Ήταν μια ήττα που... ερχόταν τον τελευταίο μήνα. Η κλάση του Πρίγιοβιτς και η τρομερή αποτελεσματικότητα του, η μεγάλη διαφορά ποιότητας έναντι του ανταγωνισμού στο ελληνικό πρωτάθλημα και η καλή του τύχη βοήθησαν τον ΠΑΟΚ να κάνει το εντυπωσιακό σερί των επτά νικών και να μην έρθει το κακό νωρίτερα.
Η ομάδα του Λουτσέσκου είχε χάσει τη φρεσκάδα των πρώτων του αγώνων στο Τσάμπιονς Λιγκ και ήταν φανερό πως παίκτες κλειδιά στο πλάνο του Ρουμάνου περνούσαν παρατεταμένο ντεφορμάρισμα. Πέλκας, Βιεϊρίνια και όχι μόνο...
Η Βίντι, φυσικά, δεν ήταν ο αντίπαλος που θα τρόμαζε. Άξιζε, όμως, τον σεβασμό του ΠΑΟΚ και δεν τον είχε. Ήταν φανερό πως ο αγώνας έμοιαζε σαν υποχρέωση που θα έπρεπε να τελειώσει με την εύκολη κατάκτηση των τριών βαθμών. Έτσι το αντιμετώπισαν οι παίκτες αλλά και ο κόσμος που είχαν το μυαλό τους στο ματς της Δευτέρας με τον Παναθηναϊκό και την προοπτική της κατάκτησης του πρωταθλήματος και αυτός ήταν ο λόγος που η ήττα δεν ενόχλησε πολύ...
Επί της ουσίας ήταν ένα καμπανάκι που δεν πρέπει να προκαλέσει απογοήτευση και εκνευρισμό. Μια κακή ήττα που «διορθώνεται», αλλά είναι ξεκάθαρο συνάμα πως ο Ραζβάν Λουτσέσκου πρέπει μαζί με τους παίκτες τους να βρουν τις απαντήσεις στα ερωτήματα που γεννήθηκαν περί έλλειψης ενέργειας και παικτών που μπορούν να αντικαταστήσουν επάξια τον Πρίγιοβιτς ή τον Μαουρίτσιο.
Γιατί αν θέλαμε να αναφερθούμε σε πρόσωπα, ο Καρέλης, ο Σάχοφ και ο Καντουρί ήταν απογοητευτικοί. Αν ο αγωνιστικός ρυθμός που τους λείπει, είναι η εξήγηση... καλώς, αν όχι τότε υπάρχει πρόβλημα.
Τη Δευτέρα, λοιπόν, τα πιο σπουδαία και μια πρώτη ευκαιρία για να δείξουν ΟΛΟΙ πως δεν ήταν μια ήττα που ερχόταν όπως εμείς πιστεύουμε, εδώ και καιρό αλλά μια πολύ κακή βραδιά που κάθε ομάδα έχει στη σεζόν.