Οι πιο παλιοί θα θυμούνται τον Πολ Βαν Χιμστ. Οι λίγο πιο παλιοί τον Πφαφ, τον Γκέρετς, τον Σίφο, τον Κέλεμανς. Οι σύγχρονοι θα έχουν να λένε ότι (θα) θυμούνται τον Αζάρ, τον Κουρτουά, τον Φελαϊνί, τον Λουκάκου. Και όποιον άλλον. Το Βέλγιο, με τη νίκη του επί της Ελλάδας έγινε η πρώτη ομάδα από τη ζώνη της Ευρώπης, πλην φυσικά της διοργανώτριας Ρωσίας, που προκρίθηκε στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018.
Αυτή η χρυσή γενιά των ποδοσφαιριστών του Βελγίου, της χώρας με πληθυσμό 11.353.423 κατοίκους και έκταση 30.528 τετραγωνικών χιλιομέτρων και χρηματιστιριακή αξία 623,75 σύμφωνα μετο transfermarkt, είναι η γενιά που (επί της ουσίας) την τελευταία 10ετία καθιερώνει το ποδοσφαιρικό Βέλγιο στις συνειδήσεις του κόσμου. Αναγνωρίσιμοι, πρεσβευτές. Σαν τον Ηρακλή Πουαρό, τον αγαπημένο Βέλγο ντέτεκτιβ της Αγκάθα Κρίστι ή τον Τεν Τεν, το δημιούργημα του Βέλγου κομικογράφου, Ερζέ. Τις μπίρες και τις βάφλες. Ακόμη κι ο Ζαν Μαρκ Μπόσμαν, ο παίκτης που άλλαξε το (εργασιακό) ποδόσφαιρο, Βέλγος είναι.
Ξαφνικά, Νο1 στον κόσμο
Το Βέλγιο, από το 1998 μέχρι το 2012, μόνο στο EURO του 2000 ήταν παρόν κι εκεί ως διοργανωτές, μαζί με την Ολλανδία. Μπορεί από το 1982 έως το 2002 να είχε πάρει μέρος σε όλα τα Μουντιάλ, το 2006 όμως και το 2010 δεν ήταν. Εκείνη την περίοδο που η Ελλάδα ήταν με τη δική της χρυσόσκονη, της κατάκτησης του EURO 2004, το αποτέλεσμα που συζητήθηκε περισσότερο από όλα (για το Βέλγιο) ήταν μια νίκη σε φιλικό παιχνίδι επί της Ελλάδας το 2005. Στις 17 Αυγούστου, με 2-0, στις Βρυξέλλες, στο “Κινγκ Μποντουάν”. Το 2007 το Βέλγιο στην 71η θέση στην κατάταξη της FIFA. Και τον Νοέμβριο του 2015, ήταν Νο1. Στην κορυφή των World Rankings της FIFA.
Ορόσημο το 2002
Μετά το Μουντιάλ του 2002, τα έβαλαν κάτω. Αρχισε δουλειά στις μικρές ηλικίες. Το ένα έφερε το άλλο. Τα ψηλότερα έσοδα που είχαν οι ομάδες από τα τηλεοπτικά, βοήθησαν. Η δουλειά που έκαναν οι σύλλογοι στα τμήματα υποδομής επίσης. Ηταν και η συγκυρία. Τόσο ταλέντο, μαζεμένο, μαζί σε τόσους παίκτες. Είναι και η εθνογραφία του Βελγίου, με παιδιά μεταναστών, σε οικογένειες που ζούνε στο Βέλγιο, με προέλευση από Μαρόκο, Μάλι, Κονγκό κ.λ.π.
Χορός εκατομμυρίων
Ολα μαζί έφεραν πολλά. Τον Ιούλιο του 2013 π.χ. 12 διεθνείς ποδοσφαιριστές του Βελγίου θα έπαιζαν εκείνη τη σεζόν στην αγγλική, Πρέμιερ Λιγκ. Και λίγο πριν, η Εθνική ανεβεί (Νοέμβριος του 2015) στο Νο1 παγκοσμίως, ο Κέβιν ντε Μπρούιν πήγε από τη Βόλφσμπουργκ στη Μάντσεστερ Σίτι έναντι 74 εκατομμυρίων ευρώ και έγινε (τότε) ο ακριβότερος Βέλγος ποδοσφαιριστής στην ιστορία. Αυτό το καλοκαίρι, ο Λουκάκου (με τις ρίζες από το Κονγκό), πήγ πιο ψηλά με τα 85 εκατομμύρια που κόστισε η μεταγραφή του από την Εβερτον στη Μάντσεστερ. Το Βέλγιο που (ξανα)εμφανίστηκε στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος κάτω των 21 το 2007 και στην τέταρτη θέση των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, το 2008, συνεχίζει την ανοδική πορεία. Δεκάδες παίκτες πρωταγωνιστούν σε υψηλού επιπέδου συλλόγους.
Στάση… Μαραντόνα
Το Βέλγιο έχει: Τρίτη θέση στο EURO του 1972 που διοργάνωσε το ίδιο. Στον μικρό τελικό, στη Λιέγη, έχασε από την Ουγγαρία με 2-1. Ηταν φιναλίστ στο EURO του 1980. Στον τελικό της Ρώμης έχασε από τη Δυτική Γερμανία με 2-1. Στο Μουντιάλ του 1986, στο Μεξικό, έφτασε στα ημιτελικά. Εκεί αποκλείστηκε από την Αργεντινή (που πήρε και τον τίτλο) με 2-0, με δύο γκολ του Μαραντόνα. Στον μικρό τελικό έχασε από τη Γαλλία (στην παράταση) με 4-2, όταν όμως γύρισε στο Βέλγιο, ο κόσμος υποδέχτηκε με πανηγυρισμούς την ομάδα. Κι από τότε περίμενε να περάσει το 2000.
“Η Μεγάλη Απόδραση των 11”
Πρώτος σε συμμετοχές είναι ο Γιαν Κέλεμανς. Κορυφαίοι σκόρερς είναι δύο, με 30 γκολ έκαστος: Ο Πολ Βαν Χιμστ (έπαιξε από το 1960 μέχρι το 1974) και ο Μπερνάρ Βουρχούφ, της Λιρς, από την περίοδο από το 1928-1940. Ο Βαν Χιμστ, το 2003, ανακηρύχθηκε ως ο κορυφαίος Βέλγος ποδοσφαιριστής του 20ου αιώνα, από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας. Μεγάλη προσωπικότητα, αναγνωρίσιμος και αποδεκτός, είχε παίξει (ως ο Βέλγος ‘’Michel Fieu’’), στη “Μεγάλη Απόδραση των 11”, στο “Escape To Victory”, την κινηματογραφική επιτυχία του 1981, με την υπογραφή του Τζον Χιούστον. Στις 26 Μαρτίου του 1975, ο Γιώργος Δεληκάρης αγωνίστηκε με την Μικτή Κόσμου κόντρα στην Άντερλεχτ προς τιμήν του Πολ Βαν Χιμστ. Με την Αντερλεχτ αγωνίστηκε για μια 16ετία, έως το 1975, αγωνιζόμενος σε 457 ματς πρωταθλήματος, σημειώνοντας 233 γκολ. Κατέκτησε 8 Πρωταθλήματα και 4 Κύπελλα Βελγίου. Το 1983, ως προπονητής της Αντερλεχτ, κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, σε δύο παιχνίδια με την Μπενφίκα. Στην Πορτογαλία 1-1 και στο Βέλγιο, 1-0.