Μετά το χθεσινό αποτέλεσμα οι λέξεις χάνουν κάθε σημασία, όπως και τα μελλοντικά σχέδια κι οι προκαθορισμένοι στόχοι. Το ζητούμενο πλέον για τον Ηρακλή δεν είναι η άνοδος μα η παραμονή στην κατηγορία όσο κι αν αυτή η περίπτωση πριν μόλις μερικές εβδομάδες φάνταζε απίθανη, όσο κι αν ορισμένοι, δεν ξέρω πόσοι, θα με χαρακτηρίσουν υπερβολικό.
Και τούτο γιατί τα αγωνιστικά περιθώρια στενεύουν και η υποβόσκουσα αντιπαράθεση μετά την ήττα της ομάδας στην Πάτρα ξέσπασε πριν λίγες μέρες και τα όσα διαδραματίστηκαν και έγιναν γνωστά ήταν πολύ λιγότερα απ όσα συνέβησαν.
Κι ενώ η φανταστική απόδοση της ομάδας σε σχέση με τις προηγούμενες υπήρξε εκκωφαντική στο πρώτο μέρος, με τρία γκολ και τρία δοκάρια και με προοπτική νίκης υπέρ της με 80% τουλάχιστον, ήρθε το ακατανόητο β΄ ημίχρονο της αποσύνθεσης, η οποία έφερε την επίσης ακατανόητη, τη χειρότερη ίσως σε Πρωταθλήματα όπου συμμετείχε ο Ηρακλής τα τελευταία χρόνια.
Ετσι ενώ θεωρούνταν σίγουρο πως ο Μυροφορίδης θα έβγαινε νικητής και τροπαιούχος, το τελικό 3-4 τον έριξε κυριολεκτικά στο καναβάτσο, δικαιώνοντας πλήρως όλους όσους του καταλόγιζαν τη δημιουργία μιας ομάδας της οποίας, οι παίκτες, όπως αποδείχθηκε χθες, στο β΄ ημίχρονο δεν μπορούσαν και πάλι να πάρουν τα πόδια τους και με ανακλαστικά χειρότερα, παρά την εμπράγματη εμπειρία τους, από τα αντίστοιχα ερασιτεχνών. Δεν θα ασχοληθώ με τα αίτια της ήττας, γιατί πρέπει να επισημάνω ορισμένες καθοριστικές λεπτομέρειες που προέκυψαν από αυτήν.
Η κρίση ως γεγονός που ξέσπασε από εκεί που κανείς δεν περίμενε και οι συμμετέχοντες σε αυτήν πιάστηκαν στα πράσα ή στον ύπνο αν θέλετε έχουν πλέον πολύ λίγο χρόνο, αν και χθες υπήρξε έκτακτη σύσκεψη, να αντιδράσουν αποτελεσματικά, ώστε να πάρουν δύσκολες αποφάσεις κάτω από μεγάλη ένταση και πίεση, αφού ελλοχεύουν ετερογενείς κίνδυνοι.
Η χθεσινή ήττα την οποία οι συναισθηματικοί σίγουρα θα τη χαρακτήρισαν ντροπιαστική, εγώ την ονομάζω φυσιολογική, αφού ένας αγώνας διαρκεί 90 λεπτά και δεν τελειώνει στα 60, δημιούργησε πλέον απρόβλεπτα γεγονότα τα οποία θα φέρουν από σήμερα α) ανεπιθύμητα αποτελέσματα για όσους συνιστούν ψυχραιμία και β) επιθυμητά για το σύνολο του κυανόλευκου κόσμου δηλαδή που έριξε το σύνθημα αμέσως μετά το τέλος του παιχνιδιού «βγάλτε τις φανέλες και φύγετε από εδώ».
Εύκολο να το λες, δύσκολα πραγματοποιείται όμως. Γιατί μπορεί οι «σκασμένοι» φίλαθλοι κατά την αποχώρηση του «φαρμακωμένου» για πολλοστή Τομ Παπαδόπουλου από το στάδιο τον προέτρεπαν: «Διώξτε τους όλους. Δεν πάει άλλο πάρε κεφάλια δεν το αντέχουμε άλλο αυτό».
Από την άλλη ο Ελευθερόπουλος ,όμως δίνοντας μια άλλη διάσταση στην ήττα, μίλησε για μια «ομάδα που δημιουργήθηκε αργά και άλλαξαν τρεις προπονητές σε τρεις μήνες και οι περισσότεροι παίκτες δεν έκαναν προετοιμασία. Χρειάζεται να το ξεπεράσουμε γιατί σε 72 ώρες έχουμε ακόμα έναν αγώνα εδώ και το κλίμα είναι δύσκολο».
Και αφού σίγουρα θα επέλθουν αλλαγές όχι καίριες όμως, αλλά πρόσκαιρες, προτείνω οι φίλαθλοι να κάνουν υπομονή μέχρι τον Γενάρη, στηρίζοντας την όποια ομάδα προκύψει μετά τα χθεσινά τραγικά ,οπωσδήποτε, αγωνιστικά συμβάντα.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (23/11)