δεν τα έχει δείξει στα δύσκολα. Τόσο ως συνολική εικόνα, όσο και επί μέρους, στην εξέλιξη των αγώνων και εκεί που μένει πίσω στο σκορ, «κολλάει», αγχώνεται και βγάζει εκνευρισμό. Η δεδομένη πίεση δεν εξελίσσεται σε «όπλο». Αν... στραβώσει ένα ματς, δεν έχει και ψυχολογία να το γυρίσει ο Ηρακλής.

5. Αργός, βαρύς και μονότονος

Εννοείται το ποδόσφαιρο δεν είναι... στίβος και σπριντ. Το game play του Ηρακλή όμως είναι χαρακτηριστικά αργό, όχι γενικώς (που ουσιαστικά γρήγορο είναι μόνο στην Premierleague) αλλά για τα δεδομένα της κατηγορίας. Ο Ηρακλής είναι ομάδα χωρίς ταχύτητα, χωρίς εκρηκτικότητα, μια ομάδα βαριά. Σε συνδυασμό με την έλλειψη ατομικών πρωτοβουλιών, χωρίς να υπάρχουν πλαγιοκοπήσεις και δημιουργικότητα, τείνει να χαρακτηριστεί μια ομάδα μονότονη. Όπου μονότονη και εύκολα αντιμετωπίσιμη για τον αντίπαλο που αν του «μπλοκάρει» παίκτες-κλειδιά, έχει πολλές πιθανότητες να του πάρει αποτέλεσμα.

*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (13/12)