Mε τρεις ήττες σε τρία ματς στην Τούμπα, πρέπει να βρούμε… ποια ήταν στ’ αλήθεια αυτή η ομάδα που έκανε τις ήττες. Ο ΠΑΟΚ, πάντως, δεν ήταν. Κι αν ήταν φυσιολογικό να χάσει από μία Τσέλσι, είναι ανεξήγητο πώς έχασε, περίπου με τον ίδιο τρόπο, από μια Βίντι και μία ΜΠΑΤΕ.
«Λάθος προσέγγιση των αγώνων του Γιουρόπα Λιγκ», είπε χθες ο Λουτσέσκου. Σύμφωνοι. Το βλέπαμε όλοι. Το βλέπαμε και το φωνάζαμε. Απλά ο Ρουμάνος το παραδέχτηκε τελευταίος. Αλλά για τη «λάθος προσέγγιση» ο υπεύθυνος είναι αυτός. Κανένας άλλος.
Περιμέναμε ξαφνικά χθες η… χαλαρή διάθεση με την οποία αντιμετωπίστηκαν οι αγώνες του Γιουρόπα Λιγκ να μετατραπεί σε πάθος για το κυνήγι της πρόκρισης. Εύκολο ήταν; Καθόλου. Δεν μεταλλάσσεται από τη μια στιγμή στην άλλη ο ψυχισμός των παικτών, όταν έχουν συνηθίσει να θεωρούν «τελικούς» μόνο τα ματς με τους Απόλλωνες, τις Λαμίες και τους Λεβαδειακούς.
Κι αν ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολο, έγινε ακόμη δυσκολότερο όταν τις δυο χαμένες ευκαιρίες με Βαρέλα και Πέλκα, διαδέχτηκε το «κρύο» γκολ, που «κατάφερε» να δεχτεί ο ΠΑΟΚ από το πουθενά. Το έργο είχε τελειώσει εκεί. Και ξανατελείωσε με τη «χοντροκομμένη» ενέργεια του Μάτος, που προκάλεσε το πέναλτι και το 0-2. Ας μη συζητήσουμε για το τι έγινε μετά. Ο ΠΑΟΚ… σηκώθηκε και έφυγε από το γήπεδο. Αφησε μόνη της την ΜΠΑΤΕ να κάνει πάρτι. Να χάνει ευκαιρίες, να πετυχαίνει τρίτο γκολ και να απειλεί με έναν θρίαμβο εξευτελιστικό για τον ΠΑΟΚ.
Τα περί «τελικού» έμειναν μόνο στη θεωρία. Στην πράξη, αν εξαιρεθεί ένα σχετικά καλό ξεκίνημα, οι παίκτες του Λουτσέσκου δεν έκαναν τίποτε για να αποδείξουν ότι είναι αποφασισμένοι να δώσουν μάχη για την πρόκριση. Ηταν νωχελικοί, ασύνδετοι και εντελώς ανοργάνωτοι, τόσο επιθετικά, όσο και αμυντικά. Και, από τη στιγμή που άρχισε να τους πηγαίνει ανάποδα το ματς, παρέδωσαν εντελώς τα όπλα.
Κι αυτό ακριβώς ήταν που εξόργισε τον κόσμο. Έναν κόσμο που συμπαραστέκεται σταθερά για να πάρει η ομάδα φέτος το νταμπλ, μολονότι δεν βλέπει να ρολάρει και να παίζει καλό ποδόσφαιρο. Έναν κόσμο, που ήταν λογικό να μην αντέξει τον διασυρμό του πρώτου ημιχρόνου και να ξεσπάσει σε αποδοκιμασίες.
Ευτυχώς, αν και επί της ουσίας δεν υπήρχε νόημα πλέον, υπήρξε η αντίδραση του δευτέρου ημιχρόνου. Κι αυτή η αντίδραση δείχνει ότι θα μπορούσε ο ΠΑΟΚ να έχει καλή απόδοση από το πρώτο ημίχρονο και όχι καθυστερημένα, όταν τα πάντα είχαν κριθεί και ο κόσμος είχε εξαγριωθεί.
Δεν είναι, λοιπόν, μόνο η λανθασμένη προσέγγιση. Είναι και το γεγονός ότι η ομάδα δεν παίζει το ποδόσφαιρο που πρέπει να παίζει και, κάποιες φορές, δείχνει ότι μπορεί να παίξει. Τώρα που η κακή εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου δεν έφερε ένα θετικό αποτέλεσμα, αλλά μια ντροπιαστική ήττα, Λουτσέσκου και παίκτες δεν έχουν παρά να συνειδητοποιήσουν ότι η ομάδα για να πάρει το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο, οφείλει να βελτιώσει την απόδοσή της.
Όχι απλά για να χαίρεται ο κοσμάκης και λίγη μπάλα, αλλά για να γίνει πιο αξιόμαχη, να κερδίζει εύκολα και να μην κινδυνεύσει ποτέ να βρεθεί εκτός στόχου. Οι κακές εμφανίσεις δεν φέρνουν πάντα θετικά αποτελέσματα. Ούτε τα θετικά αποτελέσματα πρέπει να κρύβουν όποιες αγωνιστικές αδυναμίες υπάρχουν.
Από την έντυπη έκδοη της Metrosport (14/12)
