Αυταπάτη είναι μια ψεύτικη άποψη ή πεποίθηση ενός ατόμου ή μιας ομάδας ατόμων. Στην περίπτωση του Ηρακλή οι μέχρι τώρα ενδείξεις δικαιώνουν απόλυτα την άποψη, αρκετών θα έλεγα, που χαρακτήριζαν τις μεγαλοστομίες των νεοφερμένων στα τεχνικά κουμάντα περί μιας ομάδας φόβητρο των αντιπάλων και κάτι σαν καλλονή φαβορί του στέμματος της Σταρ Ελλάς στον διαγωνισμό ομορφιάς της Football League, ως πολλά κεράσια που όμως θα χωρούσαν σε μικρό καλάθι.
Χθες αυτή η άποψη που μπορεί να δημιουργήθηκε είτε από ιδεοληψίες, είτε από εξαπάτηση ενός ατόμου ή περισσοτέρων από εμπνευστές της… διπλανής πόρτας, ώστε να υπάρξει ένα σκηνικό προαναγγελθέντος θανάτου και ένας από τους φταίχτες (Βοσνιάδης) να αναγκασθεί σε παραίτηση, όπως και έγινε; Στην περίπτωση δηλαδή της αυταπάτης, το άτομο ή η ομάδα ατόμων επιμένουν στη σφαλερή τους πεποίθηση παρά τις εξαιρετικά ισχυρές αποδείξεις ότι συμβαίνει το αντίθετο. Στον αντίποδα της χθεσινής αυταπάτης όμως βρίσκεται η αλήθεια.
Η αλήθεια είναι η πραγματικότητα όπως την αντιλήφθηκε η μεγάλη πλειοψηφία των φιλάθλων. Και τι κατάλαβε; Το απλούστατο. Αυτή η πολυδιαφημισμένη ομάδα με ή χωρίς Βοσνιάδη δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει το όραμα για το οποίο δημιουργήθηκε. Δεν θα μακρηγορήσω διότι και ο ίδιος ο Μυροφορίδης μετά το τέλος του αγώνα τα «έψαλλε» στους παίκτες προειδοποιώντας πως ο Ιανουάριος είναι κοντά και τα λοιπά και τα λοιπά. Αυτή είναι βέβαια αντίδραση ενάντια σε μια ερμαφρόδιτη πραγματικότητα που προεκλήθη από , την προσωρινή ελπίζω, διάψευση των μεγάλων προσδοκιών. Βέβαια μεταξύ αλήθειας, αυταπάτης και ψέματος υπάρχουν και ενδιάμεσες καταστάσεις , όπως η μισή αλήθεια, δηλαδή κάποιος να προβαίνει σε ρεαλιστικές ενέργειες ,και να μη λέει δηλαδή ψέματα, αλλά να κρύβει μέρος της αλήθειας την οποία γνωρίζει. Αυτή η πρακτική ισοδυναμεί με ψέμα αφού υπάρχει η ίδια πρόθεση. Και εξηγούμε οι πάντες ήξεραν πως ήδη από την περασμένη Τρίτη ο Βοσνιάδης εθεωρείτο παρελθόν και οπωσδήποτε το γνώριζε και ο ίδιος εξαιτίας… «άτυπης» ενημέρωσής του. Παρέμεινε όμως και χθες συνέβη αυτό που συνέβη. Πλήρωσε το μάρμαρο, όπως και ο Ηρακλής. Μια κάκιστη ομάδα και στα δύο ημίχρονα χωρίς φαντασία και παραγωγικότητα χρειάστηκε να μείνει πίσω στο σκορ από γκολ του Πέριτς στο 78΄, για να πιέσει ουσιαστικά την αντίπαλη περιοχή, να χάσει ευκαιρίες και να ισοφαρίσει στο 87΄ με τον ξεχασμένο ,άγνωστο από ποιόν και όχι απαραίτητα από τον Βοσνιάδη, Ρόβα. Ο οποίος Ρόβας είχε άλλες δυο ευκαιρίες, κραυγαλέες θα έλεγα να σκοράρει. Και αυτά όλα στο τελευταίο πεντάλεπτο παρακαλώ.
Για να μη φανώ μεροληπτικός και μεμψίμοιρος από τη στιγμή που ο κόσμος χθες είχε μάτια και ευτυχώς διαπίστωσε αρκετά πέραν των ευθυνών του Βοσνιάδη, που στο κάτω, κάτω επιλογή του Παύλου ήταν και αυτός και απέδωσε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Ξέχασε βέβαια τον Θεό, τον Παύλο δηλαδή, αλλά δεν γίνεται πάντα να τηρούνται κατά γράμμα οι ρήσεις του Ευαγγελίου. Α να υπενθυμίσω και κάτι πριν κλείσω θέτοντας μια απλή ερώτηση. Χωράει ή όχι ο Ρόβας σε αυτή την ομάδα των… υψηλών προδιαγραφών κατά τας επαγγελίας των προφητών του… ενός και μοναδικού Θεού.
