Η συγκεκριμένη ιστορική επέτειος, μεταξύ των δεκάδων των τελευταίων δύσκολων χρόνων, όπως κάθε ιστορική επέτειος, έχει ένα συμβολισμό. Αυτόν που αναδεικνύεται από το αποτέλεσμα και κατέγραψε η πρόσφατη ιστορία μέσα από τα πραγματικά γεγονότα. Αποκτά δε συγκεκριμένο περιεχόμενο σε κάθε ιστορική περίοδο κατά την οποία γιορτάζεται.
Δεν είναι μόνο η επέτειος μνήμης και μνημόνευσης των προγόνων, που δημιούργησαν έναν αθλητικό σύλλογο ο οποίος στη διάρκεια ενός αιώνα ξεχώρισε. Ούτε μόνο το γεγονός ότι αυτοί στην αρχή επιχείρησαν τότε ένα είδος εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα υπό τους κεκαλυμμένους ήχους μιας μουσικόφιλης σύναξης ή κάποιου σονέτου με κρυπτογραφικό αντιστασιακό νόημα κατά των Τούρκων.
Και αργότερα, πολύ αργότερα με επιτεύγματα εχόντων χροιά άθλων του εθνικού ήρωα Ηρακλή του οποίου το όνομα προσέδωσαν στον αθλητικό σύλλογο που ίδρυσαν και ο οποίος εκτός των άλλων γαλούχησε κορυφαίους αθλητές ιστορικούς πρωτεργάτες συμφερόντων εθνικών, πολεμιστών σε πεδία μαχών και συνάμα άνδρες πολιτικούς επώνυμους με δράση ξεχωριστή.
Στις σημερινές συνθήκες, το μήνυμα και το νόημά της έχουν επίσης το δικό τους περιεχόμενο. Μόνο που αυτό έχει σχέση με τη σκοπιά που κάθε κοινωνική δύναμη και στη συγκεκριμένη περίπτωση η του Ηρακλή, προσεγγίζει και τα τότε ιστορικά γεγονότα και τη σύγχρονη πραγματικότητα. Ναι παλιά, μα και στους χρόνους της δικής μας γενιάς ο σύλλογος γνώρισε δόξες και ήταν εκείνος που ανέδειξε στον στίβο, Ολυμπιονίκες (Πατούλίδου, Κελεσίδου), Μεσογειονίκες, Βαλκανιονίκες κ.λ.π.
Αργότερα για δυο δεκαετίες περίπου δυο ποδοσφαιρικές ομάδες λαμπρές, όταν μέσα από τις τάξεις της δεύτερης ξεπήδησε ο κορυφαίος των κορυφαίων των Ελλήνων ποδοσφαιριστών, ο Βασίλης Χατζηπαναγής. Δεν πάει καιρός που οι αθλητικογράφοι της χώρας μας, εκ των πραγμάτων και μη μπορώντας να πράξουν διαφορετικά ονομάτισαν τον Ηρακλή αυτοκράτορα του βόλεϊ. Όλα τούτα καταγράφτηκαν.
Επιτεύγματα αναμφισβήτητα. Καταγράφτηκαν όμως και πράξεις που έφεραν γεγονότα «ξένα» προς την φιλοσοφία και τις επιδιώξεις της κυανόλευκης οικογένειας. Ο κόσμος με λίγα λόγια τιμά τα δοξασμένα χρόνια του συλλόγου του, όπως παλιά οι Θεσσαλονικείς της πατρίδας τους γενικά στα χρόνια της σκλαβιάς προσμένοντας μέρες λευτεριάς και νέου μεγαλείου. Επειδή ακριβώς, και πάλι ο σύλλογος μόλις συνέρχεται από τις επανωτές πρόσφατες ,ηθικές, οικονομικές και φυσικά αθλητικές καταστροφές η επόμενη μέρα της θύμησης πρέπει να είναι επέτειος ανεξαρτησίας και περισυλλογής.
Ενθαρρυντικά τα σημάδια από την προηγούμενη περίοδο στο μπάσκετ και στο βόλεϊ. Στο ποδόσφαιρο, κατόπιν εκείνης της απρόσμενης εξέγερσης του συνόλου των οπαδών και μερίδας της λεγόμενης σιωπηρής μάζας κατά του Παπαθανασάκη, των λιμοκοντόρων του και του συστήματος που τους γέννησε, δρομολογείται από πέρσι και πάλι ένας νέος αλυτρωτικός αγώνας βασιζόμενος στις καινούριες συνθήκες που προέκυψαν μετά την κατάρρευση του ξενόφερτου καθεστώτος.
Οι μέρες ανεξαρτησίας βέβαια δεν είναι και δεν αναμενόταν να είναι μέλι-γάλα. Διόλου θα έλεγα, ύστερα μάλιστα από μια περίοδο ψυχολογικής ανάτασης και απόλυτης ηρεμίας στις τάξεις της ομάδας.
Η κατάσταση είναι αρκετά περίπλοκη και χρειάζονται χειρισμοί υψηλών προδιαγραφών, ώστε να εξομαλυνθεί, αρκεί βέβαια εκείνοι που υποσχέθηκαν πολλά, τους πολιτικούς εννοώ, ας πράξουν τα απαραίτητα, ελάχιστα, ώστε η χθεσινή επέτειος των 110 χρόνων από της ίδρυσης του συλλόγου να παραμείνει ως ένα αποκορύφωμα χαράς και ανάτασης και να μη μετατραπεί και πάλι σε ορόσημο νέων αγώνων οι οποίοι θα στηρίξουν και θα υποστηρίξουν , με κάθε τρόπο, το επιχειρούμενο νέο ξεκίνημα του πολύπαθου Ηρακλή.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (30/11)