Ένας ποδοσφαιριστής που δεν έκανε θέατρο, δεν πλάκωσε αντιπάλους, δεν προκάλεσε με δηλώσεις. Απλά έπαιξε μπάλα και έγινε σύνθημα στα χείλια των ΠΑΟΚτσήδων που του αναγνώριζαν μαζί με τα προηγούμενα... δεν, πως δεν τα παρατά ποτέ.
Στα 37 του χρόνια ο Βραζιλιάνος αποτελεί το απόλυτο πρότυπο του επαγγελματία αθλητή. Δάσκαλο τον χαρακτήρισε ο Κώστας Σταφυλλίδης που δίπλα του έμαθε πολλά, υποκλίθηκαν στο ταλέντο και τη συνέπειά του όλοι οι προπονητές του. Από τον Σάντος μέχρι τον Δώνη και τον Γεωργιάδη. Και δεν ήταν θέμα τακτ τα κοπλιμέντα προς το Λίνο αλλά περιγραφή της πραγματικότητας.
Σε μια σεζόν που ο Λίνο δεν ήταν βασικός και αναντικατάστατος πρόλαβε να φανερώσει όλες τις αγωνιστικές του αρετές. Έδωσε 14 ασίστ σε Ελλάδα και Ευρώπη με τις τρεις τελευταίες στα πλέι οφ να δίνουν στον ΠΑΟΚ τέσσερις υπερπολύτιμους βαθμούς. Και όλα αυτά έχοντας αγωνιστεί λιγότερο από έντεκα συμπαίκτες του αν υπολογίσουμε το χρόνο συμμετοχής...
Τα 5.5 χρόνια της παρουσίας του στη Θεσσαλονίκη φόρεσε 218 φορές τη φανέλα του ΠΑΟΚ και είχε απολογισμό 36 ασίστ 16 γκολ και μόλις μία αποβολή. Αυτή στον ημιτελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ που έγινε στις 2 Μαρτίου του 2011.
Είναι ο καλύτερος στην ιστορία του ΠΑΟΚ;
Πλέον το ερώτημα που γεννάται για τον παίκτη με την πιο γλυκιά σέντρα στη Σούπερ Λίγκα αφορά το κατά πόσο είναι ο Λίνο ο κορυφαίος αριστερός μπακ που αγωνίστηκε στον ΠΑΟΚ, πιθανώς και στην Ελλάδα. Πιθανώς η επιλογή για τους παλαιότερους των ΠΑΟΚτσήδων μπορεί να είναι διαφορετική, σίγουρα όλοι συμφωνούν πως ο Βραζιλιάνος δεν μπαίνει άδικα στην τόσο σημαντική σύγκριση...
Και αν η αποθέωση από τον κόσμο του Δικεφάλου είναι πλέον ρουτίνα, ο Λίνο τη θεωρεί μεγάλο παράσημο. «Είναι, προφανώς, κι αυτή μια απόδειξη ότι οι φίλαθλοι έχουν συνειδητοποιήσει την προσφορά μου όλα τα προηγούμενα χρόνια στην ομάδα και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό» δηλώνει χωρίς τα μυαλά του να πάρουν αέρα.
Μυστικά για την προσφορά... εφήβου δεν υπάρχουν. Ο Λίνο ζει και αναπνέει για να παίζει ποδόσφαιρο. Ο συνδυασμός του ταλέντου με τη σκληρή καθημερινή δουλειά στις προπονήσεις και την ήσυχη εξωγηπεδική του ζωή τον δικαιώνουν κάθε φορά που μπαίνει στο γήπεδο να παίξει μπάλα και να τιμήσει το σύμβολο του ΠΑΟΚ. Άλλωστε μόνο τυχαίο δεν είναι πως όταν σκοράρει ή μοιράζει κάποια όμορφη ασίστ «χτυπά με περηφάνια τον Δικέφαλο στο στήθος. Μια ομάδα που υπήρξε αρχικά η επαγγελματική του στέγη και έγινε... σπίτι του με όποιον συναισθηματικό δεσμό συνεπάγεται.