«Μετά το αυτογκόλ, δεν μπορούσα να γυρίσω σπίτι μου» (pics+vids)
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΧΑΡΙΖΑΚΛΗ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
Η ζωή δεν τα φέρνει πάντα όπως τα περιμένουμε και σίγουρα ένας ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να γνωρίζει την εξέλιξη της καριέρας του. Ενας εξ αυτών είναι ο Μαυρουδής Μπουγαΐδης που στα 15 του υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με τον Αρη και έγινε ο πιο νεαρός επαγγελματίας στη Σούπερ Λιγκ, αλλά δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως εννέα χρόνια μετά θα έχει περάσει από 8 ομάδες.
Ο ποδοσφαιριστής του ΠΑΟ Κουφαλίων, πλέον, μίλησε στo Metrosport.gr σε μια άκρως αποκαλυπτική και ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Τον συναντήσαμε στο γήπεδο όπου δίνει τα παιχνίδι η ομάδα του, το Δημοτικό Στάδιο Κουφαλίων. Ο 26χρονος στόπερ αναφέρθηκε στην αγάπη του για τον Αρη, εξομολογήθηκε τα περιστατικά μετά το αυτογκόλ με τη φανέλα της ΑΕΚ, μας εξήγησε πως αποφάσισε να παίξει σε τόσο μικρή ηλικία στην Α1 κατηγορία της ΕΠΣΜ ενώ είχε μόνο καλά λόγια να πει για την πρώην ομάδα του, τον Πανθρακικό. Επίσης, ο Μαυρουδής έκανε μια αναφορά και στις υπόλοιπες ομάδες που αγωνίστηκε.
-Πως ένας ποδοσφαιριστής με καριέρα στο εξωτερικό με αποκορύφωμα την ισπανική Γρανάδα αλλά έχοντας παίξει και σε Αρη και ΑΕΚ, έφτασε να αγωνίζεται στα 26 του χρόνια στην Α1 κατηγορία της ΕΠΣΜ;
«Δεν περίμενα να έρθω σε τόσο χαμηλή κατηγορία αλλά δεν το έχω μετανιώσει. Μετά τον ερχομό του δεύτερου παιδιού μου αποφασίσαμε με την γυναίκα μου να επιστρέψουμε στην Ελλάδα, μετά την περσινή σεζόν που με βρήκε στην Πολωνία. Εκανα κάποιες συζητήσεις με κάποιες ομάδες και εγώ και ο εκπρόσωπός μου. Δεν βρήκα κάτι που να είναι αξιόπιστο, άκουσα πράγματα που δήλωναν ασέβεια προς το πρόσωπό μου ως άνθρωπος όχι ως ποδοσφαιριστής. Μπορεί να μην αρέσω σε κάποιον προπονητή ή τεχνικό διευθυντή είναι λογικό, δεν μπορεί να αρέσουμε σε όλους. Ακουγα σχόλια ότι δεν είμαι έτοιμος και πως δεν ήξεραν σε ποιά χώρα έπαιζα, δεν σχολίαζαν το ποδοσφαιρικό μου επίπεδο και αυτό μου έδειξε πως δεν με ήθελαν πραγματικά. Ολα αυτά δεν τα βρήκα εδώ στα Κουφάλια, βρήκα ανθρώπους που με σέβονται. Τα Κουφάλια είναι το χωριό της μητέρας μου, σε αυτό το γήπεδο ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο. Από τη στιγμή λοιπόν που έχω κάνει οικογένεια, για μένα είναι πάνω απ΄όλα και θέλω να απαρτίζεται η καθημερινότητά μου από σεβασμό. Υπήρχαν ομάδες από Σούπερ Λιγκ 2, από Φούτμπολ Λιγκ, από Γ Εθνική, είχα συζητήσεις με ομάδες, με μεγαλύτερο μπάτζετ αλλά εγώ αποφάσισα να παίξω εδώ. Δεν υπήρχε κάποια επίσημα πρόταση. Οταν έφτασε Σεπτέμβριος και ακόμη με ομάδες ήμασταν σε συζητήσεις τότε όντως εγώ δεν μπορούσα να περιμένω όσο ήθελαν. Πόσο να περίμενα δηλαδή;»
-Γιατί δεν πήγες σε μία ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας αλλά σε επαγγελματικό επίπεδο; Γιατί δεν βρέθηκε μια ομάδα να σε θέλει σε μεγαλύτερη κατηγορία;
«Για να έρθω σε αυτή την κατηγορία έβαλα πολλά θέλω μου κάτω από τα πρέπει. Αν ερχόταν μια ομάδα Σούπερ Λιγκ 2 και μου έκανε πρόταση δεν νομίζω να μην έριχναν τα στάνταρ μου. Είμαι στην πιο παραγωγική μου ηλικία, έχω εμπειρία, δεν ήταν θέμα των δικών μου θέλω, ήταν θέμα του τρόπου που με αντιμετώπισαν. Δεν υπήρχε πρόταση αλλά συζητήσεις που δεν έγινε ποτέ πρόταση, ίσως από δικό μου λάθος ίσως και όχι. Ακουσα πως είμαι γκαντέμης, δεν μπορεί να ακολουθεί ένας τέτοιος τίτλος από τα 19 μου χρόνια. Ολα ξεκίνησαν από τον πρώτο υποβιβασμό με την ΑΕΚ. Αν ήμουν ο λόγος που έπεσε η ΑΕΚ και στηριζόταν η άμυνα επάνω μου σημαίνει πως ήμουν πολύ καλός παίκτης. Δεν με στεναχωρεί αυτά που ακούγονται, με έκαναν πιο δυνατό και όταν τα ζεις στα 19 και στα 26 παίρνεις πιο εύκολες αποφάσεις για το μέλλον σου».
-Πως πήρες τελικά την απόφαση;
«Πρώτον, ήρθα σε μια ομάδα με εγκαταστάσεις, προπονητικό, γήπεδο που δεν έχει ομάδα στην Α1. Εχω συμπαίκτες όπως ο Μαργαρίτης, ο Κοτσαρίδης, ο Κοντσίδης, γίνεται μια προσπάθεια από την ομάδα και θέλει να ανέβει και ήθελα να είμαι μέλος αυτής της προσπάθειας. Δεύτερον, μου ήταν πολύ δύσκολο αλλά όπως είπα και πριν η οικογένειά μου ήταν το πιο σημαντικό. Δεν άντεχα κάποια άλλα πράγματα. Είναι τριών ετών ο γιος μου και δεν έχω κάνει τα γενέθλιά του μαζί γιατί ήμουν σε χειμερινή προετοιμασία με την ομάδα. Μαζί με την γυναίκα μου γίναμε γονείς σε μκρή ηλικία και βάζουμε την οικογένειά μας πάνω απ΄όλα. Η οικογένειά μου μεγαλώνει, η γυναίκα μου είναι έγκυος, είμαι περήφανος γι΄αυτό και θα κάνω τα πάντα για να είναι ευτυχισμένη».
-Πως σε αντιμετωπίζουν οι αντίπαλοι;
«Θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα το πρόσφατο ντέρμπι με την Χαλκηδόνα που είναι γειτονικό. Ακούω πράγματα που μου δίνουν έξτρα κίνητρο, όπως δεν άξιζα να παίζω στην Σούπερ Λιγκ και πως σε αυτά τα γήπεδα αξίζω να παίζω. Εχω μάθει να σέβομαι τους συμπαίκτες μου, τους αντιπάλους μου, τους πάντες. Αγαπάω το ποδόσφαιρο, είναι η δουλειά μου και με αυτήν επιβιώνω».
-Εδώ ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο. Σε ποια ηλικία; Και πότε πήγες στον Αρη για την πρώτη σου θητεία;
«Από τότε που άρχισα να περπατάω, εδώ θυμάμαι πως άρχισα να παίζω εδώ. Στα 15 μου χρόνια πήγα στον Αρη, είμαι ο πιο νεαρός επαγγελματίας που έγινε στη Σούπερ Λιγκ. Μετά είναι ο Μαυρίας και ο Καπίνο. Εμεινα τρία χρόνια στον Αρη, είναι η ομάδα που βρίσκεται στην καρδιά μου αν και πέρασα δύσκολα. Πάντα παρακολουθώ την ομάδα, έζησα πολλές έντονες στιγμές, δεν το μετάνιωσα ποτέ που επέστρεψα να βοηθήσω την ομάδα όταν με πήραν τηλέφωνο να έρθω δανεικός από τη Γρανάδα, αν και ήμουν μέρος μιας μαύρης στιγμής στην ιστορία της ομάδας».
«Εκανα προσφυγή στην ΑΕΚ από εγωισμό, ήμουν 14 μήνες απλήρωτος»
-Το 2011 έφυγες για να αγωνιστείς στην ΑΕΚ. Πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση στα 18 σου χρόνια να κατέβεις στην Αθήνα για να παίξεις ποδόσφαιρο;
«Είχα χιαστό και με πήρε η ΑΕΚ ως ελεύθερο. Ο κ.Πανταζής και ο κ.Νικολάου με βοήθησαν να κάνω την απαραίτητη αποκατάσταση. Οταν κατέβηκα είχα τον αδερφό μου στο πλάι μου και με στήριξε. Ηταν ο αδερφός μου, ο κολλητός μου και ο γονιός μου. Στην ΑΕΚ έκανα το ντεμπούτο μου στη Σούπερ Λιγκ και στο Γιουρόπα Λιγκ, σε ηλικία 18 ετών. Είχα άγνοια κινδύνου και πήρα πιο γρήγορα την απόφαση, μου άρεσαν οι προκλήσεις. Το ντεμπούτο μου το έκανα στο Γιουρόπα Λιγκ, με εμπιστεύτηκε ο κ.Χιμένεθ, αργότερα με τον κ.Κωστένογλου έμαθα πολλά αλλά σαν ίνδαλμα είχα τον Δέλλα, έβλεπα τις κινήσεις του για να τις κάνω και εγώ στο γήπεδο».
-Οταν ήσουν στην ΑΕΚ, στην δεύτερη χρονιά σου η ομάδα υποβιβάστηκε και σε ένα από τα παιχνίδια εσύ έβαλες αυτογκόλ. Δεν έχεις μιλήσει ποτέ για εκείνη την περίοδο. Θα ήθελες να μας πεις τι έγινε στο παιχνίδι με τον Πανθρακικό που διεκόπη; Πως ένιωθες εκείνη τη στιγμή;
«Το ματς πήγαινε για 0-0, έγινε μια μικροδιακοπή πριν το 0-1 και το αυτογκόλ ήταν η αιτία για να ξεκινήσουν όλα. Δεν μπορώ να περιγράψω τι έγινε, το λεξιλόγιο είναι φτωχό. Καθίσαμε πολλές ώρες στα αποδυτήρια γιατί δεν μπορούσαμε να φύγουμε, ήταν μια νύχτα που δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Και πολλές μέρες στη συνέχεια δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Αρχικά εκείνη τη στιγμή σκεφτήκαμε πως θα γλιτώσουμε. Οταν έπεσα στο χορτάρι σκεφτόμουν πως το έκανα αυτό, γιατί δεν έβαλα αλλιώς το πόδι μου. Μόλις σηκώθηκα είχαν μπει ήδη οι οπαδοί μέσα και με φώναξε ο Κουτρουμπής για να τρέξω. Ηταν σκηνές που δεν θα ξεχάσω ποτέ, στεναχωριέμαι πολύ που ήμουν κομμάτι μιας αρνητικής σελίδας ενός μεγάλου σωματείου όπως η ΑΕΚ».
-Αυτό το παιχνίδι ήταν την προτελευταία αγωνιστική. Μετά παίζατε με τον Ατρόμητο εκτός; Εγινε κάτι άλλο; Ο κόσμος τι συμπεριφορά είχε απέναντί σου; Επαιξαν ρόλο όλα αυτά για να κάνεις προσφυγή μετά;
«Η ΑΕΚ έχει μια ιστορία και μια βαριά φανέλα. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν υπήρχε η στήριξη στο επόμενο παιχνίδι με τον Ατρόμητο, αν κερδίζαμε θα σωνόμασταν. Εμείς το πιστεύαμε, ο Δέλλας το πίστευε και με εμψύχωσε και με βοήθησε πάρα πολύ και τον ευχαριστώ. Είχα προβλήματα με οπαδούς, ο Δέλλας με εμψύχωσε και είπα πως θα παίξω και το τελευταίο παιχνίδι. Εγώ ήμουν αυτός που έσπρωξε την μπάλα στα δίχτυα και ήταν μια καλή δικαιολογία για να ακούσω τα πάντα. Οι οπαδοί μιας ομάδας έχουν κάθε δικαίωμα να σχολιάζουν γιατί αυτή ακολουθούν την ομάδα τους παντού αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μας στήριξαν στο τελευταίο παιχνίδι με τον Ατρόμητο, όπου είχαμε την ευκαιρία να σωθούμε. Υπήρξαν περιστατικά με οπαδούς στις προπονήσεις αλλά είχαμε μια ασφάλεια. Αυτό που έζησα εγώ είναι πως μετά το αυτογκόλ δεν μπορούσα να γυρίσω στο σπίτι μου, έμεινα σε σπίτι φίλους, όπως και ο αδερφός μου δεν γύρισε. Εμενα στα Σπάτα, δίπλα στο προπονητικό της ΑΕΚ, μου τηλεφώνησε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού να μην γυρίσω στο σπίτι γιατί υπάρχει μια κινητικότητα. Ο άνθρωπος φοβόταν για την περιουσία του και ήθελε να με προστατέψει. Δεν σχολιάζω την ΑΕΚ αρνητικά, δεν μπορώ να πω πως η ομάδα δεν με προστάτεψε, εγώ μεταφέρω την εμπειρία μου, απλά δεν μπορεί ένα μεγάλο σωματείο να κρατήσει τον παροξυσμό κάποιων λίγων. Μίλησε ο εγωισμός μου μετά από όλα αυτά που έγιναν και έκανα άμεση προσφυγή, ίσως να ήταν ένα λάθος, θα γινόταν κάποια στιγμή γιατί ήμουν απλήρωτος για 14 μήνες και παρότι βασικός στην ΑΕΚ έπαιρνα βασικό μισθό».
«Με στιγμάτισε η Γρανάδα, συμφώνησα με τον Σκόρδα στις 2.30 το ξημέρωμα»
-Επειτα ήρθε η μεταγραφή σου στην Ισπανία. Τι έφταιξε και δεν συνέχισες στην Γρανάδα; Πως ήταν εκεί τα πράγματα; Πως προέκυψε το ενδιαφέρον της ισπανικής ομάδας; Υπήρχε ενδιαφέρον από άλλες ομάδες;
«Εκείνο το καλοκαίρι δεν θα το ξεχάσω γιατί πήγαμε στο Παγκόσμιο και πήρα την μεταγραφή στη Γρανάδα. Η ισπανική ομάδα είχε πάρει 4 ποδοσφαιριστές από εκείνο το Παγκόσμιο των U20. Ηταν κάτι το εξωπραγματικό για μένα όταν πήγα, η ομάδα μου έκανε επαγγελματικό συμβόλαιο και αγωνιζόμουν στην τρίτη κατηγορία με την δεύτερη ομάδα. Δεν μπορώ να περιγράψω το επίπεδο, σκέψου πως η δεύτερη ομάδα είχε ξεχωριστό προπονητικό κέντρο. Αγώνες παίζαμε και στο «Λος Κάρμενες» που είναι το γήπεδο της πρώτης ομάδας αλλά και σε ένα δημοτικό όταν είχαμε την ίδια αγωνιστική εντός με την πρώτη ομάδα. Ηταν μια ξεχωριστή εμπειρία, ήταν η πρώτη φορά στο εξωτερικό, η Γρανάδα είναι μια όμορφη πόλη, η Ισπανία μοιάζει με την Ελλάδα. Εκεί έζησα για πρώτη φορά μαζί με την γυναίκα μου. Είναι μια ομάδα που με στιγμάτισε θετικά στη συνέχεια. Για το ότι δεν έμεινα έφταιγε πως ίσως βιάστηκα να φύγω για να παίξω, γιατί είμαι ένας άνθρωπος που θέλει να αγωνίζεται και έφυγα τον Γενάρη για να πάω στον Αρη».
-Πως ήταν για έναν 19χρονο να προσαρμοστεί σε μια ξένη χώρα χωρίς να ξέρει την γλώσσα; Πως ήταν η ζωή στην πόλη;
«Οι γονείς μου μεγάλωσαν με τέτοιο τρόπο για να μπορώ να είμαι ανεξάρτητος, και τους ευχαριστώ για αυτούς, είχα συμπαίκτες επικοινωνιακούς που με βοηθούσαν, με βοήθησε η ομάδα να βρω σπίτι, είχα απέναντί μου τον Ορέστη Καρνέζη και με βοήθησε πάρα πολύ στο να προσαρμοστώ. Φυσικά, τα αυτονόητα υπήρχαν στην ομάδα, ερχόταν κάποιος άνθρωπος να με πάει στην προπόνηση, μας προσέφεραν μαθήματα ισπανικών, όλοι στην πόλη ήταν πολύ εξυπηρετικοί και πολύ ευγενικοί. Η παρουσία μου στην Γρανάδα για έξι μήνες ήταν από τους λόγους που μπορώ να λέω πως ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο».
-Σε έναν από τους δύο δανεισμούς σου επέστρεψες στον Αρη και η ομάδα υποβιβάστηκε. Τι συνέβη στα παιχνίδια με τον Λεβαδειακό και τον Πλατανιά; Υπάρχουν φωτογραφίες που έκλαιγες στο παιχνίδι με τον Πλατανιά. Γιατί συνέβη αυτό;
«Ημουν κανονικά στα πλάνα της Γρανάδα Β αλλά βγήκαμε εκτός στόχων και κάποια παιδιά που έβλεπαν πως δεν άξιζαν να παίζουν στην Γ Εθνική της Ισπανίας, άρχισαν συζητήσεις για να πάμε κάπου καλύτερα για να παίξουμε. Οταν έμαθα για τον Αρη, συμφώνησε και η Γρανάδα τότε και έτσι επέστρεψα. Στις 2.30 τα μεσάνυχτα με πήρε ο κ.Σκόρδας, όταν πάρθηκε η απόφαση για να αναλάβει, ήμουν ξύπνιος, κάναμε μια συζήτηση 20 λεπτών, του είπα πως θα μιλήσω με τον εκπρόσωπό μου και θα έρθω να βοηθήσω την ομάδα παρά το γεγονός πως είχε μόνο 9 βαθμούς. Υπήρχε γενικότερα ένα αρνητικό κλίμα στην προσπάθεια να σωθεί η ομάδα. Οταν ήρθα τον Γενάρη, εγώ μαζί με τον Μπακασέτα και τον Βλάχο, υπογράψαμε και περιμένουμε τρεις εβδομάδες να αγωνιστούμε, δεν ξέρω ποιος έφταιγε αλλά από τον Αρη μου έλεγαν πως είχαν κάνει τις κατάλληλες κινήσεις για να αγωνιστώ. Οσον αφορά το στιγμιότυπο με τον κ.Αναστασιάδη, του έχω τεράστιο σεβασμό, τον είχα πάντα ως αντίπαλο, τον σέβομαι απεριόριστα, πιστεύει στον Θεό όπως και εγώ. Ενιωσα την ανάγκη να πάω δίπλα του να κλάψω για την αδικία που υπέστη η ομάδα, φάνηκε πως αδικηθήκαμε γιατί δεν μπήκε ποτέ γκολ η μπάλα, και να τον ρωτήσω γιατί ο Θεός δεν βοηθάει αυτούς που προσπαθούν. Πήρα κόκκινη κάρτα χωρίς να ξέρω το γιατί, δεν ενεπλάκη με τον διαιτητή γιατί δεν ήμουν καν κοντά του. Ο κ.Αναστασιάδης μου είπε πως δεν ήξερε αν ήταν ή όχι, δεν μπορούσε να το έχει δει. Μετά την κόκκινη κάρτα δεν μπορούσα να ηρεμήσω μέχρι το τέλος του αγώνα και δεν μπορούσα να διανοηθώ πως δεν είχα την ευκαιρία να βοηθήσω την ομάδα. Ημουν στεναχωρημένος που δεν μπόρεσα να βοηθήσω τον Αρη να σωθεί, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω πως ήμουν μέλος του υποβιβασμού του. Ο Αρης είναι μια ομάδα που με βοήθησε και με ανέδειξε και γι΄αυτό επέστρεψα».
«Ωρίμασα πολύ στη Λέχια, οικογένεια ο Πανθρακικός»
-Μετά ήρθε η Λέχια Γκντάνσκ. Ηταν η καλύτερη σεζόν της καριέρας σου εκεί; Τι έφταιξε και δεν συνέχισες;
«Με είδαν από τον Αρη, παρά τον υποβιβασμό, ξέρεις πως οι ομάδες στο εξωτερικό χρησιμοποιούν την τεχνολογία και μπορούν να διαπιστώσουν σε τι κατάσταση βρίσκεσαι. Στο πρώτο εξάμηνο στη Λέχια δεν έπαιξα πολύ, στο δεύτερο έπαιξα όλα τα παιχνίδια. Ηταν μια χρονιά που έπαιξα και σε άλλες θέσεις, μια χρονιά που ωρίμασα πολύ. Λόγω της Λέχια συνέχισα και στην Ελπίδων μετά. Δεν μπορούσε να πληρώσει την Γρανάδα για να μείνω και γύρισα στην Ελλάδα».
-Επειτα αποφασίζεις να επιστρέψεις στην Ελλάδα για λογαριασμό του Πανθρακικού. Η ομάδα και εκεί υποβιβάζεται. Τι πιστεύεις πως έφταξε για να υποβιβαστεί τρίτη ομάδα στην καριέρα σου; Θεωρείς πως σε κυνηγάει μια ατυχία από τότε;
«Δεν ξέρω αν ήταν ατυχία, αλλά η μόνη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω Πανθρακικός είναι οικογένεια. Γι΄αυτό τον λόγο έμεινε και μετά στην Β Εθνική, είναι κάτι που δεν θα το μετανιώσω ποτέ. Ημασταν έμπειρη ομάδα, ίσως να έγιναν κάποια λάθη αλλά δεν είμαι ο άνθρωπος που μπορώ να τα κρίνω αυτά. Είχα μια σχέση εξαιρετική με τον κ.Καραολάνη, ήταν ποδοσφαιρικός μου πατέρας. Οταν μας ενημέρωσαν τον Ιανουάριο ότι η ομάδα δεν μπορεί να συνεχίσει, η γυναίκα μου ήταν έγκυος και δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που έκανε για μένα. Εγώ βρήκα ομάδα μετά, όμως η γυναίκα μου ήταν στον μήνα της και δεν μπορούσε να με ακολουθήσει και ο κ.Καραολάνης μου είπε πως θα αναλάβει τα έξοδα της γέννας επειδή κάποια χρήματα από την Α Εθνική τα χάρισα και δεν τα διεκδίκησα δικαστικά. Οταν ανέβηκα από τα Χανιά, με είδε έξω και μου είπε πως δεν το ξέχασα και ήρθε στο νοσοκομείο μαζί μου και τα ανέλαβε όλα. Ηταν πλάι μου, ήταν μια κίνηση ανθρωπιάς σε όλο της το μεγαλείο».
-Ακολούθησαν Κισσαμικός και ΓΚΑΙΣ. Τι συνέβη και δεν έκατσες πολύ στις δύο αυτές ομάδες;
«Στον Κισσαμικό οι άνθρωποι ήταν πολύ επαγγελματίες, καταφέραμε τον στόχο μας και κρατήσαμε την ομάδα στην κατηγορία. Επειτα ήρθε πρόταση από την ΓΚΑΙΣ, και εκεί η ομάδα ήταν για να πέσει αλλά τα καταφέραμε. Είναι μια ιστορική ομάδα αλλά ήταν χρόνια στην Β Εθνική, ήταν ένας διαφορετικός τρόπος ζωής σε σχέση με αυτά που είχα ζήσει στην Ισπανία και στην Πολωνία».
«Ομορφες στιγμές στην Ποντμπεσκίτζιε, να πάρουμε την άνοδο με τον ΠΑΟ Κουφαλίων»
-Τελευταία σου ομάδα πριν τον ΠΑΟ Κουφαλίων ήταν η Ποντμπεσκίτζιε. Γιατί έφυγες από την Πολωνία; Τι συνέβη;
«Γνώρισα φίλους, ξέρω πως θα έχω ανθρώπους που με αγαπάνε και τους αγαπώ και με σέβονται. Ο προπονητής με εμπιστέυτηκε άμεσα. Οταν πήγα καταφέραμε σωθήκαμε, τον επόμενο χρόνο προσπαθήσαμε να ανέβουμε. Την πρώτη χρονιά ήταν πολύ όμορφα γιατί έπαιξα σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια. Αυτόν τον ενάμιση χρόνο είχα μόνο όμορφες στιγμές, εκεί έζησα τις πρώτες στιγμές με τον γιο μου, εκεί έμαθα πως η γυναίκα μου είναι έγκυος στο δεύτερο παιδί μας. Εφυγε ο προπονητής που με έφερε, αυτός που ήρθε ενώ στην αρχή με έβαζε να παίξω έδειξε πως δεν με ήθελε, δεν συνέχισα εκεί».
-Τέλος, πως ήρθες στον ΠΑΟ Κουφαλίων;
«Μίλησα αρχικά φιλικά με τους ανθρώπους της ομάδας, με τον κ.Τζήκα και με τον κ.Τσουκαλίδη, και όταν είδαμε ότι δεν υπήρχε κάτι άλλο, πήραμε μια κοινή απόφαση να συνεχίσω εδώ. Αυτοί οι άνθρωποι μου έδειξαν σεβασμό πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως ποδοσφαιριστή. Μου είπαν πως θέλουν να ανεβάσουν την ομάδα, για να βρίσκεται η ομάδα εκεί που αξίζει. Θέλουμε την άνοδο και να φέρουμε τον κόσμο στο γήπεδο και κοντά στην ομάδα. Ο ΠΑΟ Κουφαλίων έχει εγκαταστάσεις που δεν έχουν αρκετές επαγγελματικές ομάδες, έχουμε ένα υλικό πολύ καλό και πρέπει να ανέβει η ομάδα. Υπάρχει μια οικονομική σταθερότητα, πράγμα πολύ σημαντικό».
Το ΦΙΛΜ της ζωής του
Αρης: «Περήφανος που φόρεσα αυτή τη φανέλα, στεναχωρημένος που δεν συνέχισα να την φοράω».
ΑΕΚ: «Τυχερός γιατί μέσα στην δύσκολη πορεία γνώρισα την γυναίκα μου και τον κολλητό μου».
Γρανάδα: «Τεράστιο επίπεδο, έγινα πιο ώριμος σαν άνθρωπος».
Λέχια Γκντάνσκ: «Ποδοσφαιρική ωριμότητα, πρώτες οικογενειακές στιγμές».
Πανθρακικός: «Οικογένεια».
Κισσαμικός: «Στη δύσκολη στιγμή, μια καλή βοήθεια».
ΓΚΑΙΣ: «Στόχος επετεύχθη».
Ποντμπεσκίτζιε: «Πανέμορφη εμπειρία, πολλά χαμόγελα».
ΠΑΟ Κουφαλίων: «Οικογένεια, δύσκολη αλλά θετική απόφαση, έδρα, σεβασμός, χαρούμενος που είμαι μέλος μιας παρέας».
*Ευχαριστούμε τον ισχυρό άνδρα του ΠΑΟ Κουφαλίων, Παύλο Τσουκαλίδη, για την φιλοξενία στο στάδιο για τις ανάγκες της συνέντευξης
