Αρθρογραφεί ο Θάνος Μπούζας
Από τα εφηβικά μας χρόνια έχουμε χαρακτηρίσει δεκάδες ή ακόμη και εκατοντάδες παιχνίδια ως «τελικούς» για τον Δικέφαλο. Κάθε ματς, με μικρό ή μεγάλο αντίπαλο, που σηματοδοτούσε τη συνέχεια ή όχι της πορείας του Δικεφάλου σε συγκεκριμένο θεσμό, χαρακτηρίζονταν ως «τελικός». Δυστυχώς για την ομάδα η αναφερόμενη τούτη λέξη δεν συνδυαζόταν και δεν συνδυάζεται με την κατάκτηση ενός τίτλου αλλά με την ευκαιρία να τον διεκδικήσεις. Η πλειοψηφία των τελικών για διάφορους λόγους και όχι πάντα γιατί δεν αγωνίστηκε σωστά η ομάδα, δεν είχαν ευνοϊκή κατάληξη.
Ο ΠΑΟΚ έπαιζε απέναντι στους Ελληνικούς συλλόγους, για δεκαετίες ολόκληρες, με τη διαιτησία να καθορίζει τον τελικό νικητή που φυσικά δεν ήταν αυτός αλλά εκπρόσωπος του Αθηναϊκού κατεστημένου. Κάτι τέτοιο , εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν συνέβαινε στις Ευρωπαϊκές συναντήσεις. Φέτος τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Με τους ξένους διαιτητές στα κρίσιμα ματς υπήρξαν κάποιες «περίεργες» υποδείξεις χωρίς ωστόσο να μπορούν να συγκριθούν με τις σφαγές του παρελθόντος. Ο Δικέφαλος τούτη την στιγμή είναι σε άσχημη κατάσταση από όλες τις πλευρές. Τα τελευταία αποτελέσματα εκτός από αυτό της ΑΕΚ που το 2-0 έγινε 2-2 στο 90,΄είναι απρόσμενα άσχημα σε συνδυασμό πάντα με τις χειρότερες φετινές εμφανίσεις.
Ο Λουτσέσκου δείχνει να μην μπορεί ή να μην έχει τη δυνατότητα να διαφοροποιήσει συνθέσεις, τρόπο παιχνιδιού, θέσεις παικτών ακόμη και σύστημα. Για παράδειγμα όταν χάνεις χωρίς να έχεις δημιουργήσει φάσεις με ένα φορ είτε αυτός είναι ο Τόμας είτε ο Σαμάτα, βάζεις τον Τζίμα, τον μοναδικό ψηλό επιθετικό που έχεις έστω και για ένα εικοσάλεπτο. Όταν διαπιστώνεις ότι την στιγμή που αρχίζεις το μαρκάρισμα από ψηλά, δέχεσαι τη μια φάση πίσω από την άλλη και δεν μεταβάλλεις τον τρόπο παιχνιδιού είσαι λάθος. Και το αμυντικογενές σύστημα με αντεπιθέσεις είναι απαραίτητο και πολύ χρήσιμο. Άλλωστε τις ελάχιστες φορές που το έπαιξε ο ΠΑΟΚ βγήκε κερδισμένος (Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο). Φυσικά δεν είναι μόνο θέμα Λουτσέσκου. Αρκετοί παίκτες για διαφορετικούς λόγους ο καθένας είναι σα να μην υπάρχουν.
Τον Κωνσταντέλια για 10 μέρες τον «χτύπησε» η γρίπη. Τον Οζντόεφ τα ψυχολογικά του. Ο Εκόνγκ δε λογάριασε την ομάδα και διέλυσε με την Εθνική του το πόδι του. Άλλοι έχουν φυσιολογική κατάπτωση επειδή λόγω συνεχόμενων ματς δε μπορούν να ανταποκριθούν. Τέλος η διοίκηση για λόγους δικούς της, άφησε «γυμνό» τον ΠΑΟΚ από δυο -τρεις ακόμη αποκτήσεις παικτών- που θα έδιναν εναλλακτικές λύσεις στον Λουτσέσκου. Το ότι ο πρόεδρος έχει πρόβλημα λόγω πολέμου στη Ρωσία είναι μια σημαντική αιτιολογία αλλά όχι ικανή να δικαιολογήσει την απόκτηση παικτών έστω και με δανεισμό.
Ο Ολυμπιακός για παράδειγμα, με πολλούς δανεικούς αποκτηθέντες τον Γενάρη, που δεν θα τους έχει του χρόνου λόγω μεγάλου κόστους αγοράς, επειδή είναι ξεκούραστοι κάνουν πολλά παραπάνω από αυτά που ανέμεναν ακόμη και οι οπαδοί τους. Συμπερασματικά το ματς με τη Λαμία είναι δίχως αύριο και αν δεν το κερδίσει ο Δικέφαλος μάλλον πρέπει να κοιτάει τη νέα χρονιά.
